Αγιος Νικάνωρας της Ζάβορδας
Στη Θεσσαλονίκη γεννήθηκε ο Αγιος Νικάνωρας το 1491 από Χριστού, κι είχε πλούσιους γονείς. Μετά τον θάνατο των γονιών του, ο ευλαβής νέος, μοίρασε την περιουσία του στούς φτωχούς κι έγινε μοναχός σε κάποιο από τα μοναστήρια της πατρίδας του.
Αλλά η Θεσσαλονίκη δέν του πρόσφερε την ποθούμενη ησυχία. Κάποια μέρα, στην προσευχή του, άκουσε καθαρά μια φωνή να του υπαγορεύει να ασκητέψει στο όρος Καλλίστρατο, μια κορυφή στα σύνορα των Γρεβενών και της Δεσκάτης. Ξεκίνησε λοιπόν ο Άγιος Νικάνωρας οδοιπορώντας από την Θεσσαλονίκη για να μεταβεί στο όρος Καλλίστρατο. Περνώντας από χωριό σε χωριό κήρυττε τον λόγο του Θεού, όπου και όπως μπορούσε. Κάποτε έφθασε στη Βέροια, απ’όπου υποχρεωτικά θα περνούσε, κι έκαμε έναν αρκετά μεγάλο σταθμό στη Σκήτη της, γιατί είχε εντυπωσιαστεί από την πνευματική ατμόσφαιρα που επικρατούσε.
Εκείνο τον καιρό ήταν ακόμη στα μέρη μας ο Άγιος Διονύσιος. Επειδή αναγνώρισαν ο ένας την αρετή του άλλου, έκαναν το πάν για να συζητούν πνευματικά και να ωφελούνται. Πολλες φορές αγρυπνούσαν μαζί ή τελούσαν θείες λειτουργίες. Ο Άγιος Διονύσιος έλεγε, για τον Άγιο Νικάνωρα, στούς μαθητές του: «Βλέπετε αδελφοί! μεγάλο θησαυρό κρύβει κάτω του εκείνο το ευτελες τριβώνιο!», γιατί βέβαια σαν ασκητές δέν ήταν ντυμένοι με πολυτελή ρούχα, αλλά με ευτελή τριβώνια.
Η θεία προσταγή όμως προς τον Άγιο ήταν να πάει στο Καλλίστρατο. Πήρε λοιπόν τον Αλιάκμονα παρόχθια και βγήκε ίσα στο βουνό που αναζητούσε. Επειδή με αυτό τον τρόπο, δηλαδή παρόχθια του Αλιάκμονα η επικοινωνία με τα πόδια ήταν κάπως σύντομη, συχνά-πυκνά πήγαιναν κι έρχονταν οι δύο Αγιοι αν και τελειωμένοι στην αρετή, ήθελαν όλο και περισσότερο να γεύονται την χάρη του Θεού, ανταλάσσοντας εμπειρίες. Μια φορά μάλιστα πήγαν δύο λαϊκοί στον Άγιο Νικάνωρα να υποταχθούν, καταγόμενοι από τα μέρη μας. Κι ο Άγιος με ειλικρινή ταπείνωση αντέτεινε «μα καλά ήλθατε σε μένα τον ευτελή και αφήσατε τον μεγάλο στην αρετή Διονύσιο;».
Στο Καλλίστρατο ο Άγιος έκτισε κοινόβιο μοναστήρι το 1534, αφιερωμένο στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος, κι εκεί σύναξε πολλές ψυχές που ήθελαν να σωθούν κοντά του! Το μοναστήρι αυτό είναι πιο γνωστό σαν Μονή της Ζάβορδας κοντά στα Γρεβενά.
Στην διαθήκη που άφησε ο άγιος, έδωσε εντολές στα καλογέρια του, για την ενθρόνιση των ηγουμένων της Μονής του, να την τελούν ηγούμενοι ή από τα Μετέωρα ή από τη Μονή του Προδρόμου στην Σκήτη της Βέροιας.
Τρείς μέρες πριν κοιμηθεί τον αιώνιο ύπνο, προγνώρισε την αποδημία του και παρήγγειλε στα καλογέρια του: «υπάγετε στην Μονή του Προδρόμου, που ανακαίνισε ο αδελφός και συνασκητής μου Διονύσιος. Εκεί με πολλά δάκρυα και δεήσεις ζητήστε από τους πατέρες να σάς δώσουν κάποιον ικανό να γίνει ηγούμενός σας». Και μάλιστα ήταν εποχή που είχε αναχωρήσει ο Άγιος Διονύσιος, αλλά ο Άγιος Νικάνωρας γνώριζε τις πνευματικές ικανότητες και των υπολοίπων πατέρων που παρέμειναν στη Σκήτη.
Εκλεισε τα γήινα μάτια του στις 7 Αυγούστου του 1549, την επομένη δηλαδή μέρα, της πανηγύρεως της Μονής της Ζάβορδας, κι έκτοτε καθιερώθηκε αυτή τη μέρα να πανηγυρίζεται η μνήμη του.
(από το βιβλίο «Ξενάγηση στη Μονή Προδρόμου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου