Πολλές φορές ψυχραίνονται οι σχέσεις μεταξύ τους. Πώς
είναι δυνατόν να αντιμετωπισθεί αυτή ή κρίσις;
Εαν θέσουμε σαν πρώτο το θέμα της κολάσεως, τότε δεν
μιλάμε για παράδεισο!
Δεν τίθεται πρόβλημα. Αυτές είναι οι συνέπειες της ζωής.
Ό Γολγοθάς τών σφαλμάτων τους και οι αμαρτίες τους είναι εμπειρία γι’ αυτούς της
κολάσεως. Ή ψυχρότης μεταξύ τους είναι συνέπεια τών αμαρτιών τους.
Ό Θεός είναι δίκαιος και μπορεί να κάνει οτιδήποτε. Μόνο
ένα πράγμα δεν μπορεί να κάνη: Να καταπατήσει τον λόγο Του. Επειδή ή πρώτη
εντολή πού δόθηκε στον παράδεισο ήτο αυτή: «Από δέ του ξύλου του γινώσκειν καλόν
και πονηρόν, ου φάγεσθε απ αυτού...» (Γεν. 2, 17). Και έφαγε ό πρώτος άνθρωπος.
Ή συνέπεια άκολούθησε αμέσως, επειδή υπάρχει και θεία δικαιοσύνη, και όχι μόνο
έλεος. Και κάνει ό,τιδήποτε για να μάς σώση απ’ αυτές τις πτώσεις. Τις μετά από
τον Αδάμ τις συνεχίζουμε εμείς. Αυτές λύονται μόνο με το μυστήριο της εξομολογήσεως.
Δεν μπορούμε να ομιλούμε για τον διάβολο, χωρίς να
ομιλούμε πρώτα για τον Θεό. Μέσα στην δημιουργία υπάρχει ό διάβολος μόνο κατ’
άνοχήν.
Εμείς δεν μπορούμε να τούς μάθουμε να αγαπούν. Στην αγάπη
δεν υπάρχει τίποτε το διανοητικό. «Δεν ξέρω γιατί εκείνον τον αγαπώ». Ή αγάπη δεν
έχει ούτε αρχή, ούτε τέλος. Υπάρχει από τότε πού υπάρχει και ό Θεός, διότι
ταυτίζεται με τον Θεό.
Συνεπώς, για να θεραπευτεί αυτή ή εμφανιζόμενη μεταξύ
τους ψυχρότητα, θα πρέπει να διάγουν μια αληθινή χριστιανική ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου