Κοιτούσα πόσο άθλιο και άχρηστο και άξιο γέλιου και δακρύων είναι το γήινο μεγαλείο. Απολύτως κανείς δεν σκέφτεται καν τους μεγάλους ηγεμόνες, τους βασιλιάδες, τους προέδρους, τους ηγέτες των μαζών. Μία φορά το χρόνο, ίσως, έρχονται τρεις γέροι και ανάβουν ένα στραβό κερί.
Οι κινητήριες δυνάμεις του πολιτισμού, άνθρωποι με ιδιοφυΐα, συγγραφείς, εξέχοντες θεολόγοι, πατριάρχες, πάπες, καθηγητές πανεπιστημίου, εφευρέτες. Κανείς δεν τους θυμάται. Βρίσκονται χαμένοι σε τάφους και βιβλία γεμάτα σκόνη και ακάρεα.
Πόσο σκονισμένη είναι η δόξα αυτού του κόσμου! Κανείς, εκτός από τη μητέρα σου, δεν θρηνεί τον θάνατό σου! Για λίγες μέρες, μερικοί άνθρωποι μιλάνε, και μετά απόλυτη, αιώνια σιωπή.
Υπάρχει μόνο μία εξαίρεση. Αν οι άνθρωποι αισθάνονται ότι προσεύχεστε και προσεύχεστε. Κοιτάξτε την Αγία Παρασκευή, μια κουρελιασμένη νεαρή γυναίκα, η οποία όμως με τις προσευχές της εξακολουθεί να συγκεντρώνει εκατομμύρια ανθρώπους, χίλια χρόνια μετά τον θάνατό της. Κοιτάξτε το λείψανο του Αγίου Δημητρίου του Νέου στο Βουκουρέστι. Ένας ταπεινός βοσκός από τον ποταμό Λομ. Η ουρά της λατρείας στο άγιο σώμα του σχεδόν δεν τελειώνει ποτέ.
Οι άγιοι του Θεού είναι ο μόνος σύνδεσμος μεταξύ του Ουρανού και του κόσμου, οι οποίοι αψηφούν και σπάζουν τις σφραγίδες αυτού του γιγάντιου τάφου που ονομάζουμε γη.
Τα υπόλοιπα, βρωμιά, σκόνη, έμφαση, επιδεικότητα, πλούτος, χρυσός, γαρίδες, χαβιάρι, σήψη, βαμμένα πτώματα τοποθετημένα στη βιτρίνα του θανάτου..
Τίποτα δεν μας απομένει, εκτός από στιγμές προσευχής και ελεημοσύνης!
Βάλτε την καρδιά σας στην προσευχή, γιατί μόνο αυτό μπορεί να μας σώσει από τον αιώνιο θάνατο!
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι μ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου