Και εκεί που με ζώνουν όλα μου τα «χρειάζεται», με πλακώνουν τα «πρέπει», με πνίγουν τα «έχω ανάγκη» και τα «τι να κάνω;», ακούω τον Παύλο να μου φωνάζει, να μου υπενθυμίζει :
«Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ»!!!! Τον ακούω να μου λέει … «Μπορείς τα πάντα με τη δύναμη του Χριστού!».
Μπορώ να σταθώ στα πόδια μου, να καταφέρω το αδύνατο, να γιατρέψω το αγιάτρευτο, να διορθώσω το αδιόρθωτο, να τακτοποιήσω ενδεχομένως αυτό που, για τα μέτρα του κόσμου, δεν σηκώνει κανένα μάζεμα.
Και το καταφέρνω γιατί ακριβώς καταλαβαίνω πως, ο Χριστός, δεν είναι τόσο μακριά όσο άθελα τους ή εσκεμμένα μου Τον περιέγραψαν. Επειδή συνειδητοποίησα πως, ο Θεός μου, δεν είναι κάποιο υπερκόσμιο ουράνιο «φάντασμα» αλλά ζει ήδη στη ψυχή μου, ποτίζει κάθε πτυχή του κόσμου γύρω και δίπλα μου, βρίσκεται μέσα στο κάθε κύτταρο της ύπαρξης, της ζωής, του σώματος μου!
Εκεί που αρχίζω λοιπόν να ξεχνιέμαι, να απογοητεύομαι, να απελπίζομαι ... άκουω ξανά τον Παύλο να μου φωνάζει: «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ»!!!! Να μου υπενθυμίζει πως, το ζητούμενο της πνευματικής μου ζωής και του προσωπικού μου αγώνα, δεν είναι να εξαρτώμαι από «τους άλλους» αλλά το να φτάσω να ζω με εμπιστοσύνη στη δύναμη και στην πρόνοια του Θεού, μια τέτοια προσωπική σχέση με τον Χριστό.
Εγώ και ο Χριστός.
Ο Χριστός κι εγώ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου