Οι αρβύλες.ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΙΣΜΟ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

Οι αρβύλες

«Τό παρακάτω περιστατικό διηγείτο ένας στρατιώτης, πού υπηρετούσε στήν VII Μεραρχία Πεζικού, κατά τόν τελευταίο Πόλεμο: 

Στό Κέντρο Βασικής Εκπαιδεύσεως είχαμε ένα συνάδελφο, πού συνήθιζε  κάθε βράδυ πρίν πλαγιάσει, νά γονατίζει μπροστά στό κρεβάτι του καί νά προσεύχεται. Εμείς όλοι τόν περιγελούσαμε καί πότε μέ άσεμνες ιστορίες, άλλες φορές μέ βλαστήμιες, προσπαθούσαμε νά τόν άναγκάσουμε νά πάψη νά προσεύχεται.

Εκείνος, όμως, ήταν άκλόνητος. Τίποτε δέν μπορούσε νά τόν λυγίση. Ώσπου ένα βράδυ όπως πάντα προσευχόταν γονατιστός, άρπαξα τις ιδρωμένες καί λασπωμένες άπ’ τά γυμνάσια αρβύλες μου καί τού τις έριξα στήν πλάτη. "Ενα μουγκρητό πόνου άκούσθηκε, άλλά εκείνος συνέχισε νά προσεύχεται.

Τήν άλλη μέρα τό πρωΐ' μπροστά στό κρεβάτι μου, βρίσκονταν οι αρβύλες μου καθαρισμένες καί γυαλισμένες. Τό κτύπημα τούτο, ή μεγαλειώδης αύτή άπάντησι τού πιστού συναδέλφου στήν προστυχιά μου, μέ συγκλόνισαν. Μπροστά σ' όλους τούς συναδέλφους τόν πλησίασα και μ' άναφυλλητά τού ζήτησα συγγνώμη. Αύτός γίνηκε αίτια νά πιστέψω στό Χριστό καί νά σωθώ"...

’Άν ό λαιμός υποχωρεί μπροστά στό μαχαίρι, ή καρδιά υποχωρεί μόνον μπροστά στήν άγάπη, λέει μιά λαϊκή άνατολίτικη παροιμία. Καί έχει άπόλυτα δίκιο ».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΑΡΧΙΜ. Ιωάννου ΚΩΣΤΩΦ. ΘΕΟΣ ΕΦΑΝΕΡΩΘΕΙ.ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΙΣΜΟ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ