Ποιος έχει ακούσει την ιστορία εκείνων που νομίζουμε πως είναι ζευγάρι, όταν στα συναξάρια της ημέρας της γιορτής τους (+ 10 Ιουνίου) ακούμε «μνήμη των Οσίων Θεοφάνους και Πανσέμνης»;

Ποιος έχει ακούσει την ιστορία εκείνων που νομίζουμε πως είναι ζευγάρι, όταν στα συναξάρια της ημέρας της γιορτής τους (+ 10 Ιουνίου) ακούμε «μνήμη των Οσίων Θεοφάνους και Πανσέμνης»;

Όλοι πιστεύουμε πως είναι ένα αγιασμένο ζευγάρι το οποίο ασκήθηκε θεοφιλώς μέσα στο γάμο κι αγίασε. 

Ακούστε το παράξενο της ιστορίας τους. 

Ο Άγιος Θεοφάνης ζούσε στην Αντιόχεια. Προήλθε από γονείς ειδωλολάτρες. 

Παντρεύτηκε σε ηλικία 15 χρόνων. 

Και τρία χρόνια αργότερα η γυναίκα του εκοιμήθη. 

Άλλη ήταν η γυναίκα του. 

Όχι η Πανσέμνη. 

Τότε έλαβε το βάπτισμα και εγκλείστηκε σε ένα μικρό κελάκι, όχι μακριά από την Αντιόχεια. 

Για να εργαστεί προς σωτηρία της ψυχής του. Έμαθε ότι εκεί κοντά στην Αντιόχεια, η οποία ήταν μεγάλη και περίφημη πόλη αλλά και πολύ αμαρτωλή ταυτόχρονα, ζούσε μια πόρνη που λεγόταν Πανσέμνη κι έκανε πολλά πράγματα για να απωλεστούν οι ψυχές των ανθρώπων λόγω του αμαρτωλού επαγγέλματός της, προσευχήθηκε πολύ στο Θεό. 

Και του ήρθε ένας φωτισμός. 

Άφησε το ερημητήριο του και κατέβηκε στο σπίτι του πατέρα του και του ζήτησε, αυτός ο ασκητής ο μοναχός, δέκα λίτρες χρυσού για να παντρευτεί. 

Έβγαλε τον τρίχινο χιτώνα του, φόρεσε λαμπρά ενδύματα και πήγε στο σπίτι της Πανσέμνης της πόρνης. 

Αφού έφαγε και ήπιε, τη ρώτησε πόσο καιρό είναι σε αυτό το άθλιο επάγγελμα. 

Δώδεκα χρόνια, του είπε. 

Όμως από όλους τους εραστές μου εσύ είσαι ο ομορφότερος, του είπε εκείνη. 

Και τότε είπε ο Θεοφάνης, «αφού είμαι όμορφος, θέλεις να με παντρευτείς»; 

Και της είπε μάλιστα, «να, πάρε και χρυσάφι σαν προίκα σου». 

Εκείνη δέχτηκε. 

Και της είπε: «πάμε να κάνουμε τις ετοιμασίες του γάμου».

Πήγε λοιπόν εκεί που ήταν το κελί του κι απέναντι έκτισε ένα άλλο κελί κοντά στο δικό του. 

Και επέστρεψε για να επιτελέσει την υπόσχεσή του, το γάμο με την Πανσέμνη. 

Βέβαια της είπε: 

«Επειδή είμαι χριστιανός, σε παρακαλώ πρέπει να γίνεις χριστιανή για να παντρευτούμε». 

Εκείνη δίστασε στην αρχή, αλλά το δέχτηκε. 

Δεν είχε να χάσει και τίποτε. 

Ωραίος άντρας, νέος και πολλά χρήματα. 

Κι άρχισε η κατήχηση. 

Κατά την περίοδο της κατηχήσεως άκουσε η Πανσέμνη για την μέλλουσα κρίση. 

Και ότι όλες μας οι αμαρτίες μας θα κριθούν από το Θεό. 

Κι ανάλογα θα κριθούμε για τη σωτηρία μας. 

Και περιήλθε σε σωτήρια συντριβή. 

Βαπτίστηκε, ελευθέρωσε τους δούλους της, μοίρασε όλη την περιουσία που απέκτησε με τις αμαρτίες της, και αποσύρθηκε στο κελί που ετοίμασε γι’ αυτήν ο Θεοφάνης. 

Και οι δύο ασκήθηκαν θεοφιλώς.

Πράγματι ανεξιχνίαστες οι βουλές του Θεού. 

Το ανέλπιστο. 

Καμιά φορά αφήνουμε το Θεό να λειτουργήσει πάνω στη ζωή μας το ανέλπιστο; 

Ήταν τολμηρό αυτό που έκανε ο Θεοφάνης. 

Αλλά για το Θεό τα τολμηρά είναι σωτήρια. 

Μήπως κάποια φορά το μυαλό μας είναι τόσο στατικό και τόσο κλεισμένο, ακόμη – να τολμήσω να το πω – και σε χριστιανικές συμβατικότητες, και δεν αντέχουμε αυτό το ξεπέρασμα; 

Αυτή την έξοδο;