Η αδελφή μου», διηγήθηκε ή ευλαβέστατη Ειρήνη Μπεντενιώτου από τον Πόρο, μακαρίτισσα πλέον, «είχε χάσει ένα παιδάκι. Τον βράδυ μετά την κηδεία πήγα και εγώ με ένα από τα μικρά μου παιδιά να την συλλυπηθώ. Σε λίγο ήρθε και ό αδελφός μου και έστρωσαν τραπέζι να φάμε. Μας λέγει ό αδελφός μου:
-Τί είναι αυτά πού κάνετε; Τί ψυχές; Αυτά είναι λόγια.
-Λόγια είναι; του λέγω. Δεν ντρέπεσαι; Τί κουβέντες είναι αυτές που ήρθες να μας πής;
-Έτσι μας είχαν πει, λέει.
-Και επειδή σου τον είπε ένας πού πολεμά τον Χριστό, εσύ τον πίστεψες και ήρθες να τον διαδώσεις και σε μας, να μας φέρεις και μας σε απιστία;
»Τόσο πόνεσε ή ψυχή μου και αγανάκτησα πού πήρα τον παιδάκι μου και έφυγα, δεν κάθισα στο τραπέζι. Έβαλα τον παιδί να κοιμηθεί και πήγα, γονάτισα και προσευχήθηκα πολύ λυπημένη με πολύ πόνο. "Χριστέ μου", είπα, "λυπήθηκα πολύ σήμερα και σκανδαλίστηκα με αυτά πού είπε ό αδελφός μου, συγχώρεσε τον".
«Ύστερα έπεσα να κοιμηθώ και είδα στον ύπνο μου ότι βρέθηκα στην Εκκλησία. Εκεί αντίκρισα στην Ωραία Πύλη τον Εσταυρωμένο ολοζώντανο σε φυσικό μέγεθος. Με έπιασε μεγάλος φόβος. Βλέπω να έρχεται κοντά μου ένας Δεσπότης με άμφια και πατερίτσα, κρατούσε ένα Χρυσό Ευαγγέλιο και άστραφτε ολόκληρος. Μου έδωσε τον Ευαγγέλιο και μου είπε:
-Πάρε τον Ευαγγέλιο και να κάνης ότι γράφει τον Ευαγγέλιο. Εκεί πάνω θα βαδίσεις και μην ακούς τα λόγια του αδελφού σου. Ότι σου λέω βάλτο στην καρδιά σου και ότι γράφει αυτό θα κάνεις. Του λέω:
-Πάτερ μου, δεν ξέρω γράμματα ή κακομοίρα.
-Θα μάθεις, μου είπε, και έβαλε τον Ευαγγέλιο στον κόρφο μου.
»Τον πρωί αντί να πάω στη δουλειά πήγα στον παπά-Γιώργη και του είπα ότι μου συνέβη. Μου απάντησε: "Είδες, παιδί μου, ό ίδιος ό Θεός φανερώθηκε για να μη σε χάση. Αυτός που είδες, ό Δεσπότης, ήταν ό 'ίδιος ό Χριστός, επειδή ό αδελφός σου σε σκανδάλισε και έβαλε αμφιβολία στην ψυχή σου".
»Την άλλη μέρα έδωσα σε μια γνωστή μου πέντε δραχμές να μου αγοράσει ένα Ευαγγέλιο. Αυτή χαμογέλασε και μου είπε:
-Θα σου τον φέρω, αλλά δεν ξέρεις να διαβάζεις. Θα τον έχεις μόνο να τον βλέπεις.
-Θα τον βλέπω, θα τον ασπάζομαι αλλά και θα τον διαβάζω, της είπα- δεν της εξήγησα τίποτε.
»Μου τον έφερε και αγόρασα και μια Σύνοψη. Μετά από λίγες μέρες, την Μ. Εβδομάδα, όταν γυρνούσα από την δουλειά, διάβαζα τα τροπάρια από την Σύνοψη και τον Ευαγγέλιο και έκλαιγα. Ή μάννα μου με ρώτησε:
-Τί κάνεις εκεί;
-Καλέ μητέρα, διαβάζω, της λέω.
-Είσαι στα καλά σου; μου λέει. Έκανε τον σταυρό της και πήγε τον είπε στον αδελφός της.
-Ά, της λέει, επειδή πάει στην Εκκλησία, τα έχει μάθει από' έξω.
-Αφού διαβάζει και γυρνάει τα φύλλα!
»Από τότε έμαθα να διαβάζω και διαβάζω τα πάντα. Ήταν θέλημα Θεού, αλλά να γράφω δεν έμαθα».
ΒΙΒΛ. ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου