Κοινωνώντας των Αχράντων Μυστηρίων δεχόμαστε τη Χάρη που τόσο έχουμε ανάγκη

 

Γνωρίζω αρκετούς ανθρώπους που δεν πηγαίνουν στην εκκλησία, διότι επιλέγουν να «λατρεύουν» το Θεό στο σπίτι.

 

Μερικοί μάλιστα, έχουν πεισθεί ότι ο εκκλησιασμός είναι χάσιμο χρόνου και ότι μπορούν να έχουν κοινωνία με τον Θεό ενώ παραμένουν στο σπίτι την Κυριακή το πρωί.

 

Άλλοι πάλι πιστεύουν ότι είναι σε θέση να ερμηνεύσουν την Αγία Γραφή και αν λατρεύουν τον Θεό στο σπίτι, ασφαλίζονται από λανθασμένες διδασκαλίες.

 

Υπάρχουν και εκείνοι που επιλέγουν να μείνουν μακριά από την εκκλησία μετά από κάποια διαφωνία με κληρικό ή διότι έχουν κουραστεί να συμβάλλουν σε εράνους και έχουν καλύτερους τρόπους να κάνουν φιλανθρωπία.

 

Αλλά ο Θεός μας έδωσε την Εκκλησία ως κατ’ εξοχήν τόπο, όπου μπορούμε να αναπτυχθούμε πνευματικά, ενώ ταυτόχρονα απολαμβάνουμε την προστασία και την ευλογία της εβδομαδιαίας επικοινωνίας με τους άλλους πιστούς.

 

Ακριβώς όπως γίνεται και με την επίγεια οικογένειά μας, η παρουσία του άλλου δεν είναι πάντα πηγή χαράς, αλλά συχνά, είναι οι δύσκολες και άβολες στιγμές που μας βοηθούν να ωριμάσουμε.

 

Στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο διαβάζουμε ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήγαινε τακτικά στον Ναό : «Ύστερα ήρθε στη Ναζαρέτ, όπου είχε μεγαλώσει. Το Σάββατο πήγε, όπως συνήθιζε, στη συναγωγή και σηκώθηκε να διαβάσει τις Γραφές» (Λουκ 4.16).

 

Ήταν, λοιπόν, συνήθης πρακτική του Χριστού να πηγαίνει στη συναγωγή. Αν ο Κύριος Ιησούς έθετε ως προτεραιότητα να συναντάται με τους άλλους πιστούς πως εμείς θα απαλλάξουμε τον εαυτό μας;

 

Ο σημαντικότερος όμως λόγος για τον εβδομαδιαίο εκκλησιασμό είναι ότι μόνο στην εκκλησία μπορούμε να λάβουμε μέρος στην Ευχαριστία. Και ο Κύριός μας δεν δίστασε να πει ότι «όποιος δεν τρώγει το Σώμα Μου και δεν πίνει το Αίμα Μου, δεν έχει ζωή μέσα του» (Ιω. 6,53).

 

Κοινωνώντας των Αχράντων Μυστηρίων δεχόμαστε τη Χάρη που τόσο έχουμε ανάγκη για να ωριμάσουμε πνευματικά και ενισχυόμαστε να ζούμε με αγιότητα και αλήθεια.

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ ΤΟΥ ΒΑΣΟΝ