ΤΟΝ ΕΛΑΦΡΟΝ ΖΥΓΟΝ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ.....

Ή εποχή .μας έχει κερδίσει σαν εμπειρία ένα πράγμα στέρεο: την πεποίθηση ότι είναι αδύνατο να βρεθεί ή ευτυχία στην οδό των γήινων επιδιώξεων και του προσωπικού κέρδους. Ολόκληρη ή ζωή του κόσμου μας κινείτο ίσαμε σήμερα με σκοπό την επίτευξη της στενά προσωπικής, γήινης ευτυχίας. Αυτός ό σκοπός έχει τώρα αφαιρεθεί από την ανθρωπότητα. Ό καθένας γνωρίζει σήμερα ότι με καμιά προσπάθεια στους αβέβαιους και άστατους καιρούς μας δεν μπορεί να κτίσει το χάρτινο αυτό σπιτάκι της στενά προσωπικής του ευτυχίας. Αυτή ή διαπίστωση είναι μια από τις πιο βαθιές εξελίξεις της εποχής μας. Ό κόσμος θα αμφιταλαντεύεται σαν ζυγαριά, ενόσω δεν τολμά «ούτε του θηρίου την εξουσία να αναγνωρίσει, ούτε του Χριστού τον ελαφρό ζυγό να δεχτεί».

Ποιό είναι το καθήκον του Χριστιανού στους κρίσιμους αυτούς καιρούς; Την εκλογή μας την κάναμε. Εκούσια δεχθήκαμε «τον έλαφρόν ζυγόν του Χριστού». Σ' αυτήν την μάχη ανάμεσα στις δυνάμεις του φωτός και τις δυνάμεις του σκότους πρέπει ν' αφιερώσουμε όλες μας τις δυνάμεις και ικανότητες, τα ταλέντα μας και τα υλικά μας μέσα, στις δυνάμεις του καλού, και θα κληρονομήσουμε τότε την πάσα μακαριότητα, πού ό Χριστός υποσχέθηκε σ' όσους πορεύονται την δική Του οδό, κι όχι τους λαθεμένους δρόμους της γήινης ευτυχίας.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΠΡΕΣΒ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΛΤΣΙΑΝΙΝΩΦ

Mια τράπεζα, πού σίγουρα θα χρεοκοπήσει.

Από τότε πού υπάρχει κόσμος, οι άνθρωποι πεθαίνουν και είναι γνωστό ότι καθετί το γήινο είναι ασταθές, εφήμερο και φθαρτό κι όμως οι άνθρωποι, σάμπως κινούμενοι από κάποια τυφλή λαιμαργία και πλεονεξία, παίζουν σ' αυτό το χαρτί, πού είναι σίγουρο ότι θα «κοπεί» και θα χάσει, καταθέτουν όλους τούς θησαυρούς τους σε μια τράπεζα, πού σίγουρα θα χρεοκοπήσει.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΠΡΕΣΒ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΛΤΣΙΑΝΙΝΩΦ

Ή μοναξιά είναι μια εξαιρετική εμπειρία και μια θαυμάσια άσκηση.

Χτές το βράδυ, σαν έμεινα μόνος στο βουνό, φυσούσε τόσο πολύ κι ό άνεμος ήταν τόσο κρύος, ώστε έκλεισα και την πόρτα και τα παράθυρα και για πρώτη μου φορά κοιμήθηκα νύχτα με τα παράθυρα κλειστά. Μελαγχόλησα λιγάκι. Να ή δοκιμασία του εσωτερικού μας πλούτου: Έχεις μήπως με τί να ζεις εσωτερικά, δίχως τις εξωτερικές εντυπώσεις, αν τυχόν στερηθείς την παρουσία και την συναναστροφή των ανθρώπων, τις οπτικές και ακουστικές παραστάσεις του γύρω κόσμου κι αν βυθιστείς σε ολοσχερή μοναξιά; Με φρίκη φαντάστηκα αυτό το ενδεχόμενο.

Να, έχω τα βιβλία μου και την εργασία πού μ' αρέσει, όπως και την δυνατότητα να βγαίνω έξω στην φύση και να την χαίρομαι με τα μάτια μου. Αλήθεια, έβρεχε σχεδόν όλη μέρα και τα χόρτα δεν έλεγαν να στεγνώσουν. Ωστόσο σουλατσάρισα καμιά ωρίτσα στο δάσος, ανακάλυψα μερικά νέα μονοπάτια και βρήκα ένα μικρό δάσος από θαυμάσια έλατα, όπου ή γη ήταν καλυμμένη με πυκνή λειχήνα (μούσκλα)' ύστερα από την βροχή ό ήλιος έλαμπε με μια ιδιαίτερη λάμψη. Είδα και πολλά μανιτάρια.

Σήμερα, από το πρωί, πάλιν ομίχλη και βροχή. Αυτή ή μοναχική παραμονή μου στο σπίτι, σχεδόν δίχως καμιά έξοδο, με βοήθησε να παραστήσω στον εαυτό μου καλύτερα την οδό των ερημιτών, πού ασκούνται στην σιωπή, και των έγκλειστων.

Ή μοναξιά είναι μια εξαιρετική εμπειρία και μια θαυμάσια άσκηση. Μια εμπειρία, πού δείχνει αν έχεις κάποιο πραγματικό περιεχόμενο μέσα στην ψυχή σου, αν μπορείς να ζεις με το εσωτερικό αυτό περιεχόμενο, όταν τα εξωτερικά ελαττωθούν στο ελάχιστο. Γιατί κατά το πλείστον ζούμε με τις εξωτερικές εντυπώσεις —τούς ανθρώπους γύρω μας, τις διάφορες υποθέσεις και μέριμνές μας. Τί θα συμβεί, ανθρώπων όλα αυτά απομακρυνθούν από μας; Τί θα γινόταν, αν κλείνονταν οι αισθήσεις μας, πού μας συνδέουν με τον εξωτερικό κόσμο; Με πόνο και κόπο και με τρίξιμο θα 'άνοιγαν τότε οι πόρτες, για να μπορούμε στον εσωτερικό κόσμο της ψυχής μας.

Βέβαια, μέσα στον αγοραίο θόρυβο, στον όποιο ζούμε συνήθως, είναι δύσκολο ακόμη και να υποπτευθούμε ότι μέσα στην ψυχή μας υπάρχει ό εσωτερικός αυτός χώρος. Πόσο ευκολότερο είναι να προσεύχεται κανείς μέσα σ' αυτή την μοναξιά και μελαγχολία· πόσο νοιώθεις σαν δικό σου τον θρήνο των ψαλμών, πού απευθύνονται στον Θεό!

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΠΡΕΣΒ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΛΤΣΙΑΝΙΝΩΦ

Τα παιδιά λες και γεννιούνται ξανά και ξανά την κάθε μέρα.

Η συναναστροφή με τα παιδιά μας διδάσκει την ειλικρίνεια και την απλότητα όπως και την ικανότητα να ζούμε την παρούσα ώρα και το προκείμενο έργο, κάτι πού είναι θεμελιώδες στην Ορθοδοξία.
Τα παιδιά λες και γεννιούνται ξανά και ξανά την κάθε μέρα. Σ' αυτό οφείλεται και ό αυθορμητισμός τους, ή απλότητα της ψυχής τους όπως και ή απλότητα στις κρίσεις και τις πράξεις τους.
Εκτός απ' αυτά, τα παιδιά έχουν ζωηρή την αίσθηση του καλού και τού κακού, ελευθερία της ψυχής από τα δεσμά της αμαρτίας και συνάμα είναι ελεύθερα από την τάση για κρίσει; και αναλύσεις.
Όλα αυτά τα έχουμε από γεννησιμιού μας σαν δωρεά, πού απερίσκεπτα χάνουμε στον δρόμο μας και έπειτα, με βάσανα και κόπους, μαζεύουμε ψίχουλο-ψίχουλο το χαμένο μας πλούτο.

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΕΦΑΛΑΙΑ. ΠΡΕΣΒ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΕΛΤΣΙΑΝΙΝΩΦ

Η Παναγία Σουμελά στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Το θέμα της πνευματικής, βυζαντινής κληρονομιάς και ειδικότερα του μέλλοντος της ορθοδόξου Μονής της Παναγίας Σουμελά, στον ιστορικό Πόντο, τέθηκε στην τελευταία συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, από τον Ιβάν Σαββίδη, μέλος της ρωσικής αντιπροσωπείας, βουλευτή της Κρατικής Δούμας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Μεταξύ άλλων, ο κ. Σαββίδης ευχαρίστησε τον πρόεδρο της Τουρκίας, Αμπντουλάχ Γκιουλ, για τη δυνατότητα διεξαγωγής θείας λειτουργίας στην ιστορική Μονή της Παναγίας Σουμελά, στην Τραπεζούντα, που τελέστηκε για πρώτη φορά το Δεκαπενταύγουστο του 2010, ύστερα από ογδόντα οκτώ χρόνια. Παράλληλα, έθεσε θέμα να υπάρξει δυνατότητα μεταγενέστερης χρήσης, για θρησκευτικούς λόγους, σημαντικών βυζαντινών ναών και μονών, ενώ υπενθύμισε τη θλιβερή τύχη της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης.

Σε επιστολή του προς τον πρόεδρο της Τουρκίας, ο κ. Σαββίδης ζητεί να εξεταστεί η δυνατότητα παράδοσης της Μονής της Παναγίας Σουμελά στη δικαιοδοσία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, με στόχο την αναστήλωσή της, αλλά και την έναρξη θρησκευτικής δραστηριότητας, σύμφωνα με τους ορθόδοξους κανόνες.

«Στη βάση του συστήματος αξιών της ορθόδοξης θρησκείας, όπως και του ισλάμ, είναι η καλοσύνη, η ευαισθησία και η αυταπάρνηση, που αναμφισβήτητα συνδέει τους λαούς μας και εγγυάται τη στερέωση των σχέσεων καλής γειτονιάς μεταξύ των χωρών μας» τονίζει, μεταξύ άλλων, στην επιστολή του ο κ. Σαββίδης.

Ο Αμπντουλάχ Γκιουλ υποσχέθηκε στον Ρώσο βουλευτή να εξετάσει το θέμα συνεργασίας στον τομέα του διαλόγου πολιτισμών και θρησκειών, αναφέρεται σε ανακοίνωση του Ιβάν Σαββίδη.

http://www.zougla.gr/

Η Ιερά Μονή της Παναγίας «Παντάνασσας» της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία.

Η Ιερά Μονή της Παναγίας «Παντάνασσας»

Είναι ένα κοινόβιο μοναστήρι για τους άνδρες που βρίσκονται στην κεντρική ακτή της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία. Το μοναστήρι ιδρύθηκε με την ευλογία του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Στυλιανός, Αρχιεπίσκοπος της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, το 1976. Μπορεί να αποτελέσει έκπληξη για πολλούς ότι η μοναστική κοινότητα στηρίζεται στο παραδοσιακό αγιορείτικο μοναχισμό που υπάρχει και στην Αυστραλία. Για το λόγο αυτό, μετά από πολλά χρόνια δισταγμών, προσευχής και ταπεινότητας αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε το δικό μας web-site. =

http://www.pantanassamonastery.org/home-2.html

Ιστορία

Με την ευλογία του Αρχιεπισκόπου Σεβασμιότατου Στυλιανός, η ιερά μονή Παντάνασσας ιδρύθηκε το 1976 από τον σημερινό ηγούμενο, Αρχιμανδρίτη Στέφανο στο Σίδνεϊ, υπό την επωνυμία Ιερά Μονή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας. Το μοναστήρι παρέμεινε στην Earlwood, Σίδνεϊ, μέχρι το 1995, αν και η κατάλληλη γη για το μοναστήρι είχε αγοραστεί στο Mangrove Mountain στην κεντρική ακτή της Νέας Νότιας Ουαλίας, το 1980. Μέχρι το 1995, μια μικρή κατοικία είχε κατασκευαστεί στην Mangrove Mountain. Με την ευλογία του Σεβασμιότατου η αδελφότητας αργότερα μετακόμισε στο νέο αυτό χώρο κατά το ίδιο έτος. Ταυτόχρονα, ο Σεβασμιότατος την μετονόμασε σε Μονή Παντάνασσας. Η λέξη, Παντάνασσα είναι από τα ελληνικά panta«όλα» και το Anassa «βασίλισσα», εξ ου και η «βασίλισσα όλων».

Υπάρχουν επί του παρόντος δύο ιερομόναχοι (συμπεριλαμβανομένου του ηγουμένου) δύο μοναχούς και ένα αρχάριο που ζουν εκεί. Οι καθημερινές υπηρεσίες που πραγματοποιήθηκε στο παρεκκλήσι των Αγίων Εφραίμ ( 373 μ.χ) και Ισαάκ ( 700 μ.χ) τους Σύρους, τους δύο πυλώνες της ορθόδοξης πνευματικότητας σε αυτήν την ημέρα.

Η σημερινή μοναστική κατοικία βρίσκεται στην πλαγιά ενός βουνού κάτω από γκρεμό 200 μέτρων. Είναι περιτριγυρισμένο από παρθένο δάσος με θέα μια μικρή κοιλάδα και το ποτάμι.

Τον Μάιο του 2005 άρχισε η κατασκευή πλήρους του μοναστηριακού συγκροτήματος . Άρχισε στην πραγματικότητα από την κορυφή αυτού του βράχου που δεσπόζει στην κοιλάδα του Ντάμπο και τα κοντινά εθνικά πάρκα.

Οι μοναχοί για να στηρίξουν την όλη προσπάθεια έφτιαχναν κομποσκοίνια, κεριά από καθαρά μελίσσια, θυμίαμα χειροποίητα, ζωγραφισμένα στο χέρι εικόνες στο βυζαντινό ύφος, εκτυπώσεις σε ξύλο, καθώς και άλλα λειτουργικά προϊόντα.

Πανήγυρις Τριών Ιεραρχών Σκιάθου.

Εορταστικό διήμερο 29-30 Ιανουαρίου 2011
Με ιδιαίτερη κατάνυξη και λαμπρότητα εόρτασε η Σκιάθος την εορτή των Τριών Ιεραρχών, στον ομώνυμο Μητροπολιτικό Ναό του Νησιού, τον ιστορικό ναό των Τριών Ιεραρχών, όπου γαλουχήθηκαν και ανδρώθηκαν πνευματικά ο Αλ. Παπαδιαμάντης και ο Αλ. Μωραϊτίδης.
Ο Ναός των Τριών Ιεραρχών χτίστηκε το 1846. Σε αυτόν φυλάσσεται εκτός των άλλων παλαιών εικόνων και κειμηλίων η θαυματουργός εικόνα της Πολιούχου του νησιού Παναγίας της Εικονίστριας.
Νωρίς το απόγευμα το Σαββάτου της 29ης Ιανουαρίου εψάλη ο μικρός Εσπερινός κατά την διάρκεια του οποίου οι ευλαβείς νησιώτισσες προσεκόμισαν πρόσφορα. Σύμφωνα με την τοπική παλαιά παράδοση εορτασμού των ενοριών, την παραμονή γίνεται Αγρυπνία, η οποία διακόπτεται περί τα μέσα του Όρθρου, για να συνεχιστεί η ακολουθία το πρωί της κυρίας ημέρας. Η Αγρυπνία άρχισε στις 7:00μ.μ. και διήρκεσε μέχρι τις 10:15μ.μ., κατά την οποία εψάλησαν το Μικρό Απόδειπνο με τον Τριαδικό κανόνα της εορτής, εν συνεχεία ο Μέγας Εσπερινός με την Λιτή και την Αρτοκλασία και κατόπιν μέρος του Αναστάσιμου Όρθρου μέχρι και το εωθινό ευαγγέλιο, κατά τον οποίο εψάλη και ο ‘‘πολυέλαιος’’. Εις προσκύνηση και αγιασμό των πιστών ετέθησαν και τα φυλασσόμενα εκεί άγια λείψανα των Αγίων πατέρων Ιωάννου του Χρυσοστόμου και Γρηγορίου του Θεολόγου.
Το πρωί της Κυριακής, 30 Ιανουαρίου, η εψάλη το β’ μέρος του Όρθρου με την ψαλμώδηση των Κανόνων, και η πανηγυρική Θεία Λειτουργία. Σύμφωνα με παλαιά παράδοση του νησιού, όταν εορτάζει ο ένας από τους δύο ενοριακούς Ναούς, γίνεται ‘‘μονεκκλησιά’’, δηλαδή συνάζονται και οι δύο ενορίες στον πανηγυρίζοντα Ναό, με τους τρείς ιερείς των δύο ενοριών ιερουργούντας. Ο π. Γεώργιος Σταματάς, πρωτοπρεσβύτερος και Αρχιερατικός Επίτροπος Σκιάθου κήρυξε τον θείο Λόγο.
Το απόγευμα της 30ης Ιανουαρίου στις 4:30μ.μ. ετελέσθη Εσπερινός με Παννυχίδα, γνωστός ως το Μνημόσυνο των Κτιτόρων, όπου μνημονεύτηκαν όλοι όσοι πέρασαν από τον Ναό των Τριών Ιεραρχών από την ημέρα της ιδρύσεώς του, εδώ και165 χρόνια, οι επίσκοποι και Μητροπολίτες, οι ιερείς και οι διάκονοι, οι ψάλτες, οι επίτροποι και οι νεωκόρες που διακόνησαν και υπηρέτησαν στο Ναό των διδασκάλων, όλοι ονομαστικά.
Ακολούθως στο Πνευματικό Κέντρο των Ενοριών ο π. Γεώργιος Σταματάς πραγματοποίησε εορταστική ομιλία με θέμα ‘‘Οι Ιερείς στο έργο του Παπαδιαμάντη’’ μετά το πέρας της ομιλίας μοιράστηκαν τα κόλλυβα και το κολλυβοζούμι, μαζί με αφέψημα και σχετικά γλυκίσματα.
Την επομένη της εορτής την 31η Ιανουαρίου ετελέσθη Όρθρος και θεία Λειτουργία εις ανάπαυσιν των Κτιτόρων.


Κων. Κουτούμπας
Ιεροψάλτης - θεολόγος

Μεσαιωνική Βυζαντινή μουσική από την μονή Basilian Grottaferrata.

Τίτλος: «Αλληλουάριον, Ήχος α '" (Alleluarion στο 1ο Mode)
Ερμηνευτές: Romana Cappella
Άλμπουμ: «Βυζάντιο στη Ρώμη - Μεσαιωνική Βυζαντινή από Grottaferrata

Μεσαιωνική Βυζαντινή μουσική από την μονή Basilian Grottaferrata.
Τίτλος: «Αλληλουάριον, Ήχος α '" (Alleluarion στο 1ο Mode)
Ερμηνευτές: Romana Cappella
Άλμπουμ: «Βυζάντιο στη Ρώμη - Μεσαιωνική Βυζαντινή από Grottaferrata"

Η Ιερά μονή Basilian της Θεοτόκου (Παναγία), ιδρύθηκε από τον άγιο Νείλο τον νεώτερο στην πόλη της Grottaferrata, 20 χλμ νότια της Ρώμης, το 1004. Ήταν μια βυζαντινή μονή με το τυπικό του μεγάλου Βασίλειο και παρέμεινε έτσι μετά από το μεγάλο σχίσμα. Δύο απο τους ηγουμένους ο Άγιος Νείλος ο νεώτερος και οΑγίος Βαρθολομαίος ο νεώτερος, άγιοι τόσο της Λατινικής και της Ελληνικής Εκκλησίας, πέθαναν πριν από το σχίσμα. Στα νεότερα χρόνια ένας από τους πιο επιφανείς ηγουμένων της ήταν καρδινάλιος Βησσαρίων, και ο ένας μοναχός Basilian .

Nick Vujicic - No arms, no legs, no worries

- Ελληνικοί υπότιτλοι

Δείτε την καταπληκτική ιστορία ενός ανθρώπου, που γεννήθηκε χωρίς χέρια και πόδια, αλλά κατάφερε να γίνει παράδειγμα προς μίμηση, αντλώντας δύναμη από την πίστη του στον Χριστό.

Αγώνας μέσα στην οικογένεια. Διδαχή του στάρετς Σάββα

Πολύ μιλούσε ό στάρετς για το σταυρό της οικογένειας, για το πώς θα βρεις στο σπίτι σου τη σωτηρία, μέσα στο συνηθισμένο περιβάλλον του σπιτιού.

- Ό εχθρός σε μας τους πιστούς, ιδιαίτερα δυνατά επιτίθεται με τη διατάραξη της ειρήνης. Στους ζηλωτές της ευσέβειας όχι σπάνια συμβαίνει να δοκιμάσουν από τους οικείους τους δυνατή αντιπάθεια και εχθρότητα εξ αιτίας της ευσέβειας τους, αν και αυτοί πού τούς εχθρεύονται δεν δείχνουν ότι γίνονται εχθροί τους λόγω της ευσέβειας τους. Έδώ πρέπει να δείξετε υπομονή. Μη συγχύζεσθε, μην απελπίζεσθε, αλλά θυμηθείτε τα λόγια του Σωτήρος: «Εχθροί του άνθρωπου οι οικιακοί αυτού» (Ματθ. 10, 36). Και διορθώστε τις ελλείψεις σας. Παρατηρήστε γιατί σας κατηγορούν οι γύρω σας, ποιά πάθη βρίσκουν στην καρδιά σας, επειδή στην ζωή μέσα στο σπίτι, όλα τα πάθη φαίνονται καθαρά και οι συγγενείς τα γνωρίζουν καλά. Δεν είναι όπως έξω από το σπίτι, όπου κρύβουμε τον εαυτό μας ανάμεσα σε ανθρώπους πού μας γνωρίζουν λίγο. Κοιτάξτε στον εαυτό σας αμερόληπτα, εξετάστε τον. Ίσως πράγματι να έχετε δύσκολο χαρακτήρα, ίσως φέρεσθε απότομα και άγρια στον πλησίον, 'ίσως να είστε άδικοι κ.λπ. Ανοίξτε την καρδιά σας, γίνετε πιο κοινωνικοί και επιεικείς, πλατύνετε την καρδιά σας με την αγάπη και κρατηθείτε σταθερά στην ευσέβεια. Προσπαθήστε να είσθε ήπιοι, χωρίς θυμό, μη κάνετε παρατηρήσεις για όλα, υπομείνατε κάτι, ξεπερνώντας το με σιωπή. Όταν αισθάνεστε ότι μια αποκάλυψη σας θα προκαλέσει πυρκαγιά, τότε στις πράξεις του πλησίον σας κάμετε τα στραβά μάτια και προσευχηθείτε θερμά γι' αυτόν, γιατί «ή αγάπη πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει» (Α' Κορ, 13, 7).

Πρέπει να πούμε ότι κάθε οικογένεια είναι για κάθε μέλος της σαν μοναστήρι, και καμιά φορά, ακόμη πιο δύσκολο και αυστηρό από κάποιο μοναχικό κοινόβιο. Προσέξτε, ώστε να υπάρχει ειρήνη στην ψυχή και να ζείτε ειρηνικά ό ένας με τον άλλο. Κι ανάμεσα διαταραχτεί ή ειρήνη, προσπαθήστε γρήγορα να συγχωρείτε ό ένας τον άλλο. Ό Σατανάς με πολλή δύναμη μάχεται κατά των αφοσιωμένων στον Θεό και εργαζομένων γι' Αυτόν. Γι' αυτό πρέπει να προσπαθούμε να ευχαριστούμε τον Κύριο πού με τις θλίψεις πού μας στέλνει μας δείχνει καθαρά ότι δεν είμαστε ξένοι απελπίζεσθε' Αυτόν. «Εγώ όσους εάν φιλώ, ελέγχω και παιδεύω» (Αποκάλυψη. 3, 19). Γι' αυτό ποτέ μη ζηλεύετε τούς αμαρτωλούς, οι όποιοι ζουν χωρίς φτώχεια, χωρίς θλίψεις και αρρώστιες. Είναι φοβερή ή κατάσταση, όταν ό Κύριος δεν παιδεύει για τις αμαρτίες. Σ' αυτούς τούς αμετανόητους αμαρτωλούς αναφέρεται ό λόγος τού Κυρίου: «και έξαρθήσεται ό ζήλος μου εκ σου» (Ίεζ. 16, 42). Ή παρηγοριά δίνεται ως βραβείο για την υπομονή στις θλίψεις. Εάν όλους τούς συγχωρείτε, όλους με ειλικρίνεια, τούς αγαπάτε ανυπόκριτα, τότε και σεις πάντοτε και παντού θα παρηγορηθείτε από τον Θεό. Ζήστε με ειρήνη και ομόνοια.

Σε μια οικογένεια συνέβαιναν διαρκώς δυσάρεστα. Μια ψυχή θλιμμένη και βασανισμένη από τις συνεχείς επιθέσεις ήρθε στο Γέροντα, αλλά δεν κατάφερε να συζητήσει μαζί του. Αυτός της έδωσε να διαβάζει ένα χαρτί πού είχε σχέση ακριβώς με το θέμα πού τη βασάνιζε: «Οι άγιοι Πατέρες για τις προσβολές». Διαβάζοντας αυτό το χαρτί, όλα μέσα της ξεκαθάρισαν. Ή προσβολή και ή θλίψη πού ένιωθε εξαφανίστηκαν.

ΒΙΒΛ. ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ.

Προς τη ρεματιά του Γέρο-Παΐσιου... Συνομιλία με τον Γέροντα Γαβριήλ Νεοσκητιώτη

- Μανώλης Μελινός:

Την πνευματική αναστροφή μετά του Γέροντος Γαβριήλ απολαμβάνουμε, χάριτι Θεού, εδώ στο ασκητήριο του σε μια πυκνόφυτη πλαγιά, προς τη ρεματιά του Γέρο-Παΐσιου. Δεν χορταίνουμε να τον ακούμε, όπως και σεις θα διαπιστώσετε.

Τον σύνολο του διαλόγου δημοσιεύεται σε άλλο βιβλίο της Σειράς «Πείρα Πατέρων».

~ Γέροντα ό λόγος δικός σας και ή προσοχή δική μας!

~ Γέρων Γαβριήλ: Εκφράζω τη μεγάλη μου χαρά, κ. Μελινέ για την επικοινωνία μας. Παρακολουθώ τον έργο σας και δέομαι του Πατρός των φώτων όπως σας χαριτώνει διά να τον υπηρετείται έργοις και λόγοις. Αυτό επιτάσσει ή ίδιότης μας ως Αγιορειτών μοναχών. Όλοι μας, από τον πλέον ενάρετο μέχρι τον πλέον αμελή και αμαρτωλό -εμένα, δηλαδή – ευχόμεθα και προσευχόμεθα υπέρ των ημετέρων αμαρτημάτων και των του λαού αγνοημάτων. Κλαίμε για τις αμαρτίες μας και συνάμα παρακαλούμε για όλους τούς αδελφούς μας. Αυτός είναι ό «κανόνας» μας τον όποιον μας άνέθεσεν ή Αγία Εκκλησία. Τον κανόνα λοιπόν αυτόν εκτελούμε όλοι, όπως σας προείπα- Από τον αγιότερο, μέχρι τον πλέον ράθυμο Γαβριήλ μοναχό ό όποιος ευρίσκεται ενώπιον σας. Βέβαια, Κύριος ό Θεός μας και μόνον Αυτός γνωρίζει τα βάθη των καρδιών μας.

Μια όμως και στην εισαγωγή σας αναφέρατε τον Γέροντα Παΐσιον, οφείλω να καταθέσω στην αγάπη σας ότι μπροστά από μερικά χρόνια πήγε ένας και συνεζήτησαν τα έξης:

-Γέροντα, υπάρχουν σήμερα άγιοι εδώ, στο Αγιον Όρος;

-Βεβαίως, ευλογημένε, υπάρχουν.

-Που είναι;

-Να, θα πάς στον τάδε!

Τον έστειλε συγκεκριμένα. Ό άγιος αυτός Γέροντας είχε αρετή και την έκρυβε. Αυτός λοιπόν πού καθ' ύπόδειξιν του Γέροντος Παϊσίου ήτο σύγχρονος άγιος, εδώ στο Αγιον Όρος, έψαλε σε μιαν αγρυπνία. Αφού τελείωσε κι έφυγε από τον αναλόγιο, πήγε και κάθισε σ' ένα στασίδι και τον πήρε λίγο ό ύπνος. Τότε είδε τον διάβολο κάτω από τον πολυέλαιο να... χορεύει! Κατάλαβε ότι αυτό γινόταν επειδή έψαλε με κενοδοξία. 'Από τότε, όταν πήγαινε να ψάλει, έψελνε σκοπίμως με φάλτσο, παραφωνώντας για να μην αρέσει και τον θαυμάζουν!.. Ή αγιότητα συνήθως καμουφλάρεται για να μην φαίνεται.

Ό Γέρο-Δημόκλητος ήταν εδώ στο Άγιων Όρος γιατρός πρακτικός. Πενήντα ολόκληρα χρόνια όταν αρρώσταιναν τα γεροντάκια πήγαινε και τα 'βλεπε μέσα στο κελί τους Αλλιώς δεν είναι εύκολο να πάς μέσα σε κελί... Εκεί λοιπόν πού πήγαινε, είδε πού είχαν κρεμαστήρες οι πατέρες για να κρεμούν τον σώμα τους -κάνοντας σκληρή άσκηση- για να προσεύχονται. Είχαν κάτι σαν καραβόσκοινο, τον έδεναν από τη μιαν άκρη τού κελιού ίσαμε την άλλη και ακουμπούσαν πάνω του προσευχόμενοι για να ξεκουράζονται και να μην τούς παίρνει ό ύπνος, επειδή ατελείωτες ώρες προσεύχονταν όρθιοι!.. Έχει άγιους και τώρα -σάς διαβεβαιώ- αλλά ό άλλος δεν θα σου πει ότι να, εγώ κάνω αυτό, κάνω τον άλλο... Ειμ' ενάρετος!

-Μ.Μ.: Ή αρετή φιλεί κρύπτεσθαι...

-Γέρων Γ: Ναι, ακριβώς. Έχει και τώρα, έχει δύναμη τον Αγιον Όρος πνευματική. Κι όσο υπάρχει ή εικόνα της Παναγίας στο Αγιον Όρος, θα υπάρχουν άγιοι άνθρωποι. Μήπως όμως μερικούς δεν τούς χαριτώνει ό θεός και στον κόσμο; Λ.χ. τον π. Πορφύριο, τον π. Ιάκωβο κ.ά... Φτωχή μου γνώμη είναι ότι αυτοί οι άγιοι εκεί πέρα στον κόσμο, τούς έδωσε ό θεός χαρίσματα για να βοηθήσουν τον κόσμο. Ενώ εδώ στο Αγιον Όρος, ένας μοναχός (πού δεν είναι μέσα στον κόσμο για να βοηθήσει) δεν χρειάζεται και να φανεί... Ή αρετή του θα είναι στην αφάνεια.

- Μ.Μ.: Γέροντα, ό γείτονάς σας ό π. Παίσιος βεβαίωνε για την ύπαρξη των λεγομένων «γυμνών ασκητών» γύρω από τον Άθωνα. Πρόκειται για μια δράκα πατέρων οι όποιοι ζουν σε προπτωτική κατάσταση. Ή οσιότητα σας τί έχει να πει;

-Γέρων Γ.: Ή άναξιότης μου έχει να πει ότι συμφωνεί απολύτως με τον Γέροντα Παΐσιο- Υπάρχουν.

Να σας πω -τώρα πού τον φέρνει ή κουβέντα- ένα για τον Γέρο-Παΐσιο;

-Μ.Μ.: Παρακαλώ θερμώς.

-Γέρων Γ.: Γνώριζα έναν οικοδόμο ό όποιος δούλεψε σ' ένα κελί εδώ των Καρυών πριν κάμποσα χρόνια. Ήταν χειμώνας και ό Γέροντας τού κελιού είπε να βγάλουν τη σκεπή, για να την επιδιορθώσουν. Λένε οι μαστόροι:

-Γέροντα, άμα ανοίξουμε τώρα τη σκεπή και πιάσει βροχή, τί θα κάνουμε;

Αντί «λογικής» απαντήσεως, τους είπε κατηγορηματικά:

-Ανοίξετε, γιατί πρέπει να τη φτιάξουμε.

Πιάσανε λοιπόν και δούλευαν. Ό Γέρο-Παΐσιος πού τούς είδε τί κάνανε χειμώνα καιρό, πήγε κοντά και τούς είπε:

-Ευλογημένοι, τί κάνετε; Εσείς πού ξεσκεπάσατε τον κελάκι καταχείμωνο ή τρελοί είσαστε ή μεγάλη πίστη έχετε! Ανοίγουν τέτοιαν εποχή σκεπές; Ό Θεός να σας βοηθήσει.

Αυτό τούς είπε κι έφυγε. Οι μαστόροι κάνανε όσο πιο γρήγορα μπορούσαν, αλλά έφτασε τον Σάββατο και δεν τελείωσαν, όπως λογάριαζαν. Είπανε λοιπόν να δουλέψουν και την Κυριακή. Πάνω στην ώρα πού τον κουβέντιαζαν, να σου ό Γέρο-Παΐσιος τούς ζύγωσε, απευθύνοντας τους τον λόγο με τον γνωστό χαριτωμένο ύφος του:

-Ε, καλά παλικάρια, πώς τα πάτε εδώ πέρα;

-Να, Γέροντα, δεν προλάβαμε να τελειώσουμε και σκεφτόμαστε να εργαστούμε και αύριο...

-Α! Εδώ μού τα χαλάτε Όχι! Δεν θα δουλέψετε αύριο, γιατί είναι αργία. Ή μέρα είναι του Κυρίου.

-Μα, Γέροντα, άμα τον αφήσουμε για τη Δευτέρα και πιάσει βροχή, τί θα κάνουμε;

-Εσείς μην δουλέψετε αύριο κι εγώ δεν αφήνω να... βρέξει την Κυριακή!

Οι μαστόροι έκαναν υπακοή στον μεγάλο Γέροντα και όπως τον είπε, έτσι κι έγινε!..

-Μ.Μ.: « Η προσευχή ταπεινού, νεφέλαίς διήλθεν»!.. Ό άγιος Γέροντας - με την παρρησία τον ενώπιον του θρόνου του Θεού- κράτησε τούς ουρανούς, θυμίζοντας μας κατά κάποιο τρόπο την μεγαλειώδη περίπτωση του προφήτου Ήλιου του Θεσβίτου.

Γέροντα, μια και ό λόγος εν προκειμένω περί προσευχής, περί της επικοινωνίας και σχέσεως των ανθρώπων μετά του Θεού, σας παρακαλώ να μας πείτε τί διδάσκουν οι σύγχρονοι Γεροντάδες πού γνωρίσατε, για τα ευεργετικά αποτελέσματα της. Μάλιστα παρακαλώ να εξειδικεύσετε σε κάτι πού απασχολεί λίγο-πολύ όλους τούς αδελφούς μας. Στο θέμα των ανθρωπίνων σχέσεων και κυρίως στην αδυναμία επικοινωνίας μεταξύ των γενεών. Θυμίζω αυτό πού έλεγε ό μακαριστός Γέροντας π. Έπιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Να λέμε λίγα λόγια στα παιδιά για τον Θεό και πολλά λόγια στον Θεό για τα παιδιά. Προσευχή δηλαδή και όχι τόσο πολύ μάθημα, μάθημα, μάθημα. Αυτό βεβαίως, ως γνωστόν, είναι πρωτίστως ρήσις χρυσοστομική.

-Γέρων Γ.: Και ό π. Πορφύριος τον έλεγε αυτό. Πήγαιναν μητέρες κι έκαναν παράπονα ότι τα παιδιά δεν ακούνε. Ό άγιος Γέροντας έλεγε: «Μα, ευλογημένες, τα παιδιά δεν ακούν από... τ' αυτιά! Κάνουμε προσευχή να τα φωτίζει ό Θεός. Θα πρέπει να κάνουμε προσευχή και μετά να πούμε στο παιδί οτιδήποτε».

Θα κάνεις κι εσύ και ή γυναίκα σου υπομονή, μέχρι να περάσει ό πειρασμός... Μετά, υστέρα, θα 'ρθει να σου ζητήσει συγνώμη... Θα σου πει «συγχώρησέ με, μίλησα άπρεπα». Τον 'ίδιο θα κάνεις κι εσύ.

Ό κάθε σύζυγος θα πολιτεύεται όσο μπορεί πιο σωστά, με σεβασμό. Δεν μπορεί να σηκώνεται να φεύγει ό καθένας -να μην ξέρει ή οικογένεια του, πού- και να πηγαίνει όπου θέλει. Όπως έχουμε δικαιώματα, έχουμε και υποχρεώσεις και ιδίως ό άνδρας έχει υποχρεώσεις... Ιδίως ό άνδρας έχει υποχρεώσεις...

-Μ.Μ.: Θεσμοθετημένες...

-Γέρων Γ.: Ναι Ένας επρόκειτο να γίνει καλόγερος και πήγε να πάρει από έναν μεγάλο Γέροντα ευχή. Ό Γέροντας αυτός τού λέει: «Κοίταξε, άμα τώρα γίνεις καλόγερος, ξέχασε τα δικαιώματα σου. Όλοι υποχρεώσεις θα είσαι. Δικαιώματα δεν θα υπάρχουν!

Τον πιο σίγουρο είναι να κάνουμε προσευχή και να λέμε απλά τα αιτήματα μας στον Κύριο: Κύριε, έχω αυτό τον πρόβλημα, συγχώρησέ με, βοήθησέ με... Ό Κύριος θα βρει τον κατάλληλο) πρόσωπο, την κατάλληλη εποχή, την κατάλληλη στιγμή....

Οι άνθρωποι οι όποιοι περνούν διάφορες δυσκολίες στην καθημερινή ζωή, μέσα στο γάμο, στην εργασία, στις συναναστροφές εξ αιτίας κάποιου δύστροπου συνανθρώπου, κερδίζουν τον Παράδεισο όταν κάνουν υπομονή...

Πήγε ένας πού επρόκειτο να του γίνει συνοικέσιο στον παπά Πορφύριο κι εξέφρασε τον φόβο του διότι, όπως είπε, είχε τον α' και τον β' και τον γ' έλλάτωμα. Ό άγιος Γέροντας του είπε: Μην φοβάσαι Γίνεται ό γάμος κι έτσι- Γίνεται κι έτσι. Θα κάνεις υπομονή όταν θα σου φωνάζει ή σύζυγος κι έτσι θα γίνει αιτία αυτή να σωθείς εσύ!..

-Μ.Μ.: Γέροντα, σας ευχαριστώ για όλα, από καρδιάς. Ευλογείτε.

-Γέρων Γ.: Εμένα τί να ευχαριστήσεις, αγαπητέ μου Εμμανουήλ... Εκείνον να ευχαριστείς, Του Όποιου τον Όνομα επάξια φέρεις. Μεγάλη ή ευλογία και ή τιμή. Μεγάλες όμως και οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις... Πάντοτε να σ' ευλογεί. Όλους να μάς ευλογεί και να μην λησμονούμε ότι πολύ-πολύ εύκολα μπορούμε να ζητήσουμε, ν' απαιτήσουμε (!) την ευλογία Του αυτή. Πώς; Διά της προσευχής. Να έχουμε πάντοτε κατά νουν, την πάλη του Ιακώβ με τον Άγγελο...

ΠΕΙΡΑ ΑΓΙΟΡΕΙΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΒΙΒΛΙΟ 1 ΓΕΡΩΝ ΠΑΙΣΙΟΣ.

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ PYUHTITSKOM ΣΤΗΝ ΕΣΘΟΝΙΑ.

ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΑΡΙ

ΞΥΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ

ΚΕΛΛΙΑ

ΛΙΜΝΗ ΤΕΧΝΙΚΗ

ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ

Στην Εσθονία υπάρχει ένα γυναικείο μοναστήρι Pyuhtitskom γυναικείο μοναστήρι Ορθόδοξη στην Εσθονία

Πηγαίνετε στο Pyuhtitsu, και χτίστε ένα μοναστήρι - είπε ο πατέρας Ιωάννης της Κρονστάνδης, και έδωσε την ευλογία να χτιστεί στα δυτικά σύνορα της Ρωσίας στις αρχές του εικοστού αιώνα, ένα θαυμάσιο μοναστήρι.

Η εμφάνιση της Μονής σε αυτές τις πηγές, χρονολογία θέσεις που σχετίζονται με δύο σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στο XVI αιώνα στο χωριό Kuremäe ("πετώντας στο βουνό" στα εσθονικά): Το φαινόμενο της Παναγίας και η αγία εικόνα της. Η Αγία Μητέρα του Θεού ήταν εδώ στην εσθονούς βοσκούς και άφησε μια ευλογία με την ένδοξο εικόνα , της Κοίμησης της Θεοτόκου. Σύμφωνα με την ιστορία μια μέρα νωρίς το πρωί το καλοκαίρι, είδαν οι βοσκοί στο λόφο μια φωτεινή γαλάζια μορφή. Έτρεξαν προς το βουνό - το όραμα εξαφανίστηκε. Όταν απομακρύνθηκαν , εμφανίστηκε και πάλι στο . Τρεις φορές έγινε αυτό και ήταν η Βασίλισσα των Ουρανών. .

Αργότερα στο ίδιο άλσος της Εσθονίας αγρότες βρήκαν μια αρχαία εικόνα στα κλαδιά μιας βελανιδιάς, η οποία διατηρείτε ακόμα σαν ανάμνηση του γεγονότος. Αυτό η εικόνα είναι η Μητέρα του Θεού που ονομάζεται "Pyuhtitskaya" (ημέρα της γιορτής - 1 Ιουλίου, ).

Η Παναγία στην εικόνα παριστάνεται όρθια στο έδαφος σε ουράνια δόξα.

ΡΩΣΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΣΤΗΝ ΡΩΜΗ

ιστοσελίδα της Αγίας Αικατερίνης Εκκλησίας στη Ρώμη / Patriarhiya.ru

«Πρόσεξε Μ. στις σαράντα ήμερες εμφανίζομαι στον Κύριο. Θέλω ανήμερα κόλλυβο. Πάντως σ' ευχαριστώ για τα τσουρέκια πού μ έκανες. Ακόμη τα τρώω!!!

Μια πνευματική του θυγατέρα ή Μ. Τ. από τη Μυτιλήνη μας ανέφερε ότι την ορφάνια της την πέρασε μαζί με τον παπά - Φώτη. «Ό παπά-Φώτης μου στάθηκε όχι μόνον ως ιερέας που ήταν σαν πνευματικός πατέρας, άλλα σαν αληθινός φυσικός πατέρας. Είχε μεγάλη αγιότητα βίου. Πολλές φορές πού τον ανέφερα ότι αισθάνομαι μεγάλη ορφάνια και εγκατάλειψη, εκείνος μου έλεγε: «Κι εγώ μεγάλωσα ορφανός. Άλλα μη στενοχωριέσαι». Να σημειώσω ότι είχε προαισθανθεί την κοίμηση τον. «Με το πού θα κοιμηθώ όταν θα ανέβω στον ουρανό, στον Χριστό μας θα μπορώ να σε βοηθώ καλύτερα. Θα έρχεσαι στον τάφο μου και θα μου λες όλα τα προβλήματα σου κι εγώ θα σε βοηθώ».

Επειδή πολλές φορές με συναντούσε και μ' εύρισκε σε χάλια κατάσταση κάποια φορά μου είπε και τα εξής προφητικά λόγια τον: «Μέσα από έμενα και συ θα δοξασθείς από το Θεό. Στο τέλος θα φύγουν όλα τα προβλήματα και θα δικαιωθείς. Ό Θεός θα σου ανοίξει τόσες πόρτες που δεν το φαντάζεσαι». 'Όταν τον συνάντησα για τελευταία φορά μού είπε τα ακόλουθα: «Άντε και καλή αντάμωση. Χαιρετισμούς. Άντε και καλή επιτυχία στη ζωή σου! Και θα τα ξαναπούμε στη Μυτιλήνη!». Και αλήθεια τα πράγματα έγιναν όπως μου τα είπε ό παπά-Φώτης και όντως τον συνάντησα στο νησί, όμως μετά την ταφή του. Όταν ακόμη ζούσε πολλές φορές που τον σκεπτόμουν η τον είχα μεγάλη ανάγκη με τηλεφωνούσε απρόοπτα και ξαφνικά, κάποιες άλλες φορές μου παρουσιαζόταν μπροστά μου. Άλλες πάλι φορές μπροστά σε αδιέξοδα της ζωής προσευχόμουν και ζητούσα προσευχητικά να με βοηθήσει ό παπά-Φώτης.

Όταν κατόπιν τον συναντούσα μου έλεγε επακριβώς πώς είχαν τα πράγματά μου. Σαν να ήταν παρών στις προσευχές μου! Άλλη πάλι φορά δεν είχα εργασία και στενοχωριόμουν πολύ. Με ρώτησε τι ακριβώς με ενδιαφέρει. Του είπα ότι μπορώ να μαγειρεύω. «Μη στενοχωριέσαι» μου έλεγε «και έχει κανονιστεί». Όταν βγήκα από το σπιτάκι του παπά-Φώτη αμέσως μου τηλεφώνησαν για δουλειά σε παιδικό σταθμό ως μαγείρισσα, ενώ με επέλεξαν μέσα από 28 άλλες. Μέσα στον τορβά του κουβαλούσε πολλές φορές σύκα, αχλάδια και διάφορα άλλα πράγματα. 'Ήμουν παιδί και δεν είχα μέτρο όταν έτρωγα. Άλλωστε σαν παιδί και μάλιστα ορφανό πεινούσα συνεχώς. Εκείνος μου έδιδε ένα φρούτο. Όταν πήγαινα από μόνη μου να ξαναπάρω κι άλλο φρούτο εκείνος μου έλεγε έπιτιμητικά αλλά πάντοτε διδακτικά: «Μη γίνεσαι γουρούνι!».

Από μικρό παιδί με έπαιρνε μαζί του από το χέρι στα διάφορα ξωκλήσια. Συνήθιζε όταν έβγαινε από το σπιτάκι του να στέκεται στην πλατεία του χωριού ή σε οποίο σημείο βρισκόμασταν και να κάνει το σημείο του σταυρού του, να υψώνει τα χέρια του επάνω στον ουρανό, σαν κάτι να περίμενε να πάρει απάντηση από τον ουρανό. Τον άκουγα να λέει κάποια φορά: «Του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, του Αγίου Ευσταθίου και του Χριστού, εκεί θα πάμε να ανάψουμε τα κανδήλια, τα άλλα ανάβουν». Σημειωτέον ότι το χωριό Ιππειος έχει πολλά ξωκλήσια. Τον φώτιζε και τον κατηύθυνε ο ίδιος ό Θεός που πρέπει να πάει. Και συνέβαινε να περνούμε μπροστά από άλλα ξωκλήσια που τα προσπερνούσαμε και ό παπά-Φώτης δεν έμπαινε μέσα σ' αυτά λόγο του ότι ήξερε εκείνος από την πληροφορία που έπαιρνε από τον ουρανό, άλλα εγώ ως παιδάκι έμπαινα στον πειρασμό να μπαίνω στα ξωκλήσια αυτά για να διαπιστώνω αμέσως ότι όντως τα κανδήλια τους ήταν αναμμένα! Συνήθως ξεκινούσαμε πολύ νωρίς το πρωί όταν ακόμη ήταν έξω νύχτα.

Καθώς πηγαίναμε από διάφορα μονοπάτια που μόνο ό παπά-Φώτης γνώριζε, μου έλεγε: «Κοίταζε τον ουρανό και πάμε γρήγορα στο Χριστό γιατί σβήνουν τα κανδήλια». Από τα ξωκλήσια συνήθως έπαιρνε τα λάδια που πήγαιναν οι προσκυνητές και τα πήγαινε στα σπίτια των φτωχών. Εγώ ως μικρούλα που ήμουν τον ρωτούσα: «Γιατί παπά-Φώτη παίρνεις τα λάδια;». Κι εκείνος μου απαντούσε: «Μη μιλάς. Μεγαλύτερη ανάγκη έχουν οι φτωχοί». Άφηνε όμως λίγο λάδι για τα ανάμματα των κανδηλιών. Ποτέ μου δεν τον είδα να καταλύει λάδι. Κάποιες φορές περνούσε από το σπίτι μου και χτυπούσε την πόρτα να του ανοίξω. Αμέσως χωρίς άλλη κουβέντα με ρωτούσε: «"Εχ'ς ανάλαδο;». Συνήθως επειδή μαγείρευα για την οικογένειά μου πάντα λαδερό παρόλο που ήταν Τετάρτες και Παρασκευές, του απαντούσα, όχι.

Τότε μου έλεγε: «Να το φας εσύ» κι έφευγε! Κάποια άλλη φορά ξημέρωνε εορτή των Ταξιαρχών. Ό παπά-Φώτης διέμενε τότε στο σπίτι μου. Επειδή οδηγούσα μου είπε: «Αύριο θα πάρ'ς τον αραμπά (ένν. το αυτοκίνητο) να με πας εκεί στον Παπάδος Γέρας στην εκκλησιά στον Ταξιάρχη;». Του απάντησα μετά χαράς. Πάντοτε ήθελα την παρέα του αλλά και για τον λόγο ότι κατά τον χρόνο που θα διαρκούσε το μικρό ταξίδι μας με το αυτοκίνητο θα είχα την χαρά να τον ακούω και να τον συμβουλεύομαι για διάφορα θέματα. Όταν τον οδηγούσα ένοιωθα σαν να μεταφέρω κάποιον σπουδαίο άνθρωπο. Κάπως έτσι βίωνα την παρουσία του στη ζωή μου. Το πρωί ξεκινήσαμε πολύ νωρίς. Σαν φθάσαμε στην Γέρα έβλεπε ότι τα καφενεία ήταν ανοικτά και μέσα να παίζουν κάποιοι πρωί πρωί χαρτιά ενώ το χωριό γιόρταζε και πανηγύριζε. Χωρίς να μου πει ότι θέλει να κατεβεί από το αυτοκίνητο εκεί μπροστά στα καφενεία, ευτυχώς που πήγαινα σιγά, ανοίγει την πόρτα απότομα και κατέβηκε αστραπιαία χωρίς να τον καταλάβω και άρχισε να βρίζει όλους τους θαμώνες του καφενείου. Συνέλαβα μετά πολλής εκπλήξεως να τους επιπλήττει και να τους λέει ότι: «Όλοι σας θα πάτε στην κόλαση». Έριχνε τις καρέκλες του καφενείου.

Κάποιος από τους θαμώνες εκνευρίστηκε κι ετοιμάσθηκε να τον χτυπήσει με την καρέκλα. Ευτυχώς κάποιος άλλος τον συγκράτησε και δεν έγινε το χτύπημα. Έπειτα πήγε ατάραχος και λειτούργησε στο έορτάζοντα ναό του χωριού σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Κάποια άλλη φορά τον επισκεφτήκαμε στο σπιτάκι του στα Πάμφιλα με το αυτοκίνητο.

Κάποια στιγμή εκεί πού μιλούσαμε μου λέει: «Πήγαινε ν' άνάψ'ς τα κανδήλια του άη-Λουκά. Πρόσεξε να μην πάς με τον αραμπά σ' (δηλ. με το αυτοκίνητο!)». Αμέσως σηκώθηκα και πήγα να ανάψω τα κανδήλια. Όμως βγαίνοντας του έκανα ανυπακοή και πήρα το αυτοκίνητο μου. Αφού ξεκίνησα μετά από λίγο έπεσα με το αυτοκίνητο σε μια γωνία σ' έναν τοίχο. Όταν επέστρεψα, αφού άναψα τα κανδήλια στον Άγιο Λουκά και του το είπα άρχισε να με μαλώνει και να μου λέει: «Άμυαλη, άχμάκσα. Καλά να πάθ'ς αφού δεν με κάν'ς υπακοή». Μετά την κοίμησή του με εμφανιζόταν συνεχώς στον ύπνο μου. Ξέρω ότι δεν πρέπει να πιστεύουμε στα όνειρα γι' αυτό και δεν έδιδα σημασία.

Όμως με ξαναεμφανιζόταν και μου έλεγε συνεχώς: «Πρόσεξε Μ. στις σαράντα ήμερες εμφανίζομαι στον Κύριο. Θέλω ανήμερα κόλλυβο. Πάντως σ' ευχαριστώ για τα τσουρέκια πού μ έκανες. Ακόμη τα τρώω!!! Μ. δεν σε εγκαταλείπω!». Όντως κατά την κοίμησή του που δυστυχώς δεν μπόρεσα να είμαι εκεί στον Τρίγωνα, έστω και από μακριά του έκανα 300 τσουρεκάκια για τη μνήμη του και τα μοίρασα σε διάφορους ανθρώπους. Αυτός ήταν ό παπά-Φώτης στη ζωή μου. Τώρα νοιώθω πιο ασφαλής γιατί από εκεί επάνω που είναι θα πρεσβεύει για μένα και για όλους.

ΒΙΒΛΙΟΓ. ΠΑΠΑ - ΦΩΤΗΣ ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ . ΣΗΜΕΙΟΝ ΑΝΤΙΛΕΓΟΜΕΝΟΝ

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΥΙΟΝ;

ΠΑΤΗΡ ΙΩΝΑΣ ΜΟΥΡΤΟΣ.

ΕΞΩΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ. 2

Ίώσηπος Ιουδαίος

Ό Εβραίος Ίώσηπος γεννήθηκε το 36 μ.Χ., όταν δηλαδή ή Χριστιανική Εκκλησία μόλις είχε ιδρυθεί από τούς μαθητές του Χριστού στα Ιεροσόλυμα, και πέθανε το 98. κατά την ιουδαϊκή επανάσταση εναντίον των Ρωμαίων (66-70) ήταν στρατηγός των Ιουδαίων μέχρι το 67, οπότε αυτομόλησε στους Ρωμαίους και τέθηκε κάτω από την προσωπική προστασία του στρατηγού Φλαβίου Βεσπασιανού, ό Βεσπασιανός τον έκανε Ρωμαίο πολίτη και του έδωσε και τ' όνομα του σαν αμοιβή για τις υπηρεσίες πού του προσέφερε. έτσι ονομάστηκε Φλάβιος Ίώσηπος. όταν μετά δύο χρόνια ό Βεσπασιανός αναγορεύτηκε αυτοκράτορας, άφησε τον Ίώσηπο στο στρατηγό γιό του Τίτο και μετά την άλωση των Ιεροσολύμων ό Τίτος τον έφερε στη Ρώμη, όπου ό Ίώσηπος έζησε μέχρι το θάνατο του επί Βεσπασιανού και του συναυτοκράτορος Τίτου (71-79) έγραψε την Ιστορία του ιουδαϊκού πολέμου έτσι όπως την ήθελαν οι αυτοκράτορες και τούς την επέδωσε, ό Βεσπασιανός την προσυπέγραψε και διέταξε τόσο την κατάθεση της στην αυτοκρατορική βιβλιοθήκη όσο και την διάδοση της. αμέσως έγραψε Ιστορία τον ιουδαϊκού πολέμου κι ό άλλος στρατηγός των Εβραίων Ίούστος ό Τιβεριεύς, στην οποία διέψευδε πολλά από τα γραφόμενα του Ίωσήπου. σήμερα σώζεται μόνο ή "Ιστορία του Ίωσήπου. στα έτη 93-94 ό Ίώσηπος έγραψε την Ιουδαϊκή αρχαιολογία, ιστορία δηλαδή του Ιουδαϊκού έθνους, σε 20 βιβλία, αρχίζοντας από τον Αδάμ και τελειώνοντας στο 70 μ.Χ., όταν κατά την τότε αντίληψη περατώθηκε και ή ζωή του Εβραϊκού έθνους, στην πραγματικότητα ή Ιουδαϊκή αρχαιολογία στα 11 πρώτα βιβλία της είναι ελεύθερη απόδοση των ιστορικών βιβλίων της Π. Διαθήκης, από κει δε και πέρα αντλείται από άλλες πηγές, το έργο αυτό, πού είναι το μεγαλύτερο του Ίωσήπου, το γράψε όπως και όλα τ' αλλά του, στην ελληνική γλώσσα με την βοήθεια κάποιου Έλληνος. αργότερα έγραψε και δύο μικρά έργα, τον Βίο του, με τον όποιο απαντά στις κατηγορίες του Ίούστου για προδοσία και παραποίηση της ιστορίας, και το Κατά Απίωνος περί αρχαιότητος των Ιουδαίων, με το όποιο απαντά στ' άντιιουδαϊκά συγγράμματα του προγενεστέρου του Έλληνος Αλεξανδρινού γραμματικού Απίωνος. στην Ιουδαϊκή αρχαιολογία του ό Ίώσηπος αναφέρεται μία φορά στον Ιωάννη βαπτιστή και μία στον Ιάκωβο τον αδελφό του Κυρίου, στα βιβλία 18 και 20 αντιστοίχως. στην αναφορά του Ιακώβου κατονομάζει και το Χριστό, παραθέτω τα χωρία.

116. Μερικοί δε Ιουδαίοι πίστευαν ότι το στρατό τον Ήρωδου τον κατέστρεψε ό θεός, κι ότι πολύ δίκαια τον τιμωρούσε εξ αιτίας του Ιωάννου του λεγομένου βαπτιστού. 117. διότι αυτόν τον σκότωσε ό Ηρώδης. κι ήταν ένας άντρας υπέροχος, πού συμβούλευε τοις Ιουδαίους να είναι ενάρετοι για τον εαυτό τους, δίκαιοι προς τούς άλλους, κι ευσεβείς προς το θεό, και να βαπτιστούν. διότι μ' αυτό το νόημα παρα­δεχόταν το βάπτισμα, όχι για την άφεση κάποιων αμαρτιών, αλλά για τον αγνισμό τον σώματος, άου ή ψυχή θα ήταν κιόλας καθαρισμένη με την δικαιοσύνη. 118. κι όταν οι όχλοι συσπειρώνονταν, διότι τους άρεσε πάρα πολύ ν' ακούν τα λόγια του, ό Ηρώδης φοβήθηκε μήπως ή τόσο μεγάλη πειστικότητα τον Ιωάννου εξώθηση τοις ανθρώπους σε καμιά επανάσταση · διότι οι άνθρωποι φαίνονταν ότι είναι έτοιμοι να κάνουν ότι κι αντίληψη τους έλεγε εκείνος. γι' αυτό ό Ηρώδης θεώρησε προτιμότερο να τον σκοτώσει, πριν του κάνη καμιά επανάσταση, και μετά την επανάσταση ό ίδιος περιπλοκή σε περιπέτειες και χτυπά το κεφάλι του. 119. κι ό μεν Ιωάννης, άου έπεσε στην υποψία του Ήρώδου, (οδηγήθηκε δεμένος ατό φρούριο του Μαχαιρούντος, πού προανέφερα, κι εκείνος φονεύτηκε- οι δε Ιουδαίοι σχημάτισαν την γνώμη, ότι ή πανωλεθρία, πού έπαθε το στράτευμα, ήταν τιμωρία από το θεό, πού ήθελε να τιμωρήσει τον Ηρώδη για το θάνατο του Ιωάννου.

Από το κείμενο του Ίωσήπου λείπουν

α) το κύριο στοιχείο του κηρύγματος του Ιωάννου, πού ήταν ή προπαρασκευή του λαού για την υποδοχή του προφητευμένου Χριστού και ή επίδειξη και βάπτιση του εμφανισμένου Χριστού·

β) ό έλεγχος των φαρισαίων από τον Ιωάννη για υποκρισία και κακία (ό Ίώσηπος ήταν φαρισαίος)·

γ) ό έλεγχος της κακογαμίας του Ήρώδου από τον Ιωάννη, πού ήταν και ή πραγματική αιτία για την φυλάκιση του· και

δ) ό χορός στο συμπόσιο του Ήρώδου, ή ένορκη υπόσχεση του Ήρώδου, και η ζήτηση της κεφαλής του Ιωάννου από την Ηρωδιάδα, πού ήταν και ή πραγματική αιτία για την θανάτωση του. αντίληψη για τα δυο τελευταία ό Ίώσηπος αναφέρει σαν αίτια αλλά.

Με την φράση του για το βάπτισμα του Ιωάννου ούτω δη και την βάπτισιν άποδεκτήν αυτω φανείσθαι μη επί τίνων αμαρτάδων παραιτήσει χρωμένων, άλλ' εφ' αγνεία του σώματος, ό Ίώσηπος υπαινίσσεται και αποκρούει, και άρα γνωρίζει, το χριστιανικό βάπτισμα, συνεπώς, όταν γράφει, εκτός από το Χριστό γνωρίζει και το Χριστιανισμό, τον όποιο προφανώς απαξιεί να κατονομάσει.

ΒΙΒΛ. ΕΞΩΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΕΔΕΣΣΗΣ ΠΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΛΜΩΠΙΑΣ.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΣΙΑΜΑΚΗΣ ΔΡ.Θ.