In Christ there is Hope

«Ο Θεός είναι αγάπη· κι ποιος ζει μέσα στην αγάπη, ζει μέσα στον Θεό, κι ο Θεός μέσα σ᾽ αυτόν» (Α´ Ιω 4,16)

«Ο Θεός είναι αγάπη· κι ποιος ζει μέσα στην αγάπη,
ζει μέσα στον Θεό, κι ο Θεός μέσα σ᾽ αυτόν» (Α´ Ιω 4,16)

Αγαπητοί μου Χριστιανοί Ορθόδοξοι !

Μετά από λίγες ώρες αλλάζει ο χρόνος. Κι όπως το ᾽χουμε συνήθειο κάθε φορά, η αλλαγή αυτή έγινε μέσα σε γιορτή. Τουλάχιστον για τους περισσότερους από εμάς. Τολμώ, όμως, να πω ότι τούτη η γιορτή είναι κάπως περίεργη. Καταλαβαίνουμε όλοι την ιδιαιτερότητα αυτού του περάσματος από το παλαιό στο νέο. Το συνδέουμε, άλλωστε, με τόσες ελπίδες για τους εαυτούς μας και για όσους βρίσκονται κοντά μας. Γι᾽ αυτό, εξάλλου, συνηθίζουμε να δίνουμε και υποσχέσεις, πως τη νέα χρονιά θα τα κάνουμε όλα καλύτερα, αφού ως άνθρωποι παραμένουμε μόνιμα κυνηγοί του τέλειου ή του τελειότερου από αυτό που είμαστε και έχουμε.

Τι θαυμαστά περίεργα πλάσματα που είμαστε οι άνθρωποι! Αναζητούμε το ανώτερο ή το περισσότερο, συνήθως όταν πρόκειται για τις τραπεζικές καταθέσεις, τα αγαθά, τον πλούτο, την κοινωνική θέση ή καταξίωσή μας. Ψάχνουμε την ευτυχία πράγματι σε όσα έχουμε ή ακόμα δεν αποκτήσαμε. Και είναι ολοένα και περισσότερες οι φορές που μας διαφεύγει το ποιοι είμαστε! Τι είναι αυτό που μας κάνει μοναδικές προσωπικότητες. Έννοιες ή διαστάσεις όπως χαρακτήρας, ήθος και ἀξίες περνούν πολλές φορές απαρατήρητες και δεν καταχωρούνται στους προσωπικούς μας σχεδιασμούς. Κ᾽ ίσως εδώ να οφείλεται το γεγονός πως τελικά οι απολογισμοί μας βγάζουν σταθερά ελλείμματα.
Χάνουμε το ουσιώδες, που δεν είναι άλλο από το να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, με όλη μας την ύπαρξη, και ταυτόχρονα τον διπλανό μας, όπως ακριβώς τον εαυτό μας!

 Μέσα σ᾽ όλη τη Δημιουργία το κατεξοχήν κοινωνικό πλάσμα είναι ο άνθρωπος. Υπάρχουμε όταν συνυπάρχουμε, όταν επικοινωνούμε και κρατούμε ζωντανές τις βασικές σχέσεις στη ζωή μας και μάλιστα στις τρεις κατευθύνσεις που μας φανέρωσε ο Ιησούς Χριστός: προς τον Θεό, τον συνάνθρωπο και τον εαυτό μας. Η υγιής σχέση με τον εαυτό μας είναι η προϋπόθεση για ένα δημιουργικό άνοιγμα προς τους άλλους. Χρειαζόμαστε εσωτερική ισορροπία για να έχουμε τη δύναμη για τα ουσιαστικά πράγματα της ζωής, όπως: να διορθώνουμε τους εαυτούς μας στα λάθη μας, να συγχωρούμε τους φίλους και τους εχθρούς μας στις ατέλειές τους, να θυσιάζουμε κάτι τουλάχιστον από τον εαυτό μας μόνο από αγάπη για τον άλλον, να διασώζουμε με την αλληλεγγύη την αξιοπρέπεια της λαβωμένης εικόνας του Θεού δίπλα μας.

Αυτή η δημιουργική δύναμη είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, που πνέει στην Εκκλησία και την ζωογονεί. «Όποιος αγαπάει δείχνει ότι έχει αναγεννηθεί από τον Θεό και ότι γνωρίζει τον Θεό. Όποιος δεν αγαπάει δεν γνώρισε τον Θεό, γιατί ο Θεός είναι αγάπη... Ο Θεός είναι αγάπη· κι όποιος ζει μέσα στην αγάπη, ζει μέσα στον Θεό, κι ο Θεός μέσα σ᾽ αυτόν» (Α´ Ιω 4,7-8·16).

Στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς, η ελπίδα και η ευχή μου για όλους μας είναι να αναλάβουμε την κύρια ευθύνη μας: να ζούμε στην αγάπη του Θεού και, δίχως προϋποθέσεις, να τη μοιραζόμαστε με τους πάντες και τα πάντα! Στο παγωμένο σκοτάδι της ακοινωνησίας των ανθρώπινων εγωπαθειών, θα ᾽ναι τούτη η πράξη μια ζεστή ηλιαχτίδα αντίστασης και δημιουργίας· μια ανταύγεια του Παραδείσου, στον οποίο μπορεί από τώρα να μεταμορφωθεί ο κόσμος μας !
Πρωτοχρονιά 2015 

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ.

Εγκύκλιος Πρωτοχρονιάς 2015 του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σισανίου και Σιατίστης κ.κ. Παύλου

Ἀρ. Πρωτ. 1

Ἐν Σιατίστῃ τῇ 1ῃ Ἰανουαρίου 2015

Ἐγκύκλιος

Ἐπί τῷ Νέῳ Ἔτει

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς πρεσβεῖες τοῦ Ἁγίου Βασιλείου τοῦ ὁποίου ἑορτάζουμε τήν μνήμη, ἕνα νέος ἔτος βρίσκεται ἀπό σήμερα μπροστά μας.

Στήν γλῶσσα τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ νέος χρόνος ὀνομάζεται «νέος ἐνιαυτός τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου» πού σημαίνει μιά ἀκόμη χρονική περίοδο τήν ὁποία ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ χαρίζει στόν καθένα μας ἐπάνω στήν γῆ.

Ὁ χρόνος ἔχει μιά ἀρχή γιά τόν καθένα μας καί φαίνεται νά ἔχει καί ἕνα τέλος. Ἀρχή εἶναι ἡ ἡμέρα πού γεννηθήκαμε.Ποιό ὅμως εἶναι τό τέλος; Στή γλῶσσα μας ἡ λέξη τέλος ἔχει δύο ἔννοιες. Ἡ μία σημαίνει τό τέρμα. Ἡ ἄλλη σημαίνει τήν ὁλοκλήρωση.

Ὁ χρόνος μοιάζει μέ ἕνα ποτάμι πού κυλάει καί πού φαίνεται σέ μᾶς τούς ἀνθρώπους ὅτι τό τέλος του εἶναι ὁ θάνατος. Ὅμως, ὅπως ὅλα τά ποτάμια, δέν τελειώνει, ἀλλά ἐκβάλει στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Σέ μιά ἄλλη πραγματικότητα πού δέν ἀνήκει στό χρόνο ἀλλά στήν αἰωνιότητα.

Γιά ποιο λόγο ὅμως ὁ Θεός μᾶς χαρίζει τόν χρόνο; Ὁ ἀπόστολος Παῦλος θά μᾶς πεῖ ὅτι ὁ χρόνος πρέπει νά γίνει «καιρός σωτηρίας». Θά μᾶς καλέσει δηλαδή νά ἀξιοποιήσουμε ὅσο χρόνο ὁ Θεός μᾶς διαθέσει, λιγότερο ἤ περισσότερο γιά νά σωθοῦμε. Νά συναντήσουμε δηλαδή στήν ζωή μας τόν Σωτήρα Χριστό καί νά ὁλοκληρωθοῦμε. Ἡ ὁλοκλήρωση τῆς ἀνθρὠπινης ζωῆς εἶναι ἡ ἔνταξη της στήν ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἕνωση μας μέ τόν Χριστό εἶναι ὁ τρόπος πού νικᾶμε τόν θάνατο καί ζοῦμε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἄνθρωπος βέβαια πού ἑνώνεται μέ τόν Θεό, φανερώνει τή ζωή τοῦ Χριστοῦ στήν καθημερινότητα του. Ἀλλά ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὁ ἄνθρωπος τότε μόνο ζεῖ ἀληθινά ὅταν ἀγαπᾶ. Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀγαπᾶ τότε ἀληθινά ζεῖ καί χαίρεται τήν ζωή του. Ὁ Χριστός μᾶς διαβεβαίωσε ὅτι ἦλθε στόν κόσμο γιά νά μποροῦμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι νά ἔχουμε ζωή καί περίσσευμα ζωῆς.

Ὅλες αὐτές τίς ἀλήθειες τίς βλέπουμε νά φανερώνονται στήν ζωή τοῦ Ἁγίου καί Μεγάλου Βασιλείου. Ὁ ἅγιος ἐμπιστεύθηκε στή ζωή του τόν Χριστό σάν τόν μοναδικό τρόπο νά ζήσει αἰώνια. Στή ζωή του φανέρωσε τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τήν ἀγάπη. Εἶχε μιά σπάνια μόρφωση, εἶχε σπουδάσει ἕξι (6) ἐπιστῆμες καί τίς χρησιμοποίησε ὅλες γιά νά ὑπηρετήσει καλύτερα τόν συνάνθρωπο του καί ὄχι γιά νά πλουτήσει. Πλοῦτος του ἦταν ἡ ἀγάπη. Ἔφτιαξε μιά πόλη ἀγάπης πού οἱ μεταγενέστεροι τήν ὀνόμασαν Βασιλειάδα. Ἐκεῖ ὁ κάθε ἀναγκεμένος ἄνθρωπος εὕρισκε στήριξη, παρηγοριά καί ἀγάπη. Ὁ Ἅγιος Βασίλειος εἶχε δημιουργήσει καί λεπροκομεῖο καί φρόντιζε ὡς ἰατρός τούς ἀρρώστους. Περιποιόταν τούς λεπρούς ὁ ἴδιος καί στό τέλος ἀσπαζόταν τίς πληγές τους.

Ὁ Ἅγιος Βασίλειος εἶχε ταυτόχρονα δυνατή πίστη. Στή ζωή του ἐμπιστεύθηκε ἀταλάντευτα τόν Χριστό καί ὑπερασπίστηκε τήν ὀρθόδοξη πίστη ἀπό τήν πλάνη καί τήν αἵρεση. Εἶναι χαρακτηριστικός ὁ διάλογος του μέ τόν ἔπαρχο πού ἀπαιτεῖ ἀπό αὐτόν νά προσχωρήσει στήν αἵρεση:

Ἔπαρχος: Ἐάν δέν μέ ὑπακούσεις θά πάθεις κάτι ἀπό ὅσα ἔχω στήν ἐξουσία μου.

Ἅγιος Βασίλειος: Ποιά εἶναι αὐτά;

Ἔπαρχος: Θά σέ ἐξορίσω. Θά σοῦ δημεύσω τήν περιουσία. Θά σέ σκοτώσω.

Ἅγιος Βασίλειος: Ἔχεις κάτι ἄλλο, γιατί αὐτά δέν μέ ἀφοροῦν.

Ἔπαρχος: Μά πῶς;

Ἅγιος Βασίλειος:Μέ ἀπειλεῖς μέ ἐξορία. Ὑπάρχει κάποιος τόπος νά μέ στείλεις πού δέν θά ὑπάρχει ὁ Θεός; Ἕνας τέτοιος τόπος θά ἦταν ἐξορία. Ἀλλά τοῦ Κυρίου ἡ γῆ καί τό πλήρωμα αὐτῆς. Θά μοῦ δημεύσεις τήν περιουσία; Ἡ μόνη μου περιουσία εἶναι τά βιβλία μου καί τά τριμένα ράσα πού φοράω. Μέ ἀπειλεῖς μέ θάνατο;Θά ἐννοεῖς τήν πρώτη πληγή κάτω ἀπό τήν ὁποία θά πέσει νεκρό αὐτό τό ταλαίπωρο σῶμα. Γνώριζε ὅτι μόνο αὐτή τήν πληγή ἐξουσιάζεις. Ἀλλά αὐτή ἡ πληγή θά μέ φέρει πιο κοντά στόν Χριστό μου.

Τό συμπέρασμα τοῦ Ἐπάρχου πού μεταφέρει στόν αἱρετικό αὐτοκράτορα: «Κρείσσων ἀπειλῶν ὁ ἀνήρ», δηλαδή μεγαλύτερος ἀπό ὅλες τίς ἀπειλές ἀναδείχθηκε αὐτός ὁ ἄνδρας. Ἔτσι ὁ Ἅγιος Βασίλειος ἔμεινε σταθερός στήν πίστη του καί δυνατός στήν ἀγάπη του.

Ἀδελφοί μου,

Ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας θά γίνει ἀληθινά καινούριος ἐάν βάλουμε τό Χριστό στήν ζωή μας καί τό θέλημα του γίνει δείκτης πορείας γιά ὅλο τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς μας. Μιά τέτοια χρονιά σᾶς εὔχομαι νά ζήσετε αὐτό τό χρόνο πού ἀπό σήμερα ἀρχίζει, ἐάν θέλετε νά εἶναι καλός καί εὐγογημένος.

Χρόνια πολλά, καλά καί εὐλογημένα!

Μέ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μας

Ὁ Ἐπίσκοπος Σας

Ὁ Σισανίου καί Σιατἰστης Παῦλος

Μπροστά στο νέο καλαντάρι ( Νώντα Σκοπετέα )

Μπροστά στο νέο καλαντάρι ( Νώντα Σκοπετέα )

Κάθε σελίδα που γυρνά στο Μηναίο, φανερώνει την επόμενη, γεμάτη από μνήμη ζωοποιό,

από λαχτάρα για μίμηση …

Κάθε μήνας έχει την ψυχή του …

Είναι οι Άγιοί του, οι γιορτάδες και οι Αναστάσιμες ευχές του …

Κάθε ένας, μοναδικά υπέροχος, με τις δικές του φωνές, τα δικά του χρώματα κι

αρώματα, του Θεού τα φανερώματα …

Στο επίκεντρο ο αγνός Λαός με τις λατρεμένες του παραδόσεις και τα θυμητάρια μιας

άλλης ανεξίτηλης Ελλάδας, που τους τιμά και τους γιορτάζει …

Κανένας δε μένει παραπονεμένος …

Ένα μεγάλο ουράνιο μπουκέτο από μυρώματα ο χρόνος …

Όλα διαφορετικά μεταξύ τους, μα τόσο αρμονικά βαλμένα, με την κλωστή της Θείας

πίστης να τα δένει σε στεφάνι …

Βασιλικοί, τριαντάφυλλα, χρυσάνθεμα, κατηφέδες , φούλια , παπαρούνες, γεράνια,

κρίνοι, δεντρολίβανα, αγιοκλήματα , μυρσίνες , ανθοί πορτοκαλιάς …

Στολίζουν ένα εικόνισμα, που κάθε μέρα αγκαλιάζει κι άλλη παράσταση Νίκης της

Ζωής …

Στην πόρτα σου ο Γενάρης …

Φτάσαν στην ξώπορτα φωνές, γλυκολαλούν τραγούδια,

Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά, μπαξίσια και καλούδια.

Στα χέρια τους το ξάρμενο παλιών ιστορημάτων

κυρ Φώτη σου θυμίζουνε και Άγιο των Γραμμάτων.

Κομμάτι κόψε του Χριστού, κόψε της Παναγίας

και για Ουρανοφάντορα, Βασίλειο Καισαρείας.

Φλουρί σα βρεις, ασπάσου το, κρέμα το στο λαιμό σου,

σαν ανταμώσεις το φτωχό, κάνε το ψυχικό σου.

Χαρά μου, λέει ο Σεραφείμ, όποιον τον συναντάει,

Χριστός Ανέστη! ολοχρονίς με φως τους χαιρετάει !

Στον ιερό τον ποταμό σκύβουνε δακρυσμένοι,

Χατζήδες επιστρέφουνε, νιώθουν χαριτωμένοι.

Στων Φώτων τα προεόρτια ανέλαιη νηστεία,

πιες τρεις γουλιές αθάνατες, λάβε την ευλογία.

Πρωί αγίασε ο παπάς, Σταυρός που δάκρυα στάζει

κι ο Βαπτιστής, που καρτερά, μετάνοια προστάζει.

Στη γη περπάτησε ο Υιός, σήμερον Επεφάνη,

Πνεύμα φτεράκισε ψηλά, φτάνει στον Ιορδάνη.

Λεβέντης βούτηξε βαθιά, ευκή της μάνας παίρνει,

γενού, παιδί μου, άξιος! Κι αυτός τα καταφέρνει !

Κοινοβιάρχης έκτισε Αγγέλων πολιτεία

και Καλυβίτης ταπεινός αρνείται μεγαλεία.

Στην έρημο καθηγητής Μέγας χαρισματούχος,

στα Γιάννενα Φουστανελάς είναι ο πολιούχος.

Κύριλλος κι Αθανάσιος εκ της Αλεξανδρείας,

Πατριάρχες αγιόλεκτοι, στόματα Ορθοδοξίας.

Μονολογίστως εύχεται Μακάριος της Αιγύπτου

κι ο Ευθύμιος θαυματουργεί … Ω του ακαταλήπτου !!

Ομολογεί ο Μάξιμος , Γραικός Ρώσους φωτίζει,

Τιμόθεος ο ισόψυχος πολλούς εκχριστιανίζει.

Και στην Περσία μαρτυρά γενναίος Αναστάσης.

Στον Όλυμπο Διονύσιος σε θέλγει να μονάσεις.

Θεολογεί Γρηγόριος, οι άγγελοι σιωπούνε,

φίλος, αετός ελεύθερος, εχθροί τον εφθονούνε.

Μα στέκουν πάντα οι Τρείς ψηλά, γραμμάτων Προστασία,

Φωστήρες, ήλιοι άδυτοι, χείμαρροι με σοφία …

Φτάνει στην πόρτα σου φωνή με ύμνους του Γενάρη !

Κάτω από το εικόνισμα το νέο καλαντάρι !

Νώντας Σκοπετέας /Απόσπασμα από την εκπομπή με τίτλο : Μπροστά στο νέο καλαντάρι