Ας θυμηθούμε την ημέρα του Αγίου Θωμά
«Κύριέ μου και Θεό μου»
2008
Το τρένο από τη Ρώμη στο Παλέρμο διαρκεί μια αιωνιότητα. Οι Ιταλοί - αυτοί οι Ρουμάνοι της Δύσης - αντί να χτίσουν μια γέφυρα μεταξύ της Σικελίας και της ηπειρωτικής χώρας, φορτώνουν το τρένο σε ένα πορθμείο (ένα γιγάντιο πορθμείο) και το ξεφορτώνουν στο νησί. Κοιμόμουν νωχελικά σε μια καρέκλα όταν δύο γυναίκες μπήκαν στο διαμέρισμα, η μία μια πανέμορφη νεαρή γυναίκα με τεράστια μπλε μάτια και η άλλη γύρω στα είκοσι πέντε. Δεν τους έδινα και πολλή προσοχή, ένα είχε ένα βιβλίο που έλεγε Μάρτυρες του Ιεχωβά. Εγώ, που είμαι υπερμετρωπικός στο επάγγελμα, νόμιζα ότι είχε να κάνει με τη Γένοβα, όχι με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Αρχίζουν να λένε ότι όλα όσα πιστεύαμε εμείς οι Χριστιανοί είναι ψευδή. Μια οικογένεια συνταξιούχων Καθολικών, δύο Ιταλίδες, ένας Ορθόδοξος συνάδελφος, με τα μάτια τους ορθάνοιχτα. Ότι το τέλος έρχεται και μόνο αυτοί, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, θα σωθούν για χίλια χρόνια, οι υπόλοιποι θα καίγονται σε αιώνια φωτιά. Παρεκκλίσεις.
Η υπομονή μου τελείωνε σαν σχοινί από τρίχες.
Επεμβαίνω. Κυρία, πού ήταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, την εποχή του Ιησού;
Λοιπόν, ήταν ολόκληρος ο εβραϊκός λαός, που δεν είχε γνωρίσει ακόμη την αποκάλυψη, μπλα, μπλα.
Και στην ιστορία, πού ήταν αυτοί, οι δίκαιοι, οι 144 χιλιάδες;
Λοιπόν, ήταν κρυμμένοι από την τυραννία της Εκκλησίας.
Πού, κυρία, υπάρχει έστω και ένα έγγραφο με τις διδασκαλίες του Ιεχωβά, πριν από τον Ράσελ το 1870; Σαφής.
Λοιπόν, ό,τι κι αν συμβεί, θα το πάρεις. Ήταν εκεί, αλλά δεν το είπαν, έλεγαν αλλά δεν ήξεραν, ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν. Ένα είδος ασυμπτωματικού.
Στρέφομαι προς το κορίτσι με τα μάτια ορθάνοιχτα, λιγότερο μολυσμένο από τους ιούς της παρέκκλισης: αλλά Ιησού, είναι αληθινός Θεός ή όχι;
Αυτή: όχι, είναι ο άγιος άγγελος Μιχαήλ, μια αγγελική παρουσία, υπάρχει μόνο ο Ιεχωβά, ένας Θεός.
Του λέω: αν υπάρχουν σαφείς αποδείξεις στην Καινή Διαθήκη ότι ο Ιησούς είναι αληθινός Θεός, θα εγκαταλείψεις αυτές τις παρεκκλίσεις που επινοήθηκαν πριν από 150 χρόνια;
Αυτή: Δεν υπάρχει τέτοια δήλωση πουθενά.
Εγώ: όχι, εγκαταλείπεις την ψευδή πεποίθηση ή όχι;
Αυτή: Ναι, αλλά δεν υπάρχει τέτοια απόδειξη.
Βγάζψ την Καινή Διαθήκη, την ανοίγω στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη, 20 ετών, και της διαβάζει τα πιο συγκλονιστικά λόγια που έχουν ειπωθεί ποτέ στο σύμπαν: «Φέρε εδώ το δάχτυλό σου και δες τα χέρια μου· και φέρε εδώ το χέρι σου και βάλε το στην πλευρά μου· και μη είσαι άπιστος, αλλά πιστός». Αποκρίθηκε ο Θωμάς και είπε: «Ο Κύριός μου και ο Θεός μου».
Τα μεγάλα γαλάζια μάτια του κοριτσιού υγραίνονται. Ανοιγοκλείσε τα μάτια σου γρήγορα. Κοίταξε τη στρίγγλα δίπλα της. Ναι, αυτό: ίσως ο Τόμα κοίταζε κάπου αλλού όταν το είπε αυτό.
Το μπλε κορίτσι ξεκινά απότομα σε μια ναπολιτάνικη διάλεκτο: ma t a detto. Αυτό είναι ανοησία.
Λέω: προσευχήσου στον Ιησού Θεό να σε κάνει να καταλάβεις και να νιώσεις την αγάπη Του για σένα. Το κορίτσι κλαίει δυνατά.
Οι άλλοι χτυπούν τα χέρια τους. Μιλούσα αρκετά σπαστά ιταλικά, αλλά παρόλα αυτά άρπαξα ένα γαλανομάτα πρόβατο από τα νύχια του Σατανά.
Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου