* * *
Μια γυναίκα, μια γιατρός που γνωρίζω, μου το είπε. Μια γυναίκα εισήχθη στο νοσοκομείο όπου η φίλη της εργάζεται ως ψυχίατρος. Η αείμνηστη μητέρα της, η οποία πέθανε πριν από έξι χρόνια, την οποία είχε ήδη ξεχάσει και για την οποία πιθανότατα δεν θρηνούσε πολύ, έρχεται σε αυτήν. Μερικές φορές έρχεται μόνη της, μερικές φορές με μικρά παιδιά.
Η πρώτη εμφάνιση ήταν το βράδυ, ήταν εντελώς συγκλονισμένη. Έτρεξε έξω από το δωμάτιο έντρομη. Φοβάται πολύ την επανάληψη περαιτέρω εμφανίσεων, αλλά από όλες τις άλλες απόψεις σκέφτεται κανονικά. Μια άπιστη. Δηλώνει ότι έχει διαβάσει πολύ και είναι πεπεισμένη ότι δεν υπάρχει Θεός ή μετά θάνατον ζωή. Έχει διαβάσει αποκλειστικά αντιθρησκευτική λογοτεχνία.
* * *
Κοινώνησα μια γυναίκα στο σπίτι, ήταν πολύ έξυπνη και μορφωμένη. Ήταν στη φυλακή, και εκεί έχασε την πίστη της. Την έχασε έτσι. Μίλησε με μια γιατρό, μια γυναίκα, και της είπε απαξιωτικά:
- Πραγματικά πιστεύεις ακόμα; - Από τότε, η πίστη της έχει χαθεί. Τώρα θεωρεί τον εαυτό της σέ αμφισβήτηση αλλά παρ' όλα αυτά, προσπαθεί να πιστεύει σε όλα, προετοιμάζεται προσεκτικά για τη Θεία Κοινωνία, ακόμη και η άρρωστη γυναίκα νηστεύει. - Η Θεία Κοινωνία, - όπως λέει, - τη βοηθάει, νιώθει καλύτερα.
* * *
Η γυναίκα που βαφτίστηκε πριν από τον άντρα της διηγήθηκε πόσο καιρό πριν από τη βάπτισή της είδε ένα όνειρο. Μια εκκλησία, κάποιος άγιος ξαπλωμένος σε ένα φέρετρο, πλησίασε και υποκλίθηκε μπροστά του. Έβαλε το χέρι του στον ώμο της και είπε: - Κι εσύ, η ασπρομάλλα, ήρθες σε εμάς.
* * *
Μια γυναίκα με ανώτερη μόρφωση μου διηγήθηκε μια ιστορία που της διηγήθηκαν με τη σειρά τους.
Δώδεκα η ώρα το βράδυ, ένα χτύπημα στην πόρτα της εκκλησίας. Μια ηλικιωμένη γυναίκα ζητά να κοινωνήσει σε έναν άρρωστο. Ο ιερέας ετοιμάζεται και φεύγει μαζί της. Φτάνουν σε ένα σπίτι τύπου στρατώνα, η ηλικιωμένη γυναίκα σπρώχνει τον ιερέα σε ένα ακατάστατο δωμάτιο. Βρίσκεται μόνος με τον άρρωστο. Ο άρρωστος κουνάει τα χέρια του και φωνάζει:
- Φύγε, ποιος σε φώναξε; Είμαι άπιστος και θα πεθάνω έτσι. Ο ιερέας εκπλήσσεται:
- Αλλά δεν ήρθα ο ίδιος, με έφερε η ηλικιωμένη γυναίκα...
- Ποια ηλικιωμένη γυναίκα; Δεν ξέρω καμία ηλικιωμένη γυναίκα. Ο ιερέας βλέπει ένα πορτρέτο μιας γυναίκας πάνω από το κεφάλι του αρρώστου.
- Και αυτό, - δείχνει το πορτρέτο.
- Τι είναι αυτό; Ξέρεις για τι πράγμα μιλάς; Αυτή είναι η μητέρα μου, που πέθανε πριν από πολύ καιρό.
Και οι δύο φοβήθηκαν. Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει και ομολόγησε.
Υστερόγραφο. Αργότερα άκουσα διαφορετικές εκδοχές αυτής της ιστορίας.
* * *
Μια γυναίκα, αβάπτιστη και άπιστη, τουλάχιστον χωρίς να το σκεφτεί, διηγήθηκε την ιστορία. Είδε η ίδια αυτό το περιστατικό, συνέβη μπροστά στα μάτια της.
Ένα κορίτσι τεσσάρων ή πέντε ετών επαναλάμβανε συνεχώς:
- Και η γιαγιά μου κι εγώ θα πεθάνουμε μαζί, θα της σπάσουν το κεφάλι και θα μου κόψουν την κοιλιά.
Ο πατέρας της την απείλησε να μην το ξαναπεί. Σώπασε, αλλά την προηγούμενη μέρα του γεγονότος είπε:
- Και η γιαγιά μου κι εγώ θα πεθάνουμε μαζί.
Διασχίζοντας τη σιδηροδρομική γραμμή, η γιαγιά και η εγγονή της χτυπήθηκαν από ένα διερχόμενο ηλεκτρικό τρένο. Η ηλικιωμένη γυναίκα όντως είχε σπάσει το κεφάλι της, η εγγονή δεν έδειξε καν αίμα.
* * *
Στα πρώτα μου νιάτα είχα αυτή την αντίληψη: η ευτυχία, σε τι χρησιμεύει; Θα τη χάσεις ούτως ή άλλως, γι' αυτό και όλα τα γήινα μου φαίνονταν εύθραυστα.
Όταν άρχισα ήδη να πιστεύω συνειδητά, φοβόμουν: πώς μπορείς να εκτιμήσεις κάτι γήινο;
* * *
Ένας άπιστος, αλλά μορφωμένος άνθρωπος, έλεγαν, πολύ ευγενικός, κατέληξε σε αυτό το συμπέρασμα στη ζωή. Αν κάνεις κακό σε κάποιον, σίγουρα θα είναι κακό και για σένα. Το έλεγξε αυτό στην εμπειρία της ζωής, γι' αυτό φοβάται να κάνει κακό σε οποιονδήποτε.
Αφελής. Είπε ότι αν του δινόταν ελευθερία, θα δίδασκε σε όλους να κάνουν το καλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου