Και ο Απόστολος Ανδρέας, εκφράζων το περίσσευμα της καρδιάς του, είπε: “Κύριε, πού μένεις”; Και του απήντησε: “Έρχου και ίδε” Έλα να δεις.

Ο π. Γεράσιμος  Φωκάς μιλά για τον Απόστολο Ανδρέα

Ο Απόστολος Ανδρέας, ένας φτωχικός ψαράς, αδελφός του πρωτοκορυφαίου του 

Πέτρου, και οι δυο παιδιά του Ιωνά, κι αυτού ψαρά, σε ένα μικρό ψαροχώρι της Γαλιλαίας, τη Βηθεσδά. Όμως ο άνθρωπος αυτός, εκεί στα ψαρέματα στην ακροθαλασσιά, κοντά στη φύση, έβλεπε τα δημιουργήματα, έβλεπε τη φυσική ομορφιά η οποία είναι ανοικτό βιβλίο και διδάσκει τον άνθρωπο τη σοφία του Δημιουργού και έψαχνε μέσα από όλα αυτά να βρει την αλήθεια. Είχε μεταφυσικές ανησυχίες, είχε πνευματικά ενδιαφέροντα και γι αυτό ακριβώς κατέφυγε στους προφήτες οι οποίοι διαλαλούσαν τον ερχομό του Μεσσία. Όλες εκείνες οι προφητείες της εποχής ήταν η χαραυγή του Ηλίου της Δικαιοσύνης. Γι αυτό ακριβώς όταν βγήκε ο Λύχνος του Φωτός, ο Στρατιώτης του Βασιλέως, ο Πρόδρομος της Χάριτος εις την έρημο με το κήρυγμα της μετανοίας, ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, έσπευσε με όλη την καρδιά του ο Ανδρέας να ρουφήξει τα λόγια του, να ακούσει τη διδασκαλία του, να μαθητεύσει στα πόδια του.

Και μάλιστα ένα πρωί εκεί στην έρημο του Ιορδάνου αντίκρισε ένα Διαβάτη, ένα Διαβάτη, αδελφοί μου, που περνούσε κι είναι αυτός ο Επισκέπτης του Ουρανού. 

Είναι αυτός που άφησε το θρόνο της Χάριτος και κατέβηκε στη γη, και έγινε αυτό που θα γιορτάσουμε σε λίγες μέρες, η ενανθρώπιση του Λόγου του Θεού, του δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, ο Μεγάλος, ο Μοναδικός Επισκέπτης της ανθρωπότητος και μόλις μάλιστα τον αντίκρισε ο Πρόδρομος σήκωσε το χέρι του και υπέδειξε και είπε:

“ ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.”

Αυτό είναι το πρόβατο που ήλθε να θυσιαστεί για να σώσει τον κόσμο, αυτό είναι το πρόβατο που ήρθε για να άρει στους ώμους του τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων, όλων των αιώνων, όλων των λαών, όλων των εποχών.

Και συγκλονίστηκε ο Ανδρέας, όταν μπροστά του έγινε αυτή η διαπίστωση, αυτή η ομολογία από το δάσκαλο της ερήμου, τον καθηγητή της ερήμου, τον Τίμιο Πρόδρομο. 

Και όταν αργότερα εκεί στην παρέα μαζί με τον αδελφό του και με τους άλλους δύο αδελφούς τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη τους υιούς Ζεβεδαίου έπλεναν και μπάλωναν τα δίκτυα στην ακρογιαλιά, φτωχοί άνθρωποι, μεροκαματιάρηδες, απλοί άνθρωποι ήσαν αλλά με καρδιά ήσαν, τους εκάλεσε ο Χριστός και τους είπε «Δεῦτε ὀπίσω μου καὶ ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων…»

Δεν θα ψαρεύετε πια ψάρια, τους είπε, θα ψαρεύετε από τα βάθη της αθεϊας, της απιστίας, της συγχύσεως, της απελπισίας, από τα βάθη του κόσμου, θα ψαρεύετε ανθρώπους εις το λιμάνι του Χριστού, εις τον εύδιο της Εκκλησίας λιμένα. Αμέσως Τον ακολούθησε, γι αυτό έχει το ένδοξο όνομα, και είναι ο πρώτος στην κλήση, ο Πρωτόκλητος Ανδρέας. Και μάλιστα ήταν τόσο το ενδιαφέρον του μετά την ομολογία του Προδρόμου, ώστε ακολούθησε την ώρα εκείνη τον Κύριο μας και ο Κύριος, ο Καρδιογνώστης και Κρυφιογνώστης όταν είδε τον Ανδρέα και τον Ιωάννη να Τον ακολουθούν έστρεψε το βλέμμα Του και είπε: “Τι θέλετε”;

Και ο Απόστολος Ανδρέας, εκφράζων το περίσσευμα της καρδιάς του, είπε: “Κύριε, πού μένεις”; Και του απήντησε:

“Έρχου και ίδε” Έλα να δεις.

Και έμεινε μάλιστα όλη την ημέρα μαζί του προ της κλήσεως, που σημαίνει πάλι την υπακοή και τη δίψα της ψυχής του ανθρώπου για Θεό, για αιωνιότητα, για τελειότητα.

Από την στιγμή που έγινε Πρωτόκλητος, από τη στιγμή που ακολούθησε τον Χριστό, τα έδωσε,αδελφοί μου, όλα. Παρέδωσε τον εαυτό του, την πορεία του, την ύπαρξη του, το είναι του εις τα χέρια του Θεού. Τίποτα δεν κράτησε για τον εαυτό του, πήγε κοντά στον Χριστό για να προσφέρει, για να διακονήσει και πρόσφερε τη ζωή του μέχρι τελευταίας ρανίδος του αίματός του.