Πριν από τον πόλεμο ταξίδεψε σε διάφορες χώρες της Ευρώπης κι έκανε εκπαιδευτικά ταξίδια στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Με την επικράτηση του ολοκληρωτικού καθεστώτος αρνήθηκε τις τιμές και τις θέσεις που του προτάθηκαν, όντας εκ διαμέτρου αντίθετος με οποιαδήποτε ολοκληρωτική ιδεολογιά, πράγμα που του στοίχισε πολλές διώξεις και ταλαιπωρίες. Το 1959 αρνείται να παραστεί ως μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη του φίλου του Κωνσταντίν Νόϊκα και καταδικάζεται σε 13 χρόνια φυλάκιση. Μέσα στη φυλακή κατηχήθηκε στην Ορθόδοξη πίστη και βαπτίστηκε κρυφά. Αφού υπέστη αμέτρητες ταπεινώσεις, ξυλοδαρμούς, προσβολές, πείνα, βασανιστήρια, απελευθερώθηκε το 1964. Αρνείται και πάλι τις προτάσεις για συνεργασία με το κόμμα και προτιμά να εργάζεται ως φορτοεκφορτωτής. Ύστερα από πιέσεις των φίλων του ξαναμπαίνει στο χώρο της λογοτεχνίας με μεταφράσεις, δοκίμια κ.λ.π. Γοητευμένος όλο και περισσότερο από την Μοναχική ζωή (στην ουσία ήδη ζούσε ως Μοναχός) συνδέεται με το Μοναστήρι της Ροχία, στο οποίο τελικά θα εγκαταβιώσει το 1980.
Την ίδια χρονιά εκάρη Μοναχός, αντιμετωπίζοντας την καχυποψία, την παρακολούθηση, τις απειλές της ασφάλειας. Πολλοί άνθρωποι και περισσότερο τα νέα παιδιά πηγαίνουν για να τον συναντήσουν και να συζητήσουν μαζί του. Απεβίωσε στις 29 Μαρτίου 1989, λίγους μήνες πριν την πτώση του καθεστώτος.
Το σπουδαιότερο βιβλίο του Νικολάε Στάινχαρντ είναι το ''Ημερολόγιο της Ευτυχίας'' που μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες και κυκλοφόρησε στα Ελληνικά από τις εκδόσεις ''Μαΐστρος''.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου