«Ο Θεός είναι αγάπη· κι ποιος ζει μέσα στην αγάπη, ζει μέσα στον Θεό, κι ο Θεός μέσα σ᾽ αυτόν» (Α´ Ιω 4,16)

«Ο Θεός είναι αγάπη· κι ποιος ζει μέσα στην αγάπη,
ζει μέσα στον Θεό, κι ο Θεός μέσα σ᾽ αυτόν» (Α´ Ιω 4,16)

Αγαπητοί μου Χριστιανοί Ορθόδοξοι !

Μετά από λίγες ώρες αλλάζει ο χρόνος. Κι όπως το ᾽χουμε συνήθειο κάθε φορά, η αλλαγή αυτή έγινε μέσα σε γιορτή. Τουλάχιστον για τους περισσότερους από εμάς. Τολμώ, όμως, να πω ότι τούτη η γιορτή είναι κάπως περίεργη. Καταλαβαίνουμε όλοι την ιδιαιτερότητα αυτού του περάσματος από το παλαιό στο νέο. Το συνδέουμε, άλλωστε, με τόσες ελπίδες για τους εαυτούς μας και για όσους βρίσκονται κοντά μας. Γι᾽ αυτό, εξάλλου, συνηθίζουμε να δίνουμε και υποσχέσεις, πως τη νέα χρονιά θα τα κάνουμε όλα καλύτερα, αφού ως άνθρωποι παραμένουμε μόνιμα κυνηγοί του τέλειου ή του τελειότερου από αυτό που είμαστε και έχουμε.

Τι θαυμαστά περίεργα πλάσματα που είμαστε οι άνθρωποι! Αναζητούμε το ανώτερο ή το περισσότερο, συνήθως όταν πρόκειται για τις τραπεζικές καταθέσεις, τα αγαθά, τον πλούτο, την κοινωνική θέση ή καταξίωσή μας. Ψάχνουμε την ευτυχία πράγματι σε όσα έχουμε ή ακόμα δεν αποκτήσαμε. Και είναι ολοένα και περισσότερες οι φορές που μας διαφεύγει το ποιοι είμαστε! Τι είναι αυτό που μας κάνει μοναδικές προσωπικότητες. Έννοιες ή διαστάσεις όπως χαρακτήρας, ήθος και ἀξίες περνούν πολλές φορές απαρατήρητες και δεν καταχωρούνται στους προσωπικούς μας σχεδιασμούς. Κ᾽ ίσως εδώ να οφείλεται το γεγονός πως τελικά οι απολογισμοί μας βγάζουν σταθερά ελλείμματα.
Χάνουμε το ουσιώδες, που δεν είναι άλλο από το να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη μας την καρδιά, με όλη μας την ύπαρξη, και ταυτόχρονα τον διπλανό μας, όπως ακριβώς τον εαυτό μας!

 Μέσα σ᾽ όλη τη Δημιουργία το κατεξοχήν κοινωνικό πλάσμα είναι ο άνθρωπος. Υπάρχουμε όταν συνυπάρχουμε, όταν επικοινωνούμε και κρατούμε ζωντανές τις βασικές σχέσεις στη ζωή μας και μάλιστα στις τρεις κατευθύνσεις που μας φανέρωσε ο Ιησούς Χριστός: προς τον Θεό, τον συνάνθρωπο και τον εαυτό μας. Η υγιής σχέση με τον εαυτό μας είναι η προϋπόθεση για ένα δημιουργικό άνοιγμα προς τους άλλους. Χρειαζόμαστε εσωτερική ισορροπία για να έχουμε τη δύναμη για τα ουσιαστικά πράγματα της ζωής, όπως: να διορθώνουμε τους εαυτούς μας στα λάθη μας, να συγχωρούμε τους φίλους και τους εχθρούς μας στις ατέλειές τους, να θυσιάζουμε κάτι τουλάχιστον από τον εαυτό μας μόνο από αγάπη για τον άλλον, να διασώζουμε με την αλληλεγγύη την αξιοπρέπεια της λαβωμένης εικόνας του Θεού δίπλα μας.

Αυτή η δημιουργική δύναμη είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, που πνέει στην Εκκλησία και την ζωογονεί. «Όποιος αγαπάει δείχνει ότι έχει αναγεννηθεί από τον Θεό και ότι γνωρίζει τον Θεό. Όποιος δεν αγαπάει δεν γνώρισε τον Θεό, γιατί ο Θεός είναι αγάπη... Ο Θεός είναι αγάπη· κι όποιος ζει μέσα στην αγάπη, ζει μέσα στον Θεό, κι ο Θεός μέσα σ᾽ αυτόν» (Α´ Ιω 4,7-8·16).

Στο ξεκίνημα της νέας χρονιάς, η ελπίδα και η ευχή μου για όλους μας είναι να αναλάβουμε την κύρια ευθύνη μας: να ζούμε στην αγάπη του Θεού και, δίχως προϋποθέσεις, να τη μοιραζόμαστε με τους πάντες και τα πάντα! Στο παγωμένο σκοτάδι της ακοινωνησίας των ανθρώπινων εγωπαθειών, θα ᾽ναι τούτη η πράξη μια ζεστή ηλιαχτίδα αντίστασης και δημιουργίας· μια ανταύγεια του Παραδείσου, στον οποίο μπορεί από τώρα να μεταμορφωθεί ο κόσμος μας !
Πρωτοχρονιά 2015