«Γερο-Ισίδωρε, αυτές οι αράχνες κρέμονται από το ταβάνι». Και λέει ο Γερο-Ισίδωρος: "Είναι πολυέλαιοι."

Ο Γέρων Ισίδωρος, ένας ευλαβής και άγιος άνθρωπος, ζούσε στο ασκητήριο του Αγίου Πέτρου του Αθωνίτου, μέσα στην έρημο. Εκεί, όταν πιάνει χιόνι, μπορεί και ένα και δύο μήνες να μην περάσει κανένας άνθρωπος. Στα ασκητήριο του υπήρχαν αράχνες από τη σκεπή, λόγω του ότι ο Γερο-Ισίδωρος και ο υποτακτικός του, ο Μοναχός Πέτρος, έδιναν περισσότερο βάρος στην πνευματική ζωή και όχι παρά πολύ στις καθαριότητες. Τον επισκέφτηκε, λοιπόν,ένας γείτονας Γέροντας και του λέει: «Γερο-Ισίδωρε, αυτές οι αράχνες κρέμονται από το ταβάνι». Και λέει ο Γερο-Ισίδωρος: «Είναι πολυέλαιοι. Όπως εσείς έχετε πολυελαίους στα σπίτια σας και στις Εκκλησίες σας, έτσι και εγώ αυτά τα έχω για πολυελαίους. Μπορείς πάντα να φτιάξεις μια αράχνη;» είπε με αστείο τρόπο ο Γέρων Ισίδωρος και στη συνέχεια εξήγησε: «Πάτερ Ευθύμιε, όταν έρχομαι στο δικό σου το ασκητήριο μπορεί να μη μου αρέσει κάτι, αλλά ποτέ δεν επεμβαίνω». Και έδωσε ένα παράδειγμα: Όταν πηγαίνουμε κάπου, να μην είμαστε αυστηροί κριταί και να μην ελέγχουμε.

Ο σοφός Γέρων Ισίδωρος, ενώ ήταν τόσο αυστηρός ασκητής, συγχρόνως είχε και το χαρίεν στοιχείο ήταν χαριτωμένος άνθρωπος. Τον επισκεφθήκαμε κάποτε με μια συντροφιά προσκυνητών και του είπαν: «Γέροντα, να βγάλουμε μια φωτογραφία;» Και εκείνος, ο μεγάλος ασκητής, απάντησε με ταπεινό και αστείο τρόπο: «Περιμένετε λίγο να βάλω τη γραβάτα μου». Εννοούσε να ετοιμαστεί.

Έλεγε ο Γέρων Ισίδωρος: «Παιδί μου, όταν βαπτίζεται ένα παιδί αναλαμβάνει ο Ιερέας, αναλαμβάνουν οι γονείς, αναλαμβάνει και ο ανάδοχος να διαπαιδαγωγηθεί σωστά. Και την ώρα που γίνεται το βάπτισμα, ρωτάει ο Ιερέας το παιδί, που επειδή είναι μωρό και δεν μιλά απαντάει στη θέση του ο ανάδοχος: «Αποτάσση τω Σατανά; Και πάσι τοις έργοις αυτού; Και πάση τη λατρεία αυτού; Και πάσι τοις αγγέλοις αυτού; Και πάση την πομπή αυτού;» Και απαντάει ο ανάδοχος, "Αποτάσσομαι". Το λυπηρό είναι», έλεγε ο Γέρων, «ότι τα παιδάκια αυτά που ντύθηκαν τον Χριστό και "όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθημεν Χριστόν ενεδύθημεν", μετά στις αποκριές, στις κοσμικές και ειδωλολατρικές γιορτές, τα μασκαρεύουν μοσχαράκια, γατάκια, σκυλάκια και ακολουθούν την κοσμική πομπή της ασεβείας». Γι' αυτό πρέπει να προσέχουν και οι Ιερείς και οι γονείς και οι ανάδοχοι.

Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΣ.