«Αυτά
πού έτρωγα και έπινα χάνονταν μέσα μου σαν μέσα στην άβυσσο και αισθανόμουν
νηστικός».
Δεν
υπάρχουν λέξεις να περιγράψω και δεν μπορεί να φανταστεί ό νους του ανθρώπου τά
βάσανα πού υπέφερα, πού ήταν σαν τά αιώνια βάσανα. Αυτά κράτησαν τρεις μέρες και
τρεις νύχτες, και δεν θα τά άντεχα αν δεν μου έδινε δύναμη ό Θεός. Όλα αυτά τά
τρία εικοσιτετράωρα δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι. ’Έπρεπε να τρώω και να πίνω
λόγω της αδυναμίας της ανθρώπινης φύσης πού δεν μπορεί να ζει χωρίς τροφή και
νερό. Όμως αυτά πού έτρωγα και έπινα χάνονταν μέσα μου σαν μέσα στην άβυσσο και
αισθανόμουν νηστικός. Και όλο αυτό τον καιρό κάποιος αόρατος αλλά καλός και
πολύ συμπαθητικός μου μιλούσε με τρυφερή και ήρεμη φωνή.
Και τώρα πού γράφω αυτά,
στις 12 Αυγούστου του 1861, την παραμονή της ανακομιδής των τιμίων λειψάνων τού
άγιου Τύχωνα τού Ζαντόνσκ, μου φαίνεται πώς ήταν ή φωνή τού μεγάλου Γέροντα
πατρός Σεραφείμ, ό όποιος συχνά εμφανιζόταν στον Επίσκοπο Αντώνιο για να τον
καθοδηγεί, γιατί απ’ ότι γνωρίζουμε και από τούς βίους των 'Αγίων ότι και παρά την
αγιότητα πού έχει ό άνθρωπος, και την όποια αναμφίβολα είχε ό Σεβασμιότατος
Αρχιεπίσκοπος Αντώνιος, κάποια πράγματα θα μπορούσαν να του ξεφύγουν, γιατί
μόνο ό Θεός είναι Τέλειος και πραγματικά Άγιος....
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΜΟΤΟΒΙΛΩΦ ΚΑΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου