Στο μακρινό Savorie ζούσε ένας μοναχός ονόματι Mαρτυρας.
Αν και νέος στα χρόνια, ήταν γέρος στο μυαλό, ελεήμων και ταπεινός.
Μια φορά την εβδομάδα πήγαινε σε ένα γειτονικό μοναστήρι, όπου προσευχόταν ο ηγούμενος του.
Και καθώς περπατούσε, συνάντησε έναν φτωχό άνδρα ξαπλωμένο στο δρόμο.
Με δυσκολία, επειδή ήταν πολύ αδύναμος, λέει στον Mαρτυρα ότι είναι άρρωστος, φτωχός και πολύ γέρος, ότι θέλουν να πάνε στον ηγούμενο, στον οποίο πήγαινε και ο Μαρτυρας για προσευχή, τον άφησαν οι δυνάμεις του...
Αμέσως ο μακαριστός Μάρτυρας έβγαλε το μανδύα του, το άπλωσε στη γη, φόρεσε τον αβοήθητο φτωχό στο μανδύα του, τόν πήρε στην πλάτη του και τον μετέφερε στο μοναστήρι.
Ο ηγούμενος του, που τα είχε δει όλα με πνευματικά μάτια, άρχισε να φωνάζει στους αδελφούς:
-Τρέξε και άνοιξε την πύλη του μοναστηριού, γιατί έρχεται ο αδερφός Mαρτυρας φέρνει τον Θεό!
Στην πύλη του μοναστηριού, ο Γέροντας κατέβηκε πίσω από τον Μάρτυρα, πού του εμφανίστηκε σαν σε εικόνες, στο φως.
Του λέει ο ζητιάνος.
- Α! Μαρτυρε, δεν Με παρέβλεψες και ζήτησες έλεος, έτσι θα σε ελεήσω, όταν φτάσεις στον Παράδεισο, και θα ελεηθείς!
Μετά ανέβηκε στον Παράδεισο.
Ο ηγούμενος έτρεξε στην πύλη και, βλέποντας τον Mαρτυρα μόνο του, τον ρώτησε:
- Πού είναι Αυτός που έφερες πίσω;
- Αν ήξερα ποιος ήταν, θα κρατιόμουν γερά στο πόδι Του!
Το βράδυ, τα αδέρφια περικύκλωσαν τον Μαρτυρα και τον ερεύνησαν με κάθε είδους ερωτήσεις:
- Ήταν δύσκολο;
- Δεν ένιωσα κανένα βάρος, αλλά δεν το κατάλαβα τότε.
Φυσικά με κουβάλησε, όπως κουβαλάει όλο τον κόσμο, και μόνο με τον Λόγο τον κρατά...
Ο Θεός είναι ο Πρόνοια και νοιάζεται για όλους και είναι σε όλους.
Πιστεύουμε ότι μερικές φορές κουβαλάμε τον Σταυρό που δόθηκε από τον Χριστό-Θεό.
Αλλά καθώς η Γη επιπλέει στους Ουρανούς,
έτσι κι εμείς είμαστε στην αγκαλιά της θείας αγάπης και σκέψης.
Δόξα στον Θεό για όλα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου