Αγκάλας πατρικάς, διανοίξαί μοι σπεύσον, ασώτως τόν εμόν, κατηνάλωσα βίον, εις πλούτον αδαπάνητον, αφορών τού ελέους Σου. Νύν πτωχεύουσαν, μή υπερίδης καρδίαν, σοί γάρ Κύριε, εν κατανύξει κραυγάζω. Ήμαρτον, σώσόν με.
Πλούτον καλών όν μοι δέδωκας, επουράνιε Πάτερ, διεσκόρπισα κακώς, ξένοις πολίταις
δουλούμενος, διό βοώ σοι. Ημαρτόν σοι δέξαι με, ως τόν Άσωτον πάλαι, υφαπλώσας, τάς
αγκάλας μοι τάς σάς.
Τής πατρικής δω
ρεάς διασκορπίσας τόν πλούτον, αλόγοις συνεβοσκόμην ό τάλας κτήνεσι, καί
τής αυτών ορεγόμενος τροφής ελίμωττον μή χορταζόμενος, αλλ' υποστρέψας πρός τόν
εύσπλαγχνον Πατέρα, κραυγάζω σύν δάκρυσι. Δέξαι με ως μίσθιον, προσπίπτοντα τή
φιλανθρωπία σου, καί σώσόν με
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου