Μεταβάλλετε ό,τι οφείλετε να κάνετε σε προσευχή. Άγιος Σωφρόνιος του Έσσεξ.

 

Δεν υπάρχει άλλη οδός εκτός από την αδιάλειπτη προσευχή κατά την εργασία. Μεταβάλλετε ό,τι οφείλετε να κάνετε σε προσευχή. Ανοίγετε μια πόρτα, ζητείστε από τον Κύριο ν’ ανοίξει για σας την πόρτα της μετανοίας. Κτίζετε, αναλογισθείτε ότι κοπιάζετε ματαίως και ότι τίποτε δεν μπορεί να σταθεί όρθιο, αν ο Ίδιος ο Θεός δεν συμμετέχει στην οικοδομή. Δε συνηθίζω ν’ αναζητώ πνευματικές συμβουλές από αρχηγούς κρατών και στρατηγούς, αλλά η περίπτωση του Κρόμγουελ είναι ενδιαφέρουσα. Προετοιμαζόμενος για κάποια μάχη προσευχόταν: «Κύριε, θα είμαι πολύ απασχολημένος σήμερα· ενδέχεται να Σε ξεχάσω, αλλά Συ μη με ξεχάσεις».

 

Ποιος θα είναι ο πρώτος; Ο Κύριος λέει: «Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού … και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6,33). Αυτή είναι η αρχή μας, έστω και αν ακόμη η υλική ζωή μας επιβάλλεται από το πρωΐ ως το βράδυ. Οι στόχοι της ζωής του κόσμου είναι άλλοι, και κανείς δεν έχει πια χρόνο να προσεύχεται.

 

Όταν ο νους και η καρδιά μας στρέφονται προς τον Θεό, όλα γίνονται εύκολα. Χωρίς τη δυναμική αυτή κίνηση προς τον Θεό, η ζωή χάνει το νόημά της.

 

Μηχανευθείτε τρόπους να είστε με τον Θεό!

 

Όταν ο άνθρωπος φθάση σε μια πνευματική κατάσταση και έχη Χάρη από τον Θεό, τότε γίνεται διδακτός Θεού. Τότε όλα τον διδάσκουν. Ο Θεός έστειλε τον Μέγα Αντώνιο στον υποδηματοποιό, για να διδαχθή την αυτομεμψία, αν και ο Μέγας Αντώνιος είχε Χάρη, ήταν ανώτερος από τον υποδηματοποιό, γι’ αυτό γιορτάζουμε τον Μ. Αντώνιο και όχι τον υποδηματοποιό. Επίσης, ο πνευματικός άνθρωπος διδάσκεται από όλη την φύση.

 

Ελθέ, το Φως το αληθινόν.

Ελθέ, ο ανεκλάλητος Θησαυρός.

Ελθέ, η ανέσπερος Ημέρα.

Ελθέ, ο άδυτος Ήλιος.

Ελθέ, η των αδυνάτων Δύναμις.

Ελθέ, η των αγραμμάτων Σοφία.

Ελθέ, η άληκτος Χαρά.

Ελθέ, η αδιάψευστος Ελπίς.

Ελθέ, το παμπόθητον Όνομα.

Ελθέ, ο υπεράνω των ουρανών.

Ελθέ Συ, Όν ηγάπησεν η ψυχή μου.

Ελθέ, ο Μόνος προς μόνον.

Ελθέ, ο γενόμενος εν ημίν πόθος.

Ελθέ, ο καταστάς η μόνη αναζήτησις ημών.

Ελθέ, η χαρά και η δόξα ημών.

Ελθέ, και σκήνωσον εν ημίν, ώ πανάγαθε Βασιλεύ

και Δέσποτα, και μείνον εν ημίν αδιαστάτως

και αχωρίστως και δι’ όλην την ζωήν

και μετά την έξοδον ημών,

όπως και ημείς μείνωμεν εν Σοι

και συμβασιλεύσωμεν μετά Σου, του Θεού,

του Όντος επί πάντας.