Μια μέρα καθόμουν στο κελί ενός πρεσβυτέρου. Ο πατέρας Γαβριήλ νύσταζε, και εγώ, κοιτάζοντάς τον, σκέφτηκα:
«Αυτός ο άνθρωπος τα ξέρει όλα για όλους... Ποιος είναι; «Μήπως είναι δαίμονας ντυμένος με μοναχική ρόμπα;»
Ξαφνικά ο πρεσβύτερος είπε: «Δεκτό». Ακόμα και στον ύπνο του μπορούσε να διαβάζει σκέψεις. Όταν ξύπνησε, με κοίταξε και έκλαψε δυνατά.
Ντράπηκα.
Έπειτα έδειξε τα ψίχουλα που ήταν πάνω στο τραπέζι και είπε: «Χωρίς το θέλημα του Θεού, ο δαίμονας δεν θα μπορεί ούτε να μετακινήσει αυτά τα ψίχουλα, πόσο μάλλον να ντυθεί μοναχικός χιτώνας».
Από τα απομνημονεύματα του Οτάρ Νικολαισβίλι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου