Τον αφήνω, αλλά δε με αφήνει.

 

Τον αφήνω, αλλά δε με αφήνει.  

Όταν κάποτε  ένας είπε με δυνατή φωνή,  αφεντικό,   έπιασα έναν κλέφτη,  εκείνος του απάντησε, άστον να φύγει.  Τον αφήνω, αλλά δε με αφήνει, συμπλήρωσε ο υπάλληλος. 

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τον αγωνιζόμενο τον καλόν αγώνα χριστιανό, όπως θα φανεί στη συνέχεια. 

Ο Απόστολος Παύλος γράφει: α)  « και ενδύσασθαι τον καινόν άνθρωπον τον κατά Θεόν κτισθέντα εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας »( Εφ.δ’, 24). β) « αποθέσθαι υμάς κατά την προτέραν αναστροφήν τον παλαιόν άνθρωπον τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης »(  Εφ. δ’, 22).  

Λέει, δηλαδή  ο Παύλος   στους πιστούς να ντυθούν τον καινούργιο άνθρωπο και να αποβάλλουν  τον παλαιόν  αφού, « ο παλαιός ημών άνθρωπος συνεσταυρώθη ίνα καταργηθή το σώμα της αμαρτίας, του μηκέτι δουλεύειν ημάς τη αμαρτία »( Ρω.  στ’, 6). 

Προφανώς ο παλαιός άνθρωπος τον οποίο καλείται ο  πιστός να αποβάλει αντιστοιχεί στον  κλέφτη για τον οποίον έγινε λόγος παραπάνω.  Να όμως που ο παλαιός αυτός άνθρωπος δε φεύγει εύκολα, όπως συμβαίνει και με τον παραπάνω κλέφτη.  Και αυτό το επισημαίνει ο Απόστολος Παύλος με τα εξής λόγια, «  βλέπω δε έτερον νόμον εν τοις μέλεσί μου αντιστρατευόμενον τω νόμω του νοός μου και αιχμαλωτίζοντά με εν τω  νόμω της αμαρτίας τω όντι εν τοις μέλεσί μου  »( Ρω. ζ’, 23 ).  

Ποιος λοιπόν θα διώξει τον κλέφτη, δηλαδή ποιος θα ελευθερώσει τον άνθρωπο από τον παλαιό άνθρωπο; 

Αυτό  το ερώτημα κάνει και  ο Παύλος στο οποίο δίνει και την απάντηση ευχαριστώντας το Θεό με τα εξής λόγια,  « Ταλαίπωρος εγώ άνθρωπος! τις με ρύσεται εκ του σώματος του θανάτου τούτου;  ευχαριστώ τω Θεώ διά Ιησού Χριστού του Κυρίου ημών. άρα ουν αυτός εγώ τω μεν νοί δουλεύω νόμω Θεού, τη δε σαρκί νόμω αμαρτίας »( Ρω. ζ’, 24 -25).

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών.

Αφού με δάση δεν αποκτήσαμε εκουσίους καρπους μετανοίας, ας αποκτήσουμε ακουσίους «ἐν γη ερήμῳ και αβάτῳ και άνύδρῳ»...Δημήτρης Ι. Παπαδημόπουλος

Ο πατέρας Hariton, ο ηγούμενος του Petru Vodă, ήρθε από το Neamț για τον αγιασμό των δρόμων μετά την πορεία ανωμαλίας των Gay pride.Οι ιερείς με το σταυρό στο μέτωπο, γιατί ο στρατός είναι χριστιανικός.

ΎΜΝΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΜΠΟΣΧΟΊΝΙ 39.ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΊΤΗΣ ΡΑΦΑΉΛ ΚΑΡΕΛΙΝ

Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ εὐχαριστία στὸν Θεὸ γιὰ μία ἀκόμα

μέρα ποὺ ἔζησε, ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο ποὺ ἀπέρχεται γιὰ ὕπνο. Τὸ

κομποσχοίνι εἶναι ἡ προστασία τοῦ ἀνθρώπου τὴν ὥρα τοῦ ὕπνου

ἀπὸ τὸν δαίμονα ποὺ θέλει νὰ κλέψει τὴν Χάρη μὲ τὰ ἀκάθαρτα

ὄνειρα. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ κλειδὶ ποὺ κλειδώνει τὸ στόμα τὴν

ὥρα τοῦ θυμοῦ. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ βροχὴ ποὺ σβήνει τὴν φωτιὰ

τῆς ὀργῆς καὶ τῆς σαρκικῆς ἐπιθυμίας. Εἶναι ἡ ζώνη ποὺ σφίγγει

τὴν ἀχόρταγη γαστέρα.

Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ ρεῦμα ποὺ ξεπλένει τὰ ψήγματα τοῦ

χρυσοῦ ἀπὸ τὸ μετάλλευμα, καὶ τὸ χωνευτήρι ἀπὸ τὸ ὁποῖο ρέει

λιωμένο ἀσήμι. Ἡ προσευχὴ μὲ τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ ἐργασία τοῦ

χρυσοχόου ὁ ὁποῖος ἀκονίζει καὶ λαξεύει κάθε ἕδρα τοῦ πολύτιμου

λίθου – τὸν λόγο τῆς προσευχῆς. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ ζηλιάρα

φίλη τῆς ψυχῆς: δὲν τὴν ἀφήνει νὰ συνομιλεῖ μὲ τοὺς ἁμαρτωλοὺς

λογισμοὺς καὶ νὰ στρέφεται πρὸς τὶς εἰκόνες τοῦ κόσμου τούτου,

ὅπως ἡ γυναίκα τοῦ Λὼτ πρὸς τὰ Σόδομα, ἡ ὁποία ἔγινε στήλη

ἅλατος.

Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ὁ θάνατος τοῦ ἐμπαθοῦς κόσμου πρὶν τὸν

θάνατο καὶ ἡ ἀνάσταση τῆς ψυχῆς πρὶν τὴν ἀνάσταση ἐκ νεκρῶν. Τὸ

κομποσχοίνι εἶναι τὸ φέρετρο τῶν ἁμαρτιῶν, πάνω στὸ ὁποῖο κλαίει

ὁ δαίμονας. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἐκεῖνο τὸ πνευματικὸ μυστικό,

ὅπου στὸ ἐλάχιστο περικλείεται τὸ μέγιστο. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ὁ

καθρέφτης τῆς ψυχῆς: ὅσο πιὸ προσεκτικὰ προσεύχεται ὁ ἄνθρωπος

τόσο περισσότερο ἀγαπᾶ τὸν Θεό.

–

Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ Σιών, τὸ φρούριο τῆς ψυχῆς, ἀπὸ τὸ

ὁποῖο φαίνονται τὰ τέσσερα πέρατα τῆς γῆς – αὐτὰ ποὺ μπαίνουν

στὴν ψυχὴ ἀπὸ ἔξω. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὰ τιμαλφῆ τὰ ὁποῖα

πρέπει νὰ τὰ ἐξαγοράζουμε σὲ ὅλη τὴν ζωή μας, ὥστε ἡ προσευχὴ

νὰ μεταβεῖ στὴν αἰωνιότητα μαζὶ μὲ τὴν ψυχή. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι

ἡ σωτηρία ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς, ὁρατοὺς καὶ ἀοράτους, σαρκικοὺς καὶ

ἀσάρκους, τοὺς ὁποίους ὁ σατανὰς σὰν τοὺς σκύλους κατευθύνει

στὸν ἄνθρωπο. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ μέσον τῆς διακρίσεως τῶν

πνευμάτων καὶ ὁ διαχωρισμὸς τῆς ἀλήθειας ἀπὸ τὸ ψεῦδος, ἡ τέχνη

τὴν ὁποία μαθαίνει ἡ ψυχὴ σταδιακά.

Τὸ κομποσχοίνι εἶναι ἡ ζυγαριά, στὴν ὁποία θὰ ζυγιστοῦν αὐτὰ

ποὺ ἀπέκτησε ἡ ψυχὴ στὴν ἐπίγεια ζωή. Τὸ κομποσχοίνι εἶναι τὸ

μαντήλι, τὸ ὁποῖο σβήνει τὶς ἁμαρτίες ἀπὸ τὸ χειρόγραφο ποὺ τὸ

συνέταξε ὁ δαίμονας, ὁ σκοτεινὸς συνοδοιπόρος τοῦ ἀνθρώπου.

Ο ΚΗΠΟΥΡΌΣ

«Ξεκινώντας από το καλοκαίρι του 1976 [...] πήγαινα στο μοναστήρι Cetățuia κάθε βράδυ.  Με τον ερχομό της κρύας εποχής, ένας λαϊκός εμφανιζόταν στο στασίδι κάθε βράδυ.  Μπήκε διακριτικά, απαρατήρητος, υποκλίθηκε ταπεινά, κάθισε στο στασίδι και έμεινε εκεί σαν στοχαστικό άγαλμα, με σκυμμένο μέτωπο και με βλέμμα απόμακρο. έφυγε, πάντα ακίνητος απέναντι στο βωμό

 Αργότερα καταλαβαίνω ότι ήταν ο «κηπουρός» του μοναστηριού.  Το διάταγμα του 1959 τον έβγαλε από το ασκηταριό του κοντά στο Ησυχαστήριο Voronei και η μόνη του ευκαιρία να μείνει κοντά στη μοναστική ζωή ήταν να μετακομίσει στο Ιάσιο και να εργαστεί ως πολιτικό προσωπικό στο μοναστήρι.  Αν και κουβαλούσε το βάρος οκτώ δεκαετιών ζωής, από τα ξημερώματα μέχρι αργά το βράδυ καθόταν σκυμμένος πάνω από τα στρώματα που περιέθαλπε με αξιοθαύμαστη αφοσίωση.  Ήταν η καθημερινή του «Λειτουργία».  Η λυγισμένη του πλάτη δεν ήταν σημάδι ασθένειας, αλλά εξέφρασε τη θυσία του που έφερε στον Κύριο με τέτοια αφοσίωση.  Δεν έμενε στο μοναστήρι.  Ο κόσμος δεν τον γνώρισε.  Είχε ένα φτωχικό δωμάτιο κοντά στον στάβλο των βοοειδών, χωρίς να ήταν επίσημα εγγεγραμμένος ως κάτοικος του μοναστηριού.  Ούτε καν ζήτησε περισσότερα.  Η χαρά του που μπορούσε να υπηρετήσει τον Κύριο, με αυτόν τον τρόπο, εντελώς προσωπικά, διαβαζόταν στο γαλήνιο και πάντα χαμογελαστό πρόσωπό του.  Δεν τον είδα ποτέ στεναχωρημένο.  Συνιστάται απλά, «Ιωακείμ ο αμαρτωλός».

 ___________

 Το φθινόπωρο του 1977 έφερα την πρώτη επίσκεψη στη Μονή Cetătuia από τον Αρχιεπίσκοπο Teoctist, που πρόσφατα εγκαταστάθηκε ως Μητροπολίτης Μολδαβίας και Suceava.

 Ήταν ένα συνηθισμένο βράδυ της εβδομάδας.

  Η δουλειά είχε τελειώσει.

 Μπήκε, προσκύνησε ταπεινά, σε μια σιωπή ξένη προς την πομπή και τον ύμνο που ψάλλεται τέτοιες στιγμές.

  Τα φώτα άναψαν σε όλη την εκκλησία.

 Τον παρακολουθήσαμε γοητευμένος και ενθουσιασμένος.

 Μας μίλησε λίγα λόγια με την απαλή, ελαφρώς μελωδική φωνή του.

 Τότε ζήτησε από τον π. Ηγούμενο Μητροφάνη να καλέσει όλους τους κατοίκους του μοναστηριού στην εκκλησία.  Στην εκκλησία ήταν μόνο μια χούφτα κόσμος μαζί με τους μοναχούς πατέρες.

 «Μα είναι όλοι εδώ, στην υπηρεσία», απάντησε ο πατέρας Σταρέτ Μιτροφάν.

 «Ένας λείπει, μπορείς να το δεις και στο νοικοκυριό», επέμεινε ο Μητροπολίτης με αέρα παντογνώστη.

 Μετά από λίγα λεπτά ακόμη διαλόγου μεταξύ των παρευρισκομένων και του «Υψηλού», έφτασε ο πατήρ Ιωακείμ, με τα άθλια ρούχα του.  Τη στιγμή που ο π. Ιωακείμ μπήκε στην εκκλησία, ο πατήρ Τεοκτίστης δεν του έβγαλε τα μάτια, πήγε κατευθείαν κοντά του και κοιτάζοντάς τον για πολλή ώρα τον ρώτησε:

 "Με ξέρεις?".

  Ο πατέρας, με μια σύντομη λάμψη, κοιτάζοντας τον ιεράρχη, κοίταξε πάλι κάτω, όπως έκανε συνήθως, και είπε:

 «Ναι, πατέρα!».

 Και τότε ο πατέρας Teoctist μίλησε για αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο για τον οποίο κανείς άλλος δεν ήξερε τίποτα:

  «Βλέπεις, αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πρώτος μου

 πνευματικός οδηγός όταν ήμουν παιδί, και πολύ περισσότερο, με βοήθησε ακόμη και με χρήματα όταν πήγα να σπουδάσω στη σχολή.

  Έμεινε στο ασκηταριό του κοντά στο Ησυχαστήριο των Βοροναίων, πήγα σχολείο, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ το καλό που μου έκανε.

 Για αυτόν ήρθα τώρα εδώ στο μοναστήρι.  Βλέπεις, δεν κοπίασες μάταια...», της είπε με το γαλήνιο και γνώριμο χαμόγελό του.

 Ο πατέρας Mihai Margineanu

 «Ίχνη στην αιωνιότητα.  Μητροπολίτης Τεοκτίστης Μολδαβίας και Σουτσεάβα»

Όπως αυτός ο κόσμος ξεκίνησε με το κοινό έργο της Αγίας και Ζωογόνου Τριάδος, έτσι θα τελειώσει, με την οργή του Πατέρα, την κρίση του Υιού και την αναχώρηση του Αγίου Πνεύματος. ☦️ Ο Ορθόδοξος Χριστιανός Πρέσβης ☦️

ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΊΑ ΚΡΊΣΗ.

▪️ «Στην Τελευταία Κρίση του Θεού, στο άκτιστο φως της Αλήθειας, θα εμφανιστεί όλο το κακό που δεν προσέξαμε ή απλά δεν θέλαμε να προσέξουμε στον εαυτό μας.  Όπως μου είπε κάποτε ένας αδερφός μου ενώ τον εξομολογούσα: «Είδα ξαφνικά ότι θα γινόταν μια Τελευταία Κρίση και σε αυτήν θα μου έδειχναν έναν άνθρωπο που δεν είχα γνωρίσει ποτέ πριν.  Και θα είμαι εγώ…»

 ☦️ Ηγούμενος Νεκτάριος Μορόζοφ

 

 📜 "Δεν υπάρχει τίποτα κρυφό που δεν θα ανακαλυφθεί, και τίποτα μυστικό που δεν θα γίνει γνωστό... μην φοβάστε αυτούς που σκοτώνουν το σώμα και μετά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα περισσότερο.  Αλλά θα σας δείξω ποιον πρέπει να φοβάστε: Να φοβάστε Αυτόν, που αφού σκοτώσει έχει τη δύναμη να ρίξει στη Γέεννα.  ναι, σας λέω, να τον φοβάστε» (Λκ. 12:2, 4-5).

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΡΕΙΣ ΚΡΗΤΕΣ. ΛΕΠΡΟΙ.Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ.Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΜΕΝΙΟΣ ΣΑΡΙΔΑΚΗΣ.Η ΑΓΙΑ ΑΡΓΥΡΩ.

Διαβάστε το Νόμο του Θεού. Είναι ένα λυχνάρι που θα φωτίσει τα μονοπάτια της ζωής σου, πώς θα συνεχίσεις να ζεις, ποιον δρόμο να ακολουθήσεις για να πετύχεις την αιώνια μακάρια ζωή. Αρχιμανδρίτης Ναθαναήλ (Ποσπελόφ)

 

Πάρτε ένα χαρτι μνημοσύνου γράψτε εκεί, αν είναι δυνατόν, όλους τους ζωντανούς και νεκρούς γνωστούς, όλους εκείνους που σας μισούν και σας προσβάλλουν και θυμηθείτε τους καθημερινά. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Krestyankin)

 

Είναι καλύτερο να συγχωρείς παρά να εκδικηθείς. Αρχιμανδρίτης Πάβελ (Γκρούζντεφ)

 

Οι αμαρτίες που διαπράττονται εν γνώσει προκαλούν ασθένειες που δεσμεύουν εντελώς τον άνθρωπο. Αρχιμανδρίτης Ιωάννης (Krestyankin)

 

ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΧΑΙΡΕ ΑΙΤΙΑ-Ψαλτοτράγουδο-

ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ ΧΑΙΡΕ ΑΙΤΙΑ

 

ΛΕΞΕΙΣ ,λόγια,γράμματα,πού νά τά βρῶ,

τό ὄνομά σου γιά νά πῶ;

Ἄνθος ,Ἄνασσα τοῦ κόσμου, Χαῖρε εὐωδία ρόδου.

Ἀνυμνήσωμεν λαοί τήν Παρθένον καί Ἁγνήν.

Καταφύγιον θλιμμένων,πενομένων,πονεμένων.

Νύμφη Πάναγνε Πατρός ἀνεδείχθεις ἀληθῶς.

 

Ὤ τῶν σῶν θαυμάτων Δέσποινα ἀπορῶ,

ἡ Μεσίτρια τῶν βροτῶν.

Τῆς καρδίας μου τόν ζόφον,τῆς κακίας μου τόν τρόπον.

Λογισμῶν βιοτικῶν,λύτρωσαι μέ τῶν δεινῶν.

Χριστιανῶν ἐλπίς βέβαια,πάγκαλος ,μόνη ὡραῖα,

Τῶν Ἀγγέλων γλυκασμός,τῶν ἀνθρώπων στηριγμός.

 

Χαῖρε ἡ μυρίπνοος Θεοῦ φυταλιᾶ,

Χαῖρε σκέπη κραταιά.

Λάμψον φῶς τῆς μετανοίας,τῆς ψυχῆς μου τῆς ἀθλίας.

Ἄγκυρα πανασφαλή,κεκτημένοι οἱ πιστοί.

Νοητοῦ δοχεῖον μύρου,δέξαι μου πηγή δακρύων.

Τεῖχος εἶσαι καί λιμήν,φαίδρυνόν μου τήν ψυχήν.

 

Χαῖρε καθαρώτατε Θεοῦ Κιβωτέ,

τῶν πιστῶν σου Στρατηγέ.

Ἀπορήσας ἐξ ‘ ἁπάσης βοηθείας καί ἀγάπης.

Μήτηρ Δέσποινα γενού τό ἐντρύφημα ἐμοῦ.

Τῆς χαρᾶς Χαῖρε αἰτία,Θεοτόκε Παναγία.

Ἡ λαβίς ἡ μυστική,ἡ χρυσόπλοκος ὠδή !

 

Στίχοι-Μουσική: π.Διονύσιος Ταμπάκης

Πόσο αναπαύει η ακολουθία του Μεσονυκτικού

 

Αυτοκτονία! Τι γίνεται με την ψυχή;

 

Πώς ν' αποκτήσω "οικειότητα" με τους αγίους;

 

Γέρων Ιωακείμ, Σκήτη Αγίας Άννας // Старец Иоаким, скит Святой Анны

 

π. Ευάγγελος Παπανικολάου: Oι Nέοι μας, το Βάπτισμα και ο Άγιος

 

ΘΑΥΜΆΣΙΑ ΓΕΓΟΝΌΤΑ. ΑΝΆΣΤΑΣΗ ΝΕΚΡΟΎ .Η ΕΞΟΜΟΛΌΓΗΣΗ ΔΎΟ ΕΤΟΙΜΟΘΆΝΑΤΩΝ . ΓΈΡΩΝ ΑΡΣΈΝΙΟΣ ΠΑΠΑΤΣΟΚ

Το ότι ο Γέροντας χρησιμοποιούσε κάθε ευκαιρία, οποιοδήποτε ζωντανό και πρόχειρο παράδειγμα, για να αναδείξει αιώνιες αλήθειες, μας το από

δεικνύει και το ακόλουθο συμβάν. Υπήρχε δίπλα στο

μοναστήρι ένας αρχαιολογικός χώρος. Εκεί, σε ένα

λάκκο, αποκαλύφθηκε ένας ανθρώπινος σκελετός. Ο

Γέροντας ζήτησε από τους αρχαιολόγους να τον

αφήσουν έτσι, ξεθαμμένο, και προσκαλούσε εδώ,

στην άκρη του λάκκου, πολλούς ανθρώπους και τους

μιλούσε για τη ματαιοδοξία της επίγειας ζωής και τη

σημασία της κατάκτησης της αιώνιας ζωής. Ο θάνατος είναι μια πραγματικότητα. Επαναλαμβάνω, ο

θάνατος δεν έρχεται να του κάνεις καφέ, αλλά έρχε-

ται να σε πάρει. Τότε ο άνθρωπος βλέπει ότι οι συμ-

βουλές των πατέρων για τη μνήμη θανάτου δεν ήταν

απλώς λόγια. (...) Όταν έρθει ο θάνατος, τότε γίνεσαι ο μεγαλύτερος θεολόγος. Τότε συνειδητοποιείς

ότι έχεις χάσει μια ολόκληρη ζωή, αντιλαμβανόμενος

ότι το πιο πολύτιμο πράγμα από τον Θεό είναι ο

χρόνος που μας δίνει για να ζήσουμε. Αυτό είναι το

πιο ακριβό. Στον θάνατο μπαίνεις στο άγνωστο, όχι

Είπε:

όμως για χίλια χρόνια, αλλά για πάντα! Τότε το

συνειδητοποιείς και τρέμεις ολόκληρος

Αργότερα σχεδίασε με μολύβι ένα κρανίο που

συμβόλιζε τον θάνατο. Το φωτοτύπησε και έδωσε

από ένα αντίγραφο στα πνευματικοπαίδια του.

θέλετε να δείτε τι είναι ο θάνατος; Να τος! Έγραφε

και λίγα λόγια κάτω από το σχέδιο, αν του το ζητούσε

κάποιος. Ορίστε μερικά από αυτά: Θάνατε, θάνατε,

μόνο μέσα από σένα μπορούμε να είμαστε τέκνα της

Αναστάσεως! Δεν μπορούμε να σκεφτούμε παρά

μόνο τον θάνατο. Ευλογημένοι είναι αυτοί που πεθαί-

νουν στον αγώνα για τη χριστιανική αγάπη, τη μόνη

απελευθέρωση.

Ο π. Αντρέι Σκρίμα ήταν πνευματικό τέκνο του.

Δεν του είχαν αλλάξει το όνομα όταν έγινε μοναχός.

Πριν φύγει για την Ινδία, ήρθε στον Γέροντα στη

Σλάτινα για να λάβει ευλογία. Ο Γέροντας τον πήγε

πάνω από το λάκκο όπου ήταν ο σκελετός και θυμίζοντάς του τη ματαιότητα του κόσμου, είπε: Μέχρι

τώρα, ήσουν σαν τον Άγιο Ανδρέα της Κρήτης, από

τώρα θα είσαι σαν τον Απόστολο Ανδρέα. Διότι,

μέχρι εκείνη τη στιγμή ασχολούνταν με τα βιβλία του,

αλλά ήρθε η ώρα να κάνει ιεραποστολή στην Ινδία.

Αυτός ήταν ο πνευματικός λόγος που του έδωσε ο

Γέροντας.

Στη γιορτή της Αγίας Παρασκευής της Επιβατινής,

στις 14 Οκτωβρίου, ο Γέροντας πήγαινε στο Ιάσιο και

τις μέρες της εορτής στεκόταν στην κεφαλή της Αγίας,

τη οποία ευλαβούνταν πάρα πολύ, μυρώνοντας τους

πιστούς που προσκυνούσαν τα άγια λείψανά της.

Κάποτε, μια γυναίκα έφτασε απελπισμένη, με το

είχε πεθάνει, και η γυναίκα, στην απόγνωσή της, σκέτφτηκε την Αγία Παρασκευή. Ο πατέραςΠιθανότατα μόλις

 πήρε το  μωρό της νεκρό στην αγκαλιά της. 

ακούμπησε

στα ιερά λείψανα.

Τη στιγμή εκείνη το μωρό άρχισενα κινεί τα

χέρια και τα πόδια του. Είχε αναστηθεί.

Αυτή ήταν φυσικά μια ευτυχισμένη στιγμή, την

οποία έζησε ο Γέροντας, αλλά υπήρξαν

συγκράτησε ως οδυνηρές αναμνήσεις. Είχα μπροστά

μου στην εξομολόγηση δύο σοβαρές περιπτώσεις,

διηγούνταν κάποτε. Πρώτον, έναν άνθρωπο πού δεν

ήθελε να ομολογήσει μια πολύ σοβαρή αμαρτία.

Ούτε μετά από πολλή επιμονή δεν θέλησε να πει

τίποτα και βεβαίως δεν του έδωσα ευχή. Πέθανε

λίγες μέρες αργότερα χωρίς εξομολόγηση. Ο Θεός.

όπως όλους μας, τον οδήγησε έγκαιρα για συγχώρεση, θα μπορούσε να σωθεί με μία μόνο λέξη. Αυτό το

γεγονός φόβισε και συνέτισε πολλούς, ειδικά εκείνους που γνώριζαν την αμαρτία, επειδή μαζί την

είχαν διαπράξει.

·

Μια άλλη τρομακτική περίπτωση ήταν με έναν

άρρωστο που είχαμε για τρεις μέρες στο μοναστήρι

για το Άγιο Ευχέλαιο. Η σύζυγός του μας είχε πει κάποιες βαριές αμαρτίες του και τρεις μέρες τον

παρακαλούσα και επέμενα να εξομολογηθεί σε όποιον πνευματικό θέλει, μιας και ήμασταν πολλοί, λέγοντάς του σιγά-σιγά και ευγενικά, για την πρόνοια του Θεού να συγχωρεί όλες τις αμαρτίες με την εξομολόγηση .Εκείνος όμως δεν αποφάσιζε με 

κανεναν τρόπο να εξομολογηθεί. Όταν ήμουν νύχτα στην ακολουθία του Αγίου Ευχελαίου, την τρίτη ημέρα,

άρχισε ξαφνικά να φωνάζει ότι κάποιοι τρομακτικοί

μαυριδεροί έρχονται να τον πάρουν. Τους έβλεπε

στον νου του, καθώς και όλες τις αμαρτίες του κι έτσι

τρομερά φοβισμένος ζήτησε γρήγορα να εξομολογηθεί. Τότε συνετίστηκε! Όλοι βγήκαν γρήγορα από το

δωμάτιο που βρισκόμασταν, και αυτός, με βαθιούς

αναστεναγμούς, μπόρεσε μόνο να πει, «έκανα…

έκανα…» και πέθανε στην αγκαλιά μου. Τον συγχώρεσα με ένα συναίσθημα ευθύνης και ελέους, έστω

για την ύστατη επιθυμία του, αλλά ήταν νεκρός.

Αυτό το συμβάν το διηγούνταν σε όλη την περιοχή

για πολλά χρόνια 

"Κανένας προφήτης δεν συνάντησε ποτέ τον Θεό χωρίς να αποσυρθεί στη μοναξιά και στη σιωπή" The. Power. Of. Silence,

𝐑𝐞𝐟𝐥𝐞𝐱𝐢𝐨𝐧𝐞𝐧 𝐚𝐮𝐬 𝐝𝐞𝐦 𝐊𝐥𝐨𝐬𝐭𝐞𝐫

𝐑𝐞𝐟𝐥𝐞𝐱𝐢𝐨𝐧𝐞𝐧 𝐚𝐮𝐬 𝐝𝐞𝐦 𝐊𝐥𝐨𝐬𝐭𝐞𝐫

Es fragte einer den Altvater Antonios, was er tun müsse, um Gott zu gefallen. Der Greis gab ihm folgende Antwort: „Befolge, was ich dir auftrage! Wohin immer du gehst, habe überall Gott vor Augen. Was du auch tust, oder was du auch redest: für alles suche ein Zeugnis in den Heiligen Schriften. Wenn du dich an einem Orte niederlässt, dann entferne dich nicht leicht. Diese drei Dinge beobachte und du wirst das Heil finden:“

𝑨𝒖𝒔 𝒅𝒆𝒓 𝑨𝒑𝒐𝒕𝒉𝒕𝒆𝒈𝒎𝒂𝒕𝒂 𝑷𝒂𝒕𝒓𝒖𝒎

ΕΡΗΜΙΤΗΣ. ΓΈΡΩΝ ΑΡΣΈΝΙΟΣ ΠΑΠΑΤΣΙΟΚ

Πάντα σκεφτόμουν τους λόγους για τους οποίους

οι μεγάλοι πατέρες της Εκκλησίας όπως ο Μέγας

Βασίλειος αναζήτησαν την απομόνωση, παρά το γεγονός ότι είχαν τόσα αγαθά στη ζωή τους. Η απομόνωση

είναι κάτι διαφορετικό, είναι ένας άλλος κόσμος.

Στην απομόνωση είσαι μόνος σου με τον Θεό. Εκεί

καλείσαι να γίνεις φίλος και αδελφός με το δάσος. Η

ζωή είναι τόσο ρευστή που κανείς εκ των έξω δεν

μπορεί να καταλάβει σε τι ακριβώς συνίσταται. Είναι

μια συνεχής κατάσταση ετοιμότητας και δημιουργίας

τόσο στην καρδιά όσο και στη συμπεριφορά του ερημίτη. Για μένα στην αρχή ήταν και φόβος, αλλά ο

Θεός με βοήθησε και κράτησα την ηρεμία μου.

Οι πειρασμοί ήταν εντονότατοι και ήμουν σε μια

διαρκή ένταση, κρεμώντας εικονίτσες στα δέντρα που

είχα το χαμόσπιτό μου. Μια φορά μάλιστα μου επιτέθηκε ο ίδιος ο πονηρός. Ήταν πρωί και με είχε πάρει ο

ύπνος, όταν άρχισε να τραβάει την ψάθα που ξάπλωνα

από τη μια άκρη του κελιού μου στην άλλη, ενώ παράλληλα με χτυπούσε στο κεφάλι. Είπα στον εαυτό μου:

Δεν είμαι ασκητής, απλά είμαι εδώ από σύμπτωση (αν δεν είσαι ταπεινός, στην απομόνωση μπορεί ο διάβολος

να σε κατασπαράξει). Και έτσι γλίτωσα. Άρχισα να

φωνάζω δυνατά (μόνο οι λύκοι ίσως με άκουγαν):

«Μεγάλη η δύναμη της ταπεινοφροσύνης!».

Όταν αποτραβιέσαι από τον κόσμο η μεγαλύτερο πειρασμός είναι νά 

κρατήσεις σε απόστάση του σατανά, γιατί, αν δει ότι έχεις κάτι που

μπορεί να εκμεταλλευτεί, θα έρθει να σε πειράξει.

Και δεν πρόκειται να σταματήσει να προσπαθεί

εκτός αν σε διακατέχει πραγματική ευσεβής ταπείνοφροσύνη. Ταπεινοφροσύνη είναι το να μένεις εκεί

που είσαι, να ξέρεις τη θέση σου. Και γι' αυτό μπορώ

να πω, ίσως και με κάποια αυθάδεια, ότι δεν ήμουν

ποτέ απομονωμένος. Ήμουν μόνος ίσα-ίσα για να μπορώ να αντέχω το ψύχος του χειμώνα που ήταν

πράγματι άγριος. Μπορεί για κάποιους η απομόνωση να είναι απλά το να μη βλέπεις άλλο κόσμο και

όντως εγώ δεν έβλεπα εκεί άλλον κανέναν, μόνο που

δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Πρόκειται για μια

κατάσταση πέραν των ορίων της ανθρώπινης ύπαρξης, πέραν των ανθρώπινων φιλόδοξων υπολογισμών. Γιατί στη πνευματική ζωή δεν χωράνε υπολογισμοί. Είναι μια ζωή που τη ζεις χωρίς την ανάγκη για λόγια.

Δεν ενέδωσα. Με βοήθησε η Θεοτόκος και έμεινα

στη δική μου θέση, αποτραβηγμένος στο δάσος. Η απομόνωση είναι πολύ αξιέπαινο πράγμα. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι οι προσευχές ενός ερημίτη

βοηθούν ανυπολόγιστα τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν

υπάρχει ασκητική ζωή, αν δεν έχεις όλον τον κόσμο

έτσι όπως είναι μέσα στην καρδιά σου! Πρέπει να

αναχωρήσεις για αυτή τη ζωή σαν νικητής, αφού

θριαμβεύσεις στον κόσμο".

Μια φορά με βρήκε ένας μεγάλος πειρασμός.

Ένας πειρασμός λάγνων σκέψεων τις οποίες δεν

επέμενε,

μπορούσα να ανεχτώ για κανένα λόγο. Ο σατανάς

το ίδιο όμως επέμενα και εγώ. Τι βάσανο

που ήταν! Δύσκολα αντιλαμβάνεται κανείς την ταλαιπωρία του ασκητισμού. Και τότε, όπως έκανα μικρός.

είπα στον εαυτό μου: Αν προσευχηθώ στον Άγιο

Γεώργιο, ποιος ξέρει που να είναι! Προσεύχονται σε

αυτόν και άλλοι! Και τότε είπα πάλι: Ας προσευχήθώ στο φύλακα άγγελό μου, ο οποίος είναι μαζί μου

από τότε που βαφτίστηκα! Και άρχισα αμέσως να

του προσεύχομαι: Προστάτη μου, άγγελε...! Και

πιστέψτε με, με ελευθέρωσε άμεσα και ολοκληρωτικά από όλους τους πειρασμούς μου. Ο φύλακας

άγγελός μου . Και έκτοτε έδειχνα πολύ μεγαλύτερη ευσέβεια στον φύλακα άγγελό μου . Ακόμα και

όταν ήταν 93 ετών ο π. Αρσένιος έλεγε: Αυτή είναι η

αλήθεια. Όλοι έχουμε φύλακα άγγελο. Και δεν μας

βοηθάει μονάχα αυτός, επειδή αυτοί, όλοι δηλαδή οι

άγγελοι, είναι από τη φύση τους μια οντότητα. Αν

έχουμε σχέση λοιπόν με τον φύλακα άγγελό μας,

αποκτούμε σχέση με τις υπόλοιπες μυριάδες και των

υπολοίπων.

Εκεί, στον τόπο της απομόνωσης, προσπαθούσε να

ακολουθήσει τον τρόπο των Αγίων Πατέρων. Παραδείγματος χάρη, τις ημέρες που η νηστεία επέτρεπε

να φάει ψάρι, αυτός είχε φυλαγμένο σε ένα κονσερβοκούτι ένα ψαροκόκαλο το οποίο σιγόβραζε και

έπειτα έπινε το ζουμί, νιώθοντας έτσι ότι μπορούσε

να φάει και ψάρι. Στη συνέχεια στέγνωνε το κόκκαλο και το κρατούσε για την άλλη φορά. Αλλά το οστό,

μετά από κάθε βράση, δεν είχε πια ίχνος ψαριού,

ωστόσο ο π. Αρσένιος συνέχιζε τη ρουτίνα του. Ήξερε επίσης ένα ρητό από τη μητέρα του, ότι όταν επιτρέπεται το ψάρι, δεν πειράζει να σου μείνει και

κανένα κόκαλο στο στόμα.

Ως ασκητής, είδα με πόσα λίγα θα μπορούσε να

ζήσει ένας άνθρωπος. Το μόνο φαγητό ήταν μια

σακούλα με παξιμάδια. Έτρωγα μια φετούλα κάθε

μέρα και έτσι κρατιόμουν όλη την ημέρα. Πολύ σπάνια

έβρισκα μανιτάρια που αναπτύσσονταν στις οξιές. Τα

αποκαλούσαμε «πέστροφες», ήταν σαν μπανάνες και

πολύ νόστιμα. Μόλις βρήκα μερικά μανιτάρια, τα

σιγκέψησα σε μια σόμπα που είχα φτιάξει από πέτρες

και μια ξύλινη τάβλα από πάνω. Φυλούσα αυτά τα

μανιτάρια για τον χειμώνα. Όταν όμως τα έφαγα τελικά, ένιωσα άσχημα. Μερικές φορές έβρισκα και κανένα ξερό μήλο και αυτό ήταν για μένα μεγάλη υπόθεση.

Το καλοκαίρι έπινα νερό από την πηγή, γιατί δεν

υπήρχε καλύβα που να μην είναι κοντά σε πηγή. Το

χειμώνα έλιωνα το χιόνι και έπινα νερό.

Μια μέρα πήγε να ψάξει μανιτάρια. Όταν επέστρεφε με μια καλή συγκομιδή στα χέρια του, λοξοδρόμησε σε ένα λόγγο με ιδιαίτερα πυκνή βλάστηση,

όπου δεν μπορούσε να διακρίνει τίποτα. Αποπροσανατολίστηκε και χάθηκε. Τότε άρχισε τις προσευχές στη Θεοτόκο και ευθύς ο συννεφιασμένος καιρός

άρχισε να ανοίγει. Έτσι εκείνος μπόρεσε να δει μέσα

από τα σύδεντρα την κορυφή ενός βουνού που γνώριζε και με αυτό ως οδηγό αναπροσανατολίστηκε.

Όταν μάλιστα βγήκε, αντιλήφτηκε πως δεκαπέντε

μέτρα παρακάτω σε εκείνο το σημείο υπήρχε γκρεμός στον οποίο και θα έπεφτε, αν δεν τον είχε βοηθή

σει η Παναγία.

Το χαμόσπιτο όπου έμενε στο δάσος ανήκε σε μια

καλόγρια και ο π. Αρσένιος το γνώριζε. Ένα χειμώνα, όταν το χιόνι είχε ύψος ίσα με έναν άνθρωπο,

αυτός βρισκόταν μέσα σε αυτό το καλυβάκι και

να ανάψει φωτιά. Κάποια στιγμή μπήκε μέσα η καλόγρια και αυτός, πιστεύοντας ότι ήταν

κάποιο τελώνιο –οι πειρασμοί ήταν πολύ συχνοί-

γονάτισε να προσευχηθεί. Γρήγορα κατάλαβε ότι η

εμφάνιση της ήταν καθόλα πραγματική. Η καλόγρια

του είπε ότι αυτό ήταν το παλιό της καλύβι και ότι

είχε έρθει μαζί με ακόμα μία μεγαλύτερη σε ηλικία

αδελφή που λόγω του χιονιού και του γήρατος είχε

μείνει πίσω. Τότε ο π. Αρσένιος πήγε στον ποταμό

όπου περίμενε η γηραιότερη αδελφή και την έφερε

στην καλύβα. Εκείνη τη νύχτα φιλοξένησε και τις δύο

στην καλύβα του. Αυτός κοιμήθηκε στη μια γωνία

και οι καλόγριες στην άλλη. Κατά τη διάρκεια της

νύχτας, η νεαρή αδελφή, πιστεύοντας ότι οι άλλοι

κοιμόντουσαν, άρχισε να κάνει μετάνοιες. Την επόμενη μέρα, όταν ο Πατέρας την ρώτησε τι έκανε το

βράδυ, εκείνη του απάντησε πως έκανε προσευχές

για εκείνη, την άλλη αδελφή, αυτόν και τον π. Κλεόπα. Ο π. Αρσένιος τη συμβούλεψε στο εξής να κάνει

μετάνοιες μόνο γι' αυτήν. Το πρωί τις οδήγησε σε

μια άλλη καλύβα που γνώριζε. Μια μέρα, είδε μια

τις μοναχές να πηγαίνει προς την καλύβα του

και συνειδητοποίησε ότι είχε γίνει κάποιος καυγάς

μεταξύ τους. Τότε φώναξε τη μοναχή που πλησίαζε

να επιστρέψει, να είναι ταπεινή και να συμφιλιωθεί

με την άλλη αδελφή.

από

Η μοναχή που έκανε τις μετάνοιες τη νύχτα ονομαζόταν Ισιδώρα. Μετά το 1964, όταν είχε βγει από 

τη φυλακή και προχωρούσε στον

δρόμο από την

Αγάπια στο Βαρατέκ, πήδηξε ξαφνικά μέσα από το

δάσος η μοναχή, του φίλησε το χέρι και έτρεξε πάλι

πίσω. Ζούσε εκείνο τον καιρό μια ιδιαίτερη ασκητική

ζωή. Είχε καταλάβει με κάποιο μυστικό τρόπο ότι ο

Πατέρας επρόκειτο να περάσει από εκεί και έσπευσε να πάρει την ευλογία του.

Κάποιες φορές έβρισκε καταφύγιο στη σπηλιά

της Αγίας Θεοδώρας της Σίχλα. Είναι σπουδαίο να

βλέπεις χώρους όπου αναζητούσαν καταφύγιο οι

άνθρωποι. Έμεινα και εγώ για λίγο στο σπήλαιο της

Αγίας Θεοδώρας. Ανέβαινα πάνω σε ένα βράχο,

όπου υπήρχε ένα βαθούλωμα με νερό το οποίο δε

στέρευε ποτέ, παρόλο που δεν υπήρχε κάποιο κανάλι που να το γεμίζει. Ανέβαινα στον βράχο λοιπόν

και έπινα νερό από όπου έπινε και η Αγία.

Με τον π. Κλεόπα συναντιόταν από καιρού εις

καιρόν, εξομολογούσαν ο ένας τον άλλον και κοινωνούσαν, αφού είχαν μαζί τους τα Τίμια Δώρα. Οίνος

υπήρχε άφθονος και προμηθεύονταν τα προς το ζην

από έναν καλό χριστιανό που ζούσε σε ένα κοντινό

χωριό. Αν και υπήρχαν πολλοί λύκοι γύρω, ο άνθρωπος δεν φοβόταν να μπει βαθιά μέσα στο δάσος,

έχοντας εμπιστοσύνη στις προσευχές αυτών των δύο

ερημιτών.

Όταν συναντιούνταν αυτός και ο π. Κλεόπας,

υπάκουαν ο ένας τον άλλον. Κάποτε μας έπιασε

δυνατή βροχή σε ένα μεγάλο δάσος. Ο π. Κλεόπας

ήταν στη μία πλευρά και εγώ ήμουν κάπου αλλού.

Ψάχναμε για θάμνους να καλυφτούμε. Ωστόσο, ο

π.Κλεόπας επέμενε να πάω εγώ σε αυτόν. Ήταν

περίπου 30 μέτρα απόσταση. Εγώ του έλεγα ότι η

θέση μου είναι καλύτερη, ενώ η αγιότητά του έλεγε

ότι καλύτερη ήταν η δική του. Τότε σκέφτηκα: Όχι,

εξ ακούσω τον π. Κλεόπα! Άρχισα να πλησιάζω προς

εκείνον και αμέσως ένας κεραυνός έκαψε τον θάμνο

μου. Έμεινα άφωνος! Να τι κάνει η υπακοή! Ήταν

θέλημα Θεού να με καλέσει κοντά του ο π. Κλεόπας,

με την αιτιολογία ότι είχε βρει καλύτερο μέρος, αλλά

στην πραγματικότητα ήταν η χάρη του Θεού που ήθελε να με σώσει από τους κεραυνούς.

Δεν θα αναφερθώ καν στο γεγονός ότι αρχικά σκεφτήκαμε να ανεβούμε σε μια μεγάλη βελανιδιά για

να προστατευθούμε από την καταιγίδα. Αλλά λίγο

πριν φτάσουμε εκεί, την είχε χτυπήσει και αυτή

κεραυνός. Είδαμε με τα μάτια μας ότι είμαστε προστατευμένοι από τον Θεό και έτσι αφήσαμε τη βροχή

να πέφτει πάνω μας όσο ήθελε. Εμπιστευόμασταν

το θέλημα του Θεού και έτσι δεχτήκαμε με αγάπη το

ξέπλυμα που έρεε από τους ουρανούς. Τότε, λοιπόν,

αγκαλιαστήκαμε και καταλάβαμε πως ο Θεός πραγματικά μας βλέπει και μας βοηθά, αυτό όμως δεν

μπορεί να γίνει χωρίς θυσίες 

Μια άλλη φορά φοβήθηκε πολύ. Περπατούσε τη

νύχτα σε ένα μονοπάτι και άκουσε ένα φοβερό βρυχηθμό και αμέσως σκέφτηκε ότι ήταν ο σατανάς. Την

επόμενη μέρα όμως συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν

παρά η κραυγή μιας αλεπούς.

Μιχάλλη φορά βάδιζε σε ένα στενό δρόμο που είχε

από τη μια του πλευρά το απότομο βουνό και από την

άλλη μια απότομη χαράδρα. Σε ένα σημείο εμφανίστηκε στον δρόμο του ένας λύκος. Μην έχοντας τρόπο

να του ξεφύγει, ο π. Αρσένιος πήρε το δρόμο του γυρισμού. Γι' αυτό έλεγε κάποτε: Εσείς δεν συναντήσατε

ποτέ τον λύκο, ο οποίος στην πραγματικότητα ήταν ο

διάβολος, χωρίς να υπάρχει άλλη βοήθεια πέρα από

τον Ουρανό. Αυτός ο λύκος δεν θέλει να σας δαγκώσει, θέλει να σας φάει.

Είχε συχνές συναντήσεις με λύκους και με αρκούδες. Είχε γνωρίσει τη δύναμη αυτών των θηρίων,

όταν βρέθηκε μία φορά σε ένα τσίρκο. Σήκωσε μια

αρκούδα το πόδι της και με έσπρωξε στον ώμο. Τότε

κατάλαβα τι δύναμη είχε η αφιλότιμη. Οι αρκούδες

είναι πολύ ισχυρά ζώα. Αλλά στην απομόνωση δεν

είναι τα θηρία ο μεγαλύτερος κίνδυνος, αλλά ο διά-

βολος. Το γεγονός ότι είχε εξοικειωθεί και γλιτώσει

από τέτοιες επικίνδυνες καταστάσεις ήδη από την

παιδική του ηλικία, τον έκανε να διηγείται αργότερα: Είμαι 96 ετών και εξετάζοντας στο μέτρο του

δυνατού το παρελθόν μου, βλέπω μόνο την παρουσία του Θεού και το πόσο αυτή με κατέπληξε και

ταπείνωσε θέλοντας και μη. Έχω πέσει σε λύκους

και αρκούδες, έζησα 14 χρόνια στη φυλακή και

πέρασα χρόνια ερήμων, και σε όλα αυτά έχω δει την

πρόνοια του Θεού. Ούτε μια τρίχα δεν μπορεί να

κουνηθεί χωρίς να το γνωρίζει ο Κύριος. Πολλές

φορές έπεφτε το βλέμμα σε κανένα ζουζούνι πιο

μικρό και από το μάτι μιας βελόνας και συλλογιζόμουν: «Ορίστε ο Θεός το ξέρει. Και σαν αυτό υπάρχουν εκατομμύρια και δισεκατομμύρια».

Καθώς η ασκητική ζωή τον κρατούσε σε μια

κατάσταση μόνιμης επαγρύπνησης, οι σκέψεις του

ταξίδευαν μεταξύ παραδείσου και κολάσεως, και

γενικά γύρω από την επικείμενη παρουσία του

θανάτου. Σε οποιοδήποτε βιβλίο που μιλά για υψηλότερη ζωή, αναφέρεται σχεδόν πάντα και η σκέψη

του θανάτου. Στην απομόνωση προσπάθησα και

εγώ να κάνω από την πλευρά μου ό,τι έκαναν και οι

Άγιοι Πατέρες στις άδειες ερημιές της Αιγύπτου.

Πάντα, φυσικά, στο επίπεδο των δυνατοτήτων μου.

Στο Πατερικό, γίνεται λόγος για έναν πατέρα που

στο κελί του έλεγε εν είδει προσευχής: «Τι θα είναι,

πως θα είναι;». Και εκεί τελείωνε η προσευχή του.

Βίωνε ήδη την κατάσταση του επέκεινα, μιας άλλη

ύπαρξης με την απτή παρουσία των αγγέλων και των

δαιμόνων.

Μιλώντας κάποτε για το ενδεχόμενο του θανάτου, ανέφερε τα λόγια του π. Κλεόπα, ο οποίος είχε

πει κάποτε ότι όταν θα πέθαινε, θα ήθελε να πάρουν

το σώμα του και να το θάψουν στο μοναστήρι στη

Σιχαστρία, για να του απαντήσει ο π. Αρσένιος ότι,

όταν εκείνος θα πέθαινε, θα του αρκούσε να έριχναν

τη σωρό του σε ένα γκρεμό εδώ κοντά. Μία φορά

μάλιστα είπε ότι θα ήθελε να ταφεί, αν γινόταν, και

χωρίς φέρετρο. Όπως και οι μεγάλοι Πατέρες, έτσι

διατηρούσε και αυτός μια αποστασιοποιημένη στά-

ση απέναντι σε καθετί κοσμικό.

Στην έρημο βρισκόμουν σε συνεχή ένταση, δεν

επιτρεπόταν το παραμικρό λάθος. Μια φορά είδα

ένα αεροπλάνο να πετάει και να αφήνει πίσω του

ένα λευκό σταυρό στον ουρανό. Ποτέ δεν το είχα

ξαναδεί και σκέφτηκα ότι ήταν ένα σημάδι, ένα

θεϊκό θαύμα, και έπεσα στα γόνατά μου.

Διάβασα κάπου ότι το ελάφι, αν ακούσει έστω και

ένα φύλλο να πέφτει, δεν μπορεί να γεννήσει, τό ενοχλεί ο θόρυβος. Ποτέ δεν είχα μπορέσει να καταλάβω πραγματικά κάτι τέτοιο. Όταν έφτασα στο

δάσος, άκουγα και τιναζόμουν από τη θέση μου, αν

κάποιο ξερό φύλλο τύχαινε να πέσει πάνω σε άλλα

ξηρά φύλλα. Μόνο τότε κατάλαβα αυτήν την πληροφορία σχετικά με το ελάφι. Ξέρετε, δεν ακούω πολύ

καλά, ακόμη και οι περισσότεροι στην οικογένειά

μου είχαν προβλήματα ακοής. Αυτό το ανασκάρτημα

στην πτώση των φύλλων δεν οφειλόταν σε κάποια

ιδιαίτερη αίσθηση, πράγμα δύσκολο ακόμα και για

άτομα με τέλεια ακοή, πόσο μάλλον για τον π. Αρσένιο που είχε προβλήματα

από τότε.

Ήταν λόγω της λεπτότητας της ψυχής του, της ιδιαίτερης ευαισθησίας και της συνεχούς έντασης για την

οποία μιλούσε ο π. Αρσένιος και η οποία είναι γνωστή στον πνευματικό κόσμο ως εγρήγορση.

Φοβόμουν να πω ότι ήμουν ασκητής. Πρέπει να

γνωρίζεις τη φωνή του δάσους, αυτή τη βαθιά σιωπήρή φωνή την οποία μόνο αν έχεις ισχυρά βιώματα,

μπορείς να αντιληφθείς. Πρέπει να αφήσεις την

ανθρώπινη σου ταυτότητα και να ταυτιστείς με το

δάσος, αλλιώς δεν επιβιώνεις.

Όταν πηγαίνεις στο δάσος σαν ερημίτης για να

ζήσεις μια ζωή σύμφωνα με τον Θεό, το δάσος δεν

είναι πλέον ένα ωραίο αξιοθέατο με κάποια όμορφα

αιωνόβια δέντρα. Από τη στιγμή που θα σε υποδεχτεί, πρέπει να δεθείς με αυτό. Υπάρχει ένα μυστήριο πνεύμα, τα χοντρά δέντρα πρέπει να είναι η

κάλυψη, η άμυνά σου. Υπάρχουν καταστάσεις στο 

δάσος που, αν τύχει να συναντήσεις καμιά αρκούδα,

θα πρέπει να κρυφτείς πίσω από ένα μεγαλύτερο

δέντρο. Αυτό πρέπει να γίνει αμέσως και σε τέλεια

σιωπή, διαφορετικά το θηρίο θα σε κατασπαράξει.

Δεν πρέπει να κάνεις τον παραμικρό θόρυβο. Οφείλεις να είσαι προσεκτικός και να μη πατάς κάτι που

θα μπορούσε να σπάσει κάτω από το βάρος σου. Τα

ζώα έχουν πολύ ευαίσθητη ακοή. Ήμουν κάποτε στο

δάσος και είδα ένα κουνέλι μπροστά μου, περίπου

δέκα πόδια μακριά. Έκανα μια μικρή κίνηση και

αυτό με άκουσε αμέσως 

Όσο καιρό βρισκόμουν μόνος και ασκήτευα, οι

κομμουνιστές κατηγόρησαν την Εκκλησία, λέγοντας

ότι όλοι οι μοναχοί που φεύγουν για να ασκητέψουν,

το κάνουν για να προσφέρουν καταφύγιο και βοήθεια σε εκείνους που αντιτίθενται στο καθεστώς.

Τότε ο Πατριάρχης μάς κάλεσε όλους πίσω στα

μοναστήρια. Εγώ και ο π. Κλεόπας υποταχτήκαμε

στην πατριαρχική εντολή και γυρίσαμε στο μοναστήρι στη Σλάτινα. Την πρώτη μέρα που επιστρέψαμε,

είδα έναν μοναχό και απόρησα, δεν είχα δει δα και

πολλούς ανθρώπους πριν, και είπα μέσα μου: «Πόσο

εύκολο είναι να ζεις μέσα στους ανθρώπους»!

ΘΑΥΜΑΣΤΌ ΓΕΓΟΝΌΣ.ΕΥΣΕΒΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ!!!!

 

 Το παιδί έχει αναρρώσει

 Μια οικογένεια από το Βουκουρέστι επρόκειτο να βαφτίσει το τρίτο της παιδί στις 7 Νοεμβρίου 2021. Όταν τους τηλεφώνησα στις 3-4 Νοεμβρίου, μου είπαν ότι αναβάλλουν τη λειτουργία επειδή ο γιατρός δεν τους έδινε άδεια, επειδή το παιδί είναι άρρωστος.  Αντέδρασα κάπως θυμωμένα και είπα: «Δεν αναβάλλεται η βάπτιση!».  "Δεν είναι δουλεία σου!"  ήταν η απάντηση που ελήφθη.

 Άρχισα να προσεύχομαι στον Ευσεβή λέγοντας: «Άγιε του Θεού Γερόντιε σε παρακαλώ κάνε κάτι για να μην αναβληθεί η Βάπτιση!».  Το θαύμα έγινε την επόμενη κιόλας μέρα, όταν μου είπαν ότι η δουλειά μπορούσε να γίνει.  Το παιδί ήταν καλά, αν και ήθελαν πρώτα να το νοσηλέψουν.  Τους είπα: «Να ξέρετε ότι αυτή η Βάπτιση γίνεται χάρη στον Άγιο Ευσεβή Γεροντιο!!!».  Τους έδωσα τον τόμο 4, μετά με έπαιρναν τηλέφωνο να τους πάρω και τους άλλους τόμους.

 Μονή Συμεών,

 Μονή Paltin, Petru Vodă

Μια οικογένεια βρήκε την ηρεμία. Διά πρεσβειών του Ευσεβή Γεροντιου του διά Χριστόν Σαλό.

 

 Μια οικογένεια βρήκε την ηρεμία

 Μια οικογένεια νεαρών είχε πολύ έντονους καβγάδες.  Στη μέση ήταν τρία παιδιά.  Με παίρνει τηλέφωνο η γυναίκα μου και μου λέει ότι ο άντρας της έφτιαξε τις βαλίτσες του και θα φύγει, αλλά δεν ξέρει πώς να το πει στο αγόρι, που ήταν αρκετά μεγάλο και καταλάβαινε τα πάντα.

 Τους είπα να προσευχηθούν στον Ευσεβή.

Παράλληλα διαβάζω τον Ακάθιστο του Ευσεβή.  Επικοινωνήσαμε με μηνύματα και μου είπε ότι οι αποσκευές ήταν ακόμα στην πόρτα.  Δίδαξα τη νεαρή να πάει να ζητήσει συγχώρεση από τον άντρα της, ακόμα κι αν δεν είναι ένοχη, και την προέτρεψα να προσευχηθεί στον Ευσεβή.  Μετά από περίπου τέσσερις μέρες, μου έστειλε μήνυμα ότι ο άντρας της είχε ξεπακετάρει τις αποσκευές του.

 Δόξα στον Θεό που χάρη στις προσευχές στο Ευσεβή Γερόντιο στον οποίο προσευχήθηκαν και η ίδια και η μητέρα της, βρήκε γαλήνη αυτή η οικογένεια.  Αφού ήταν και γνωστοί μου, υπέφερα κι εγώ για αυτούς από αυτόν τον πειρασμό.

 Μονή Συμεών,

 Μονή Paltin, Petru Vodă

Μαθήματα από τον Ευσεβή Γερόντιο για τη γκρίνια μου

 Μαθήματα από τον Ευσεβή Γερόντιο για τη γκρίνια μου

 Από τότε που γέννησα, φωνάζω κατά του Θεού ότι το κοριτσάκι είναι λιποβαρές.  Όποτε συναντούσα κάποιον στο δρόμο, δεν μπορούσα παρά να παραπονεθώ για εκείνη.  Ακολούθησαν μέρες πλήρους κατάθλιψης και μέρες που οι γνωστοί μου ήθελαν να ξεφύγουν από κοντά μου.  Ξενέρωσα ακόμα και ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, τη νονά μου, με τη στάση μου.

 

Μέρες κλάματος, μέρες συγκίνησης, μέρες ανησυχίας όταν ήμουν μόνη με το κοριτσάκι, στιγμές άγνοιας, ειδικά με την έναρξη της διαφοροποίησης της διατροφής μου.  Άρχισα να αγχώνομαι υπερβολικά και έχασα πολλά κιλά.  

Γνωρίζοντας όμως τον Ευσεβή όσο ζούσε, ένιωσα την απόλυτη ανάγκη να του μιλήσω, να τον ακούσω και να τον βοηθήσω.  Θυμήθηκα πολλές φορές το γεγονός ότι μου είχε δώσει ένα σημάδι ότι ήξερε για το κοριτσάκι:  Ελαβα από τό Μοναστήρι τον τόμο 3, είδα ότι ήταν τοποθετημένο το CD "Χαρά των χαρών". ακριβώς στη σελίδα όπου ο τίτλος ήταν: "Θα κάνεις παιδί του χρόνου, και αν όχι, θα το έχεις στον παράδεισο!".  Μόλις έμαθα ότι είμαι έγκυος...

 Αποφασίσαμε λοιπόν, σε λίγο καιρό, να πάμε στη Μονή Τισμάνα.  Αφού κάθισα στη Θεία Λειτουργία, πήγα στον τάφο, όπου ζήτησα από τον Σεβασμιο να με βοηθήσει να μεγαλώσω καλά το κοριτσάκι, αλλά και να συγχωρήσει τη νονά μου για τα δεινά που προκάλεσα.  Δεν άργησε και ήρθε μια μάνα και μας κάλεσε να πάμε στο τραπέζι.  Εκεί, μια άλλη μητέρα άρχισε να μου λέει πόσο χαριτωμένο είναι το κοριτσάκι και πόσο ευγενική είναι.  Σαν να ήξερε τις σκέψεις μου και τη φλυαρία μου…

 Στο δρόμο για το σπίτι, λαμβάνουμε ένα τηλεφώνημα και μαθαίνουμε ότι έχει πεθάνει η κόρη ενός γονιού, η οποία δεν έχει αναπτυχθεί εδώ και 3 μήνες.  Είχε ζήσει έτσι 30 χρόνια... Το είδα σαν ένα άλλο μάθημα, και στην κηδεία, κηρύχθηκε για το πώς οι γονείς της την μεγάλωσαν με πολλή ικανοποίηση ενώπιον του Θεού, χωρίς να γκρινιάζουν και να είναι πολύ διακριτικοί μαζί της το κοριτσάκι τους.  Ένιωσα ότι, για άλλη μια φορά, ο Θεός είχε κανονίσει τα πράγματα έτσι ώστε να μάθω να ευχαριστώ για όσα έχω!

 Μετά από μια μέρα, χτύπησε το τηλέφωνό μου: ήταν η νονά μου, που ήθελε να μας επισκεφθεί.  Μπήκε μέσα, με πήρε στην αγκαλιά της και με κράτησε κοντά της.  Χρειαζόμουν τόσο πολύ τη φιλία της, την αγάπη της!  Μετά από μια άλλη μέρα, βρισκόμενος στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας «Saint Antonie» στην Άλμπα Ιούλια, μια κυρία με πλησιάζει και με ρωτάει αν γέννησα το κοριτσάκι στην ώρα μου.  Του λέω όχι.  Τότε η κυρία μου λέει ότι η κόρη της γέννησε ένα κοριτσάκι 600 γραμμαρίων.  Το δικό μας ήταν μεγαλύτερο!!!

 Όταν ήμουν ακόμα με τον Κουβιοσούλ στον τάφο, έστειλα μια κυρία, κοντά στον Κουβιοσούλ, μια φωτογραφία με εμένα και το κοριτσάκι.  Ενώ πάλευα να καταλάβω όλα τα μηνύματα του Ευσεβούς, έλαβα από εκείνη την κυρία ένα στιγμιότυπο στο οποίο εμφανιζόταν μόνο το κοριτσάκι, με ένα σύντομο μήνυμα: «Χαρούμενα και καθαρά μάτια!».  Τότε αποφάσισα να καταθέσω, γιατί ένιωσα ότι δεν μου έστειλε αυτή τη φωτογραφία τυχαία.

 Και σήμερα που το σκέφτομαι τρέμω για το πόσο καλός είναι ο Θεός μέσω των αγίων Του και Τον παρακαλώ να με συγχωρέσει και να με βοηθήσει να σταματήσω να παραπονιέμαι, αλλά και να με φωτίσει να είμαι ελαφρύ, χαρά και βοήθεια στους άλλους!

 Έλενα Μ.

 Άλμπα Ιούλια

ΘΑΥΜΑΣΤΌ ΓΕΓΟΝΌΣ ΣΤΟΝ ΣΟΎΠΕΡ ΜΆΡΚΕΤ. ΕΥΣΕΒΉΣ ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ Ο ΔΙΆ ΧΡΙΣΤΌΝ ΣΑΛΟΣ.

Δούλευα στο Lidl και ένα βράδυ, αφού παρέδωσα το συρτάρι μετρητών, μια συνάδελφος μου είπε να περιμένω να τα μετρήσει. Όταν τους μέτρησε για πρώτη φορά, είδε ότι ήταν στο κόκκινο με 250-260 λέι. Με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε τι έγινε. Έμεινα έκπληκτος και της είπα ότι δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε, ότι ήμουν πολύ προσεκτικός. Μου είπε ότι ήθελε να τους μετρήσουμε μαζί άλλη μια φορά. Την προηγούμενη μέρα, είχα πάει στο μοναστήρι Petru Vodă και είχα λάβει ένα βιβλίο με μαρτυρίες για τον Σεβασμιο Γερόντιο.Το είχα διαβάσει στο μίνι λεωφορείο στο δρόμο για το σπίτι και πραγματικά θαύμασα με τα θαύματα που είχε κάνει.

Όταν η συνάδελφος μου είπε ότι θέλει να μετρήσουμε τα λεφτά άλλη μια φορά, φώναξα με όλη μου την ψυχή στον Ευσεβή Τη δεύτερη φορά βγήκα κι εγώ στα κόκκινα, με το ίδιο ποσό. Ο συνάδελφος μου είπε να πάω στο ταμείο, να ελέγξω αν δεν έπεσαν στο πάτωμά μου ή να θυμηθώ αν έκανα κάποια ανταλλαγή με κάποιον συνάδελφο. Πήγα να δω, έφυγα κιόλας από το γραφείο. Ανησυχούσα πολύ, γιατί έπρεπε να βάλω τα χρήματα που μου έλειπαν και τα μόνα αποθέματα ήταν για την πληρωμή του ενοικίου και για τα άλλα έξοδα.

Σκεφτόμουν μόνο τον Σεβάσμιο όταν άκουσα τη συνάδελφό μου, που με καλεί να σταματήσω να πηγαίνω, ότι μέτρησε άλλη μια φορά τα χρήματα και αυτή τη φορά βγήκαν. Έμεινε έκπληκτη και μου είπε ότι δεν ήξερε τι συνέβη, αλλά ήταν όλα τα λεφτά. Του είπα ότι δεν ήθελα να της βάλει τα χρήματα, αλλά εκείνος επέμενε να τα μετρήσει και ήταν όλο το ποσό. Είμαι πεπεισμένος ότι ήταν η παρέμβαση του Ευσεβους.Δεν ξέρω πώς το έκανε, αλλά αυτό νιώθω!

Αδελφή Paraschiva,

Μονή Paltin, Petru Vodă

Αφήνω εδώ ως μαρτυρία τη βοήθεια που μου προσέφερε ο Ευσεβής Γερόντιος

Αφήνω εδώ ως μαρτυρία τη βοήθεια που μου προσέφερε ο αιδεσιμότατος Γερόντιος 

 Διαγνώστηκα μετά από 8 μήνες καθημερινού μουδιάσματος στα χέρια μου (μυρμήγκιασμα) και με νόσο του Lyme (νόσος από τσίμπημα κροτώνων), η οποία είναι μια σοβαρή ασθένεια που δεν έχει ακόμη καμία θεραπευτική θεραπεία που να εγγυάται 100% ίαση.

 Είχα διάφορα άλλα συμπτώματα κατά τη διάρκεια της θεραπείας και ο γιατρός με υποπτεύεται για Bartonella, η οποία προκαλεί απομυελίνωση του εγκεφάλου και μπορεί να σας βάλει σε αναπηρικό καροτσάκι, υπάρχουν και άλλες σοβαρές επιπλοκές που μπορεί να οδηγήσουν σε θάνατο. Η Bartonella είναι μια λοίμωξη που προκαλείται επίσης από το τσίμπημα από τσιμπούρια ή κουνούπια, από τα οποία υποφέρουν οι περισσότεροι άνθρωποι με νόσο του Lyme.

 Έτσι, άρχισα να ψάχνω για ιερέα (βρήκα τον πατέρα Σεραφείμ Μπαντίλα - στον οποίο πήγαινε συχνά ο αιδεσιμότατος Gherontie), στο μοναστήρι Casiel, όπου μια μοναχή μου μίλησε για τον αιδεσιμότατο Gherontie και ο πατέρας μου είπε για ένα μεγάλο θαύμα που έκαναν ο ευσεβής , στην περίπτωση μιας κοπέλας που δεν της έδωσαν καμία ευκαιρία οι γιατροί, παρήγγειλα 2 τόμους του ευσεβούς και τον ακάθιστο έβαλα την εικόνα μαζί κάτω από το μαξιλάρι μου.

 Κατά κάποιον τρόπο κράτησα τη νηστεία των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου και οι πόνοι στα γόνατα και στους μύες που προκλήθηκαν από τη νόσο του Lyme άρχισαν να εξαφανίζονται, έκανα τον κανόνα της προσευχής για υγεία που έδωσε ο ιερέας μου και έπρεπε να κάνω πιο λεπτομερείς αναλύσεις σε αυτό το διάστημα. Προσευχήθηκα επίσης στον Άγιο, στην Παναγία, την Arsenie Boca, την Αγία Παρασκευή και άλλους ρουμάνους, Έλληνες και Ρώσους αγίους και ήθελα απλώς να μην έχω Bartonella, γιατί είναι η πιο σοβαρή συνλοίμωξη στη νόσο του Lyme και έτσι , μου βγήκαν οι αναλύσεις f.hello, δεν είχα bartonella, έχω μόνο βορρέλιωση και 2 μικρότερες συν-λοιμώξεις, που με έσωσαν από θεραπεία με αντιβιοτικά και αντιικά για 2 χρόνια

 Δεν μπορούσα να πιστέψω τι θαύμα έκανε είχε, και τις τελευταίες μέρες προερχόμενος από κάποιες ιατρικές επισκέψεις (άλλες), είδα έναν ηλικιωμένο άνδρα στο προφίλ από το αυτοκίνητο που μου θύμισε τον ευσεβή Γερόντιο του έμοιαζε και λίγες μέρες μακριά, επισκέφτηκα ένα εκκλησάκι για να δω για πρώτη φορά τον σταυρό του αγίου αυτοκράτορα Κωνσταντίνου, αντίγραφο από το Άγιο Όρος, στον οποίο είχε μπει ένα κομμάτι του Σταυρού του Λυτρωτή και κοντά στην πόρτα της εκκλησίας υπήρχε αφίσα με εικόνα του ευσεβή Γερόντιου για μια καλοκαιρινή κατασκήνωση στην Tismana, τότε συνειδητοποίησα ότι αυτά ήταν σημάδι ότι ο μεγάλος  Γερόντιος προσευχήθηκε για μένα!

 Κατάλαβα λοιπόν πόσο πολύ μας βοηθούν οι άγιοι και η Μητέρα του Θεού και τι θαύματα μπορεί να κάνει ο Θεός μέσω αυτών.

Ευχαριστώ τον ευσεβή Γεροντιο που ελέησε. εμένα, την αμαρτωλή.

Μαρτυρία για τον αιδεσιμότατο Gherontie από την Tismana

 «Ο Άγιος Ευσεβής Γερόντιος μου έδωσε υπηρεσίες»

 Αγαπητοί χριστιανοί αδελφοί,

 Αγαπημένες εν Χριστώ αδελφές,

 Δόξα στον Κύριο!

 Θέλω να δώσω μαρτυρία για τη βοήθεια που έλαβε από τον Άγιο Ευσεβή Γερόντιο, τον τρελό για τον Χριστό.  Είμαι 42 ετών, γυναίκα και 3 μικρά παιδιά.  Είμαι από την πόλη Ramnicu Valcea.

 Αναφέρω ότι άκουσα για πρώτη φορά για τον Σεβασμιώτατο Gherontie το φθινόπωρο του 2020. Επισκεπτόμουν το μοναστήρι Dintr-un Lemn (κομητεία Valcea).  Είχα έρθει για μια φίλη, της οποίας η μητέρα ήταν άρρωστη (έμενε κοντά στο μοναστήρι), και έπρεπε να βρω ένα άτομο να τη βοηθήσει μόνιμα, στο σπίτι.  Μίλησα με μια μάνα, μετά λέξη προς λέξη, απαλλάχτηκα και από τα προσωπικά μου προβλήματα (έψαχνα για δουλειά).  Η μητέρα μου ανέφερε τότε, για τη γρήγορη βοήθεια που πρόσφερε ο Σεβάσμιος Gherontie σε όσους έρχονται να προσκυνήσουν στον τάφο του Αγίου στη Μονή Tismana.  Φαινόταν ότι τρέφει μεγάλη ευλάβεια για αυτόν τον νέο Άγιο, για τον οποίο δεν ήξερα τίποτα.  Έφυγα, αλλά ξέχασα αυτή τη συζήτηση.

 Δεν κατάφερα να φτάσω στον τάφο του σεβαστού Gherontie παρά την 1η Απριλίου 2023.

 Η μητέρα μου έφτασε στον σεβαστό Γερόντιο το 2022 και μου έφερε έναν Ακάθιστο του Αγίου Γεροντιου, αρχίζοντας να το διαβάζω από καιρό σε καιρό.  Ακόμα δεν είχα βρει μια σταθερή δουλειά.

 Η μητέρα μου άρχισε να προσεύχεται συχνά στον Σεβάσμιο Gherontie, και διάβασα στο Διαδίκτυο για τα πρόσφατα θαύματα. Άρχισα να διαβάζω πιο συχνά τον Ακάθιστο και η μητέρα μου είδε χθες το βράδυ ένα όνειρο από τόν σεβάσμιο Γεροντιο  που της είπε να ηρεμήσει, γιατί σύντομα θα βρω δουλειά.

 Το απόγευμα της 1ης Απριλίου 2023, όντας σε κατάσταση αναταραχής και αναστάτωσης στην οικογένεια, αποφάσισα να πάω στον τάφο του Σεβασμιωτάτου Gherontie.  Μπήκα στο αυτοκίνητο και πήγα μόνος μου στον Άγιο, που φαινόταν να με καλούσε.  Πήρα μόνο τον πατέρα μου, που μένει στη διαδρομή για το Μοναστήρι Τισμάνα.

 Έφτασα γύρω στις 20:00, όταν είχε σχεδόν νυχτώσει.  Πήγα στον τάφο και άρχισα να κλαίω και να προσεύχομαι.  Στο μεταξύ εμφανίστηκε μια γυναίκα που μας χάρισε καραμέλες και αρκετά βιβλία και Ακάθιστος με τον Άγιο, λέγοντάς μας αρκετές εξομολογήσεις όσων έρχονται στον τάφο.

 Ένιωσα μια απερίγραπτη σιωπή και μετά έφυγα, σαν να πετούσα, προς το σπίτι.  Ήταν Σάββατο.

  Δευτέρα 3 Απριλίου έφερε την ηρεμία που έψαχνα, μετά από σχεδόν 3 χρόνια μακροχρόνιων αναζητήσεων και αναταραχών, λόγω έλλειψης μόνιμου εισοδήματος (μισθού).  Έκανα αίτηση για δουλειά στο Διαδίκτυο, και μετά από μόλις 1 ώρα έλαβα μια κλήση από τον μελλοντικό εργοδότη, ο οποίος είναι στην Ελλάδα.

 Έτσι βρήκα την εποχική εργασία, στον τουρισμό, να είναι το πεδίο ειδίκευσής μου.  Θα επιστρέψω για να ευχαριστήσω τον Άγιο, μόλις επιστρέψω στη Ρουμανία.

 Ευχαριστώ τον ευσεβή Γεροντιο που ελέησε εμένα, την αμαρτωλή.

 Lucian M. (Κέρκυρα, Ελλάδα)

ΣΕΒΑΣΤΕ ΓΕΡΟΝΤΙΕ ΠΡΈΣΒΕΥΕ ΥΠΈΡ ΗΜΏΝ

Για την αγαπημένη του καρδιά, στην οποία χωράει ολόκληρο το ρουμανικό έθνος, για τα δάκρυα που χύθηκαν στην προσευχή για να συγχωρήσει ο Θεός τις αμαρτίες μας, για τη δύναμη και την ελπίδα που ενστάλαξαν στις καρδιές πολλών Ρουμάνων, ας πάμε να τιμήσουμε τον άξιο μνημόσυνου Ευσεβή Γερόντιο ο ανόητος για τον Χριστό, στο μοναστήρι Tismana, όπου βρίσκεται ο τάφος του, αυτός που δίνει χαρά, μέσα από τα αμέτρητα θαύματα που κάνει😇🙏🏻

 Για τις προσευχές του σεβαστού Γεροντίου, Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν μας 😇🙏🏻

 Αμήν 😇🙏

Ο ΔΙΑΚΟΣ Η ΞΗΡΑΣΊΑ ΚΑΙ Ο ΓΈΡΩΝ ΑΡΣΈΝΙΟΣ ΠΑΠΑΤΣΙΟΚ.

Σε εκείνο το σεμινάριο είχα και έναν άλλο διάκονο τον οποίο πάσχιζα εις μάτην να τον καταστήσω

έτοιμο να δεχθεί την ιεροσύνη. Και βρήκα τότε ένα

εκκλησιαστικό βιβλίο που έλεγε ότι αν ένας διάκονος μείνει διάκονος για υπερβολικά μεγάλο χρονικό

διάστημα και δεν δείχνει προθυμία για την ιεροσύνη,

θα πρέπει να σταματήσει τη διακονία. Πήρα το

διαβάσει: Ορίστε, δες

βιβλίο και του το πήγα να το

τονηθεί. Αφού όμως έγινε ιερέας, αρνούνταν να χει

ροτονηθεί πνευματικός. Έλεγε μάλιστα: «Πέσατε

όλοι πάνω στο κεφάλι μου. Γιατί δεν με αφήνετε πια

στην ησυχία μου»; Και τότε εγώ του είπα: «Πάτερ,

μπορεί να βρεθείς σε κανένα χωριό και να έρθει

κάποια γριούλα να σου εξομολογηθεί. Τι θα κάνεις

τότε»; Αλλά αυτός δεν άκουγε. Μετά από κάποιο

καιρό τον έστειλαν εφημέριο σε μια ενορία. Και όταν

έφτασε η Σαρακοστή, ήρθε κόσμος πολύς για να εξομολογηθεί και αυτός, εφόσον δεν υπήρχε άλλος ιερέας,

τους εξομολόγησε όλους, παρά το γεγονός ότι δεν

ήταν επίσημα πνευματικός. Αργότερα ο εν λόγω

ιερέας έστειλε μια επιστολή στον π. Αρσένιο, όπου

του εξιστορούσε το περιστατικό και τον εκλιπαρούσε να τον καθοδηγήσει και πάλι. Να τι προξενεί η

ανυπακοή!

Όπως αναφέραμε παραπάνω, ο π. Αρσένιος είχε

και την ιδιότητα του πνευματικού. Μια φορά και

αφού είχε τελειώσει με την εξομολόγηση ενός από

τους μαθητές του σεμιναρίου, ο νεαρός γύρισε και

του είπε: «Πάτερ, ο διάβολος μου βάζει φυτίλια να

σας ρίξω μερικά χαστούκια». Ο π.ς Αρσένιος αργό-

τερα θυμόταν αυτό το περιστατικό λέγοντας: Δεν

άρεσε μάλλον καθόλου στον διάβολο ότι εκείνος ο

νεαρός εξομολογούνταν.

Στο μοναστήρι του Νεάμτς βρισκόταν εκείνη την

περίοδο και η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της

Τριχερούσας, η οποία ήταν πιστό αντίγραφο της

αντίστοιχης εικόνας της Μονής Χιλανδαρίου του

Αγίου Όρους. Λόγω των θαυμάτων που γίνονταν

εξαιτίας της, οι κομμουνιστικές αρχές την απέσυραν

για ένα διάστημα. Μια φορά την είδα να σκοτεινιάζει η όψη της και μαζί με μένα την είδαν και οι μαθητές μου. Παλιότερα γίνονταν λιτανείες για να σταματήσει η ξηρασία. Και κάθε φορά που έβγαιναν έξω

με την εικόνα, η βροχή έπεφτε ασταμάτητα. Πράγματι, ήταν θαυματουργική!