«Ένός ἄλλου μοναχοῦ, προσευχομένου μία
νύκτα μέσα στήν ἀκολουθία, ὁ νοῦς ξέφυγε καί πέταξε ἐπάνω στή θάλασσα, πῆγε στά βουνά καί στά
λαγκάδια, ἀγνάντεψε τά δένδρα, τά λουλούδια, τά
ψάρια τῆς θάλασσας, τά βουνά, τά νησιά, ἐπεσκόπευσε τή γῆ καί τόν οὐρανό, καί εἶδε καί ἄκουσε
ὅτι ὅλα δοξολογοῦν τό Θεό. Ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη
δέν μποροῦσε νά σταθῆ καθόλου· καί ἀπό τούς ὀξυδρόμους ὀφθαλμούς του δέν σταμάτησαν τά δάκρυα.
Εἶδε καί ἔλεγε ὅτι ἡ ἄψυχη κτίσι ἐκχέει τα δάκρυά
της μέ τήν δοξολογία· “καί ἐγώ, πού ἔχω ψυχή, εἶμαι
μέσα στήν ἁμαρτία""
Βιβλιογραφία :; ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΌΣ ΆΜΒΩΝΑΣ ΠΑΤΉΡ ΙΩΆΝΝΗΣ ΚΩΣΤΩΦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου