07 .Ὡσεὶ πάχος γῆς ἐρράγη ἐπὶ τῆς γῆς, διεσκορπίσθη τὰ ὀστᾶ αὐτῶν παρὰ τὸν ᾅδην.
Αναφέρεται λοιπὸν στὴν ἰσχὺ τῶν ἁμαρτωλῶν, δηλαδὴ τῶν ἀδίκων,
τῶν νοητῶν του ἐχθρῶν. Τὸ πάχος τῆς γῆς διαρρηγνύεται καὶ χάνεται
καὶ τὰ ὀστά τους διασκορπίζονται στὸν Ἅδη, ὄχι στὸν τάφο. Στὸν τάφο
δὲν διασκορπίζονται τὰ ὀστά, εἶναι μαζεμένα. Στὸν Ἅδη ὅμως τὰ ὀστὰ
διασκορπίζονται γιατὶ ὁ Ἅδης εἶναι ὁ οὐ τόπος. Ὁ τάφος εἶναι τόπος, ὁ Ἅδης εἶναι οὐ τόπος.
Στὸ ὅραμα τοῦ Ἰεζεκιὴλ τὰ ὀστὰ εἶναι στὸν Ἅδη, δὲν εἶναι στὸν τάφο,
γι' αὐτὸ εἶναι διασκορπισμένα. Βέβαια ἐκεῖ, στὸ ὅραμα, ἔχουμε τὴν περιγραφὴ μιᾶς δυναμικῆς ἐπαναδημιουργίας τοῦ κόσμου, ὅπου μέσα ἀπὸ
τὰ διασκορπισμένα ὀστά, δηλαδὴ μέσα ἀπὸ τὴ διασκορπισμένη ὕλη, τὴν
ἄτακτη ὕλη, μπορεῖ νὰ ξαναδημιουργηθεῖ κόσμος, κόσμημα, κάλλος.
Καὶ θυμόσαστε πόσο εἶναι χαρακτηριστικὴ στὴν προφητεία ἡ περιγραφή· τὸ ἕνα ὀστὸ πήγαινε καὶ ἔβρισκε ἕνα ἀντίστοιχο καὶ συναρμολογοῦνταν καὶ σιγὰ σιγὰ φτιαχνόταν ὁ σκελετὸς καὶ μετὰ τὸ πνεῦμα τοῦ
Θεοῦ ἔφτιαχνε τὴ σάρκα καὶ παρουσιαζόταν ὁ ἄνθρωπος.
Στον 8ο στίχο έχουμε καινούργια περίοδο. Εκανε τὴ μικρὴ αὐτὴ παρένθεση γιὰ νὰ προσδιορίσει τὸ περιεχόμενο τοῦ λόγου του, τῆς λέξης του,
καὶ νὰ ζητήσει ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ τὸν προφυλάξει ὥστε ἡ λέξη του, ὁ λόγος
νὰ εἶναι ἀγαθός. Τώρα επανέρχεται στὴν ἀφετηρία τοῦ ποιήματος,
στὴ δεητικὴ ἀναφορὰ πρὸς τὸν Θεό του,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου