Μ. Μ.: Μια και αναφερθήκατε στην οσία Μαρία Ίβάνοβνα, θυμάστε άλλη ανάλογη περίπτωση;
-μ. Μ.: Βεβαίως. Στο χωριό Πούζο -τώρα ονομάζεται Σουβόροβο- υπάρχει ό τάφος των μαρτύρων. Το 1919 στο χωριό πήγε απόσπασμα μπολσεβίκων. Εκεί έμενε μια άγια Γερόντισσα, προικισμένη απόσπασμα τον Θεό με προορατικό χάρισμα- Ήταν ή Ευδοκία ή διά Χριστόν σαλή. Ταλαιπωρημένη απόσπασμα χίλιες δύο ασθένειες, δεν μπορούσε καθόλου να περπατήσει. Όλο προσευχόταν. Μαζί της ζούσαν κοπέλες με προσευχή και νηστεία- ή Δαρεία, ή Μαρία και ή άλλη Δαρεία. Διάβαζαν τις ακολουθίες. Όταν πήγαν οι στρατιώτες, τις χτύπησαν αλύπητα και τις έβγαλαν στο δρόμο, για να τις εκτελέσουν. Τις οδήγησαν στο κοιμητήριο, ένα χιλιόμετρο έξω απόσπασμα τον χωριό. Τη Γερόντισσα Ευδοκία την έσερναν, γιατί δεν μπορούσε να περπατήσει. Τις έβαλαν να σκάψουν λάκκο και τις διέταξαν να σταθούν στο χείλος του. Εκεί τις πυροβόλησαν, έτσι πού ή καθεμία έπεφτε μέσα. Την Ευδοκία την πυροβόλησαν στο κεφάλι, με αποτέλεσμα τον μισό να πεταχτεί πιο πέρα... Στην συνέχεια έριξαν πάνω τους τα χώματα κι έφυγαν. Κρυφά οι χριστιανοί -όταν έφυγαν οι στρατιώτες- άνοιξαν τον λάκκο, έβγαλαν τα σκηνώματα των μαρτύρων και τα περιποιήθηκαν. Διάβασαν κρυφά την νεκρώσιμη ακολουθία και τα ενταφίασαν κανονικά. Πέρυσι -μετά τον εσπερινό της Μεταμορφώσεως- μια γυναίκα πού τότε βρισκόταν στο σπίτι της Γερόντισσας Ευδοκίας, μας είπε ότι διέφυγε, μόλις μπήκαν οι στρατιώτες. Πολύ πριν συμβεί τον γεγονός, ή Γερόντισσα Ευδοκία τής είχε πει: «Εσύ, την ώρα του μαρτυρίου δεν θα είσαι μαζί μας»! Και συνέχισε: «Όταν εμείς θα πεθάνουμε, δεν θα χτυπήσει καμπάνα». Όπως κι έγινε... Απόσπασμα φόβο οι χωριανοί δεν χτύπησαν πένθιμα την καμπάνα. Στο διπλανό χωριό -την ώρα πού γινόταν ή εκτέλεση- έβλεπαν στην περιοχή του κοιμητηρίου τέσσερις φωτεινές στήλες πού υψώνονταν απόσπασμα την γη ίσαμε τον ουρανό! Κατάλαβαν ότι κάτι τον συγκλονιστικό, τον ξεχωριστό συμβαίνει στο Πούζο. Αργότερα έμαθαν...
Πολλοί προσκυνητές πηγαίνουν συνεχώς στον τάφο και προσκυνούν. Φεύγοντας, παίρνουν λίγο χώμα για ευλογία. Το χειμώνα παίρνουν χιόνι απόσπασμα τον τάφο και αφού λιώσει τον πίνουν σαν άγιασμα. Μια κοπελίτσα δώδεκα ετών, πού έπασχε απόσπασμα ισχυρούς πονοκεφάλους, την πήγαν στον τάφο των μαρτύρων. Τής είπαν να παρακαλέσει την Γερόντισσα Ευδοκία να την κάνει καλά. Το κορίτσι, άρχισε να κλαίει και να παρακαλεί: «Θεράπευσε, γιαγιά, τον κεφαλάκι μου»! Πήραν χιόνι, τον έβαλαν στο κύπελλο κι όταν πήγαν στο σπίτι, ή κοπελίτσα έκανε τον σταυρό της, τον ήπιε και κοιμήθηκε. Όταν σηκώθηκε τον πρωί, ήταν τελείως καλά! Είπε ότι είδε την Γερόντισσα Ευδοκία να τής μιλάει γλυκά και να τής λέει: «Μη στενοχωριέσαι. Θα γίνει καλά τον κεφαλάκι σου!». Ή κοπέλα σήμερα είναι μια χαρά. Ζει παντρεμένη στο Σουβόροβο.
ΒΙΒΛ. ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕΛΙΝΟΣ. ΑΝΘΗ ΑΓΙΑΣ ΡΩΣΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου