ΕΙΜΑΙ ΔΟΥΛΟΣ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.
Κάποια μέρα μετά τό ηλιοβασίλεμα καβαλίκεψε ό άρχοντας τό άλογό του καί προστάζοντας τον νέο να τον άκολουθήσει, βγήκε από την πύλη τού κάστρου. Αφού περπάτησαν ώσπου σκοτείνιασε, έφθασαν σ’ έναν κάμπο κι εκεί βλέπουν ένα μεγάλο παλάτι. Ό άρχοντας κατέβηκε από τό άλογο κι ευθύς μπήκε στο παλάτι, ένώ ό νέος τον άκολουθούσε. Εκεί βλέπει έναν μεγάλο αξιωματούχο, πού καθόταν σε θρόνο υψηλό, περιστοιχισμένος από πολλούς υπηρέτες.
Αμέσως ό αξιωματούχος, πού καθόταν σε θρόνο υψηλό, περιστοιχισμένος από πολλούς υπηρέτες, πρόσταξε κι έφεραν έναν άλλο θρόνο, στον οποίο κάθισε ό άρχοντας, ένώ ό γραμματέας στάθηκε πίσω του. Ρώτησε τότε ό αξιωματούχος φιλικά τον άρχοντα πως περνάει. Εκείνος αποκρίθηκε ότι τον ευχαριστεί πολύ για τις ευεργεσίες, την ευτυχία καί την δόξα πού τού χαρίζει. Ό νέος μόλις τ’ άκουσε αυτά, κατάλαβε ότι ό αξιωματούχος εκείνος ήταν ό σατανάς μέ τούς υπηρέτες του δαίμονες καί ότι ό αφέντης του ήταν μάγος. Μετά ό σατανάς ρώτησε:
Εκείνος όμως ό ευλογημένος κάνοντας τό σημείο τού Σταυρού αποκρίθηκε μέ γενναιότητα καί αφοβία:
Καί αμέσως, μαζί μέ τον λόγο έγιναν άφαντα καί παλάτια καί θρόνοι κι ό σατανάς καί οι υπηρέτες του κ ι αυτός ό ίδιος ό άρχοντας, ό αφέντης του, τον άρπαξαν οι φίλοι του δαίμονες καί τον κατέβασαν τον ταλαίπωρο σύσσωμο στην φωτιά της κολάσεως!... Καί βρέθηκε ό νέος ολομόναχος σε εκείνη την πεδιάδα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου