Περπατώντας κάποια μέρα στους δρόμους της πόλεως συνάντησα, όπως και όλοι σας σχεδόν έχετε έλθει σε ανάλογη οπτική επαφή, συνανθρώπους να περπατάνε χέρι χέρι. Ζευγάρια, γονείς με παιδιά, παππούς και γιαγιά με εγγόνια... Συγκινητική στιγμή... Έκφραση αγάπης... ασφάλειας... Να μου κρατάς το χέρι. Δεν είναι τόσο απλό όσο φαίνεται, δεν μπλέκονται έτσι απλά τα δάχτυλα σαν να κλειδώνουν μεταξύ τους, είναι οι ψυχές εκείνες που ενώνονται, έστω για μια στιγμή μονάχα... Η στιγμή είναι μοναδική, σαν αυτή η απλή "χειρονομία" να σε κάνει να νιώθεις πως δεν είσαι μόνος στη ζωή, σαν μια σιωπηλή υπόσχεση. Μία υπόσχεση που πηγάζει από τα χέρια του Χριστού μας... αυτά τα χέρια που έκαναν θαύματα... που ευλόγησαν... που σταυρώθηκαν... που αναστήθηκαν... Ο Χριστός θέλει να είναι πάντα ένα μ' εμάς... Εκείνος κρατάει τον καθένα μας μέσα στα χέρια Του... Ευχαριστώ Χριστέ μου... που μου έστειλες το χέρι!
π. Ιγνάτιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου