Εὐφροσύνη καὶ ψυχικὴ ἀγαλλίαση ἀνέδιδε σὲ ὅλους μας ἡ συναναστροφὴ μὲ τὴ μακαριστὴ Γερόντισσα Εὐφροσύνη, τὴ διδασκάλισσα Ἡγουμένη τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους στὶς Λεῦκες, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καρυστίας.

(Τεσσαρακονθήμερον Ἀρχιερατικὸν Μνημόσυνον)

Ἐξ Εὐφροσύνης ἐς Εὐπραξίαν

Εὐφροσύνη καὶ ψυχικὴ ἀγαλλίαση ἀνέδιδε σὲ ὅλους μας ἡ συναναστροφὴ μὲ τὴ μακαριστὴ Γερόντισσα Εὐφροσύνη, τὴ διδασκάλισσα Ἡγουμένη τοῦ Μοναστηριοῦ τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους στὶς Λεῦκες, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Καρυστίας. Ὁ λόγος της πάντα διδακτικός, πάντοτε «ἅλατι ἠρτυμένος» (Κολ. δ΄ 6) μᾶς φτέρωνε καὶ ἡ συνέπεια τῶν πράξεών της μᾶς παρότρυνε, νὰ τὴν μιμηθοῦμε καὶ νὰ εὐφρανθοῦμε ἀπὸ τὴν ἄρρητη χαρὰ ποὺ μόνο ὁ Χριστός μας δίνει σὲ ὅλους μας ποὺ τηροῦν ἀπαρέγκλιτα τὶς ἐντολές Του, ὅπως ἐκείνη.


Ὅταν μιλᾶμε γιὰ θεϊκὸ ἔρωτα ὁ νοῦς μας πηγαίνει στὴ μακαριστὴ Γερόντισσα. Σ’ αὐτὴν ποὺ ἡ καρδιά της ἦταν δοσμένη σ’ Ἐκεῖνον, τὸν οὐράνιο Νυμφίο της, κτυποῦσε στὸ ρυθμὸ τῆς ἀτελεύτητης μακαριότητος, μετροῦσε τοὺς σφυγμούς της μὲ μέτρο τὴν ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ τὴν ἀκένωτη προσφορὰ ἀγάπης πρὸς τὸν κάθε ἕνα, στὸ πρόσωπο τοῦ ὁποίου ἔβλεπε τὸν ἴδιο τὸν ἀγαπημένο της Νυμφίο. Ἡ Γερόντισσα Εὐφροσύνη ἀνάπνεε μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ παναγίου Ὀνόματός τοῦ Κυρίου μας καὶ ζοῦσε μὲν στὴ γῆ, ἀλλὰ εἶχε τὸ πολίτευμά της στὸν οὐρανό, ὅπως καὶ τοῦ Ἀποστόλου μας Παύλου (Φιλιπ. γ΄ 20). Μὲ τὰ χοϊκά της μάτια ἔβλεπε τὶς ὀμορφιὲς τῆς κτιστῆς φύσεως καὶ μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς της ἔβλεπε τὰ ἀγαθά «ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασε Κύριος τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν» (Α΄ Κορ. β΄ 9). Ἡ Γερόντισσα «πᾶσαν τὴν μέριμναν»(Ψαλμ. 54, 22) εἶχε ἐπιρρίψει ἐπὶ τὸν Κύριον καὶ μέσα ἀπὸ τὶς ἑκούσιες στερήσεις ὕφαινε τὸν χιτώνα τῆς αἰώνιας χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης, τῆς χαρᾶς τῶν Ἀγγέλων. Μὲ αὐτὴν τὴν πληρότητα θεϊκῆς εὐφροσύνης ἡ φερώνυμη Γερόντισσα πρὶν σαράντα ἡμέρες μεταδημότευσε γιὰ τὴν ἄλυπη ζωή, κοντὰ στὴν ὄντως χαρά, τὸν ἀγαπημένο της Ἰησοῦ.


Ἡ Γερόντισσα Εὐφροσύνη, ἡ μεγάλη διδασκάλισσα, γνώριζε νὰ προσεύχεται καὶ νὰ ὑπομένει. Γνώριζε νὰ μεταποιεῖ τὶς θλίψεις σὲ χαρὲς μὲ τὴ ράβδο τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης, ποὺ «οὐδέποτε ἐκπίπτει» (Α΄ Κορ. ιγ΄ 8) στὸν ἀγαπημένο της Νυμφίο, στὸν Κύριο τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου γνωρίζοντας ὅτι «ἐάν τε ζῶμεν ἐάν τε ἀποθνήσκομεν τοῦ Κυρίου ἐσμέν» (Ῥωμ. ιδ΄ 8).


Ἔχοντας πρότυπο ἡ Γερόντισσα, καθὼς καὶ ἡ διάδοχός της, νῦν Γερόντισσα Εὐπραξία, τὴ μεγάλη ὁσιακὴ μορφὴ τοῦ Ὁσίου Ἀμφιλοχίου τοῦ Μακρῆ, παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ὁποίου ἀμφότερες ἐφοίτησαν, καλλιέργησε μὲ τὴ χάρη του τὸν ἐσωτερικό της κόσμο, ἐπτέρωσε τὸ νοῦ της πρὸς τὶς ἐπάλξεις τῆς ἄνω πόλεως καὶ διαμόρφωσε χαρακτήρα διακοσμημένο μὲ τὶς ἀρετὲς τῆς ταπεινοφροσύνης, τῆς προσφορᾶς, τῆς νυχθημέρου ἀσκήσεως, τῆς νηπτικῆς ζωῆς καὶ τῆς καρδιακῆς προσευχῆς.


Ἡ Γερόντισσα ἐφάρμοζε πιστὰ τοὺς λόγους τοῦ Ἀποστόλου τῶν ἐθνῶν. Ἦταν «διδακτική» (Α΄ Τιμ. γ΄ 2) στοχεύοντας στὴν οἰκοδομὴ τῶν πλησίον καὶ προσπαθοῦσε νὰ ὠφελεῖ κάθε ἕνα ποὺ τὴν πλησίαζε μὲ τὶς συμβουλές της, μὲ τὸ παράδειγμα τῆς ζωῆς της, μὲ τὴν ἀγάπη της. Ἦταν φιλόξενη ἐφαρμόζοντας τὴν προτροπὴ τοῦ Παύλου: «Τῆς φιλοξενίας μὴ ἐπιλανθάνεσθε» (Ἑβρ. ιγ΄ 2) καὶ κένωνε πάντοτε τὸν ἑαυτό της στὴν ὑπηρεσία αὐτῶν ποὺ εἶχαν ἀνάγκη, ποὺ βρίσκονταν σὲ δυσκολίες, ποὺ ζητοῦσαν ἕνα λόγο παρηγοριᾶς. Γνώριζε νὰ συγχωρεῖ, νὰ μακροθυμεῖ, νὰ ἀνέχεται, νὰ ὑπομένει. Ὅλα γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.



Ἡ Γερόντισσα Εὐφροσύνη, ἡ ἀρχόντισσα τοῦ πνεύματος, ἀποδήμησε πρὸς Κύριον, Αὐτὸν ποὺ ἀπὸ παιδὶ ἀγάπησε καὶ γιὰ χάρη Του ἐγκατέλειψε κάθε ἐπίγεια καὶ πρόσκαιρη χαρὰ καὶ τιμή. Ἡ εὐλογημένη της μοναστικὴ ἀδελφότητα ὀρφάνεψε, ἀλλὰ ὁ Κύριός μας, ποὺ καθορίζει τὸ μέλλον ὅλων μας καὶ μεριμνᾶ γιὰ τὴ σωτηρία μας ἔστειλε στὸ πόδι της ἄλλη πνευματικὴ τροφὸ καὶ μητέρα. Ἡ ταπεινὴ μορφὴ τῆς μοναχῆς Εὐπραξίας ἐξελέγη ἀπὸ ὅλες τὶς μονάζουσες ἡ νέα τους Ἡγουμένη. Ὥριμη στὴν ἀσκητικὴ βιοτὴ ἡ νέα Γερόντισσα θὰ συνεχίσει νὰ πληροῖ μὲ πνευματικὴ εὐφροσύνη τὶς ψυχὲς τῶν συνασκητριῶν της. Ἄλλωστε, καθ’ ὅσον γνωρίζουμε τῆς ἀρέσει τὸ ὡραῖο, ἡ τάξη, ἡ εὐπρέπεια, τὸ νοικοκυριό, ἡ καθαριότητα. Εἶναι τύπος εὐπραξίας καὶ τόσο τὸ Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, ὅσο καὶ οἱ καρδιὲς τῶν μοναζουσῶν καὶ ἡ κατακάθαρη δική της θὰ συνεχίσει νὰ λάμπει, ὅπως ἔλαμπε καὶ στὶς ἡμέρες τῆς μακαριστῆς Γερόντισσας Εὐφροσύνης.



Οἱ ἀξέχαστες πνευματικὲς στιγμὲς τῆς προσωπικῆς μου συναναστροφῆς μὲ τὴ Γερόντισσα Εὐφροσύνη, στιγμὲς ποὺ πληροῦσαν τὴν καρδιά μου μὲ εὐφροσύνη ἀνείπωτη καὶ φόρτιζαν τὶς ἄδειες πνευματικές μου μπαταρίες μὲ τὴ χάρη ποὺ κατοικοῦσε μέσα της, εἶμαι σίγουρος ὅτι θὰ ἐπαναληφθοῦν μὲ τὴ Γερόντισσα Εὐπραξία, ποὺ γνωρίζει πολὺ καλὰ νὰ πράττει τὰ πάντα «εὐσχημόνως καὶ κατὰ τάξιν» (Α΄ Κορ. ιδ΄ 40). Ἡ Γερόντισσα Εὐφροσύνη ἀπὸ τὸν οὐρανὸ θὰ πρεσβεύει γιὰ ὅλους μας καὶ γιὰ τὴν ἀπρόσκοπτη συνέχεια τοῦ πνευματικοῦ ἀγῶνος τῶν μοναζουσῶν τῆς Μάνδρας της μὲ τὴν ἄξια διάδοχό της, τὴ Γερόντισσα Εὐπραξία. Αὐτὴ ποὺ σήμερα ἀπὸ τὰ σεπτὰ χέρια τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου Καρυστίας, Σεβασμιωτάτου κ. κ. Σεραφείμ, ἐνθρονίσθηκε καὶ ἔλαβε τὸ σκῆπτρο τῆς Ἡγουμενίας τῆς Μονῆς τῶν Λευκῶν σὲ διαδοχὴ τῆς μακαριστῆς Ἡγουμένης Εὐφροσύνης καὶ μίμηση τῆς ἐκείνης θεοφιλοῦς πολιτείας.


Καλὸ Παράδεισο, ἀοίδιμε Γερόνισσα Εὐφρσύνη!
Καλὴ καὶ ἄξια διακονία ψυχῶν, ἀξιοσέβαστη Γερόντισσα Εὐπραξία!

Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας,
Μέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας