Μία Συγκλονιστική Ουράνια Θεία Λειτουργία
Εκ των Θαυμάτων στο Προσκύνημα των Ποιμένων πλησίον της Βηθλεέμ
Η ΤΟΠΙΚΗ ευσέβεια έχει διασώσει θαυμαστές ιστορίες και περιστατικά, πού συνέβησαν στο Προσκύνημα των Ποιμένων μεταξύ των ετών 1900-1971.
Ό Ελληνορθόδοξος άραβας και ευσεβής κάτοικος του χωριού των Ποιμένων (Μπέτ Σαχούρ) Χαλιλ Άμπουφάρχα ήτο πρόγονος του εφημερίου Ιερέως του χωριού και διηγιόταν το έξης γεγονός, πού έζησε γύρω στα 1903, πριν από περίπου πέντε-έξι γενιές.
Είχε λάβει το κλειδί του Σπηλαίου (όπου ό υπόγειος Ναός του Αγίου Γεωργίου) να πάει ενωρίς να ανάψει τα καντήλια για τον Όρθρο. Νομίζοντας ότι ήταν πέντε ή ώρα το πρωί, επειδή ήταν πανσέληνος εκείνο το βράδυ, έφθασε στο Σπήλαιο στις δύο μετά τα μεσάνυχτα, πολύ ενωρίτερα.
Όταν έφθασε στον υπόγειο Ναό, άκουσε από' έξω ψαλμωδία, άλλα δίστασε να μπει μέσα επειδή οι φωνές του φάνηκαν άγνωστες. Αναρωτήθηκε ποιός άραγε να είχε ανοίξει τον Ναό, και αφού πήρε θάρρος μπήκε μέσα στην Εκκλησία.
Βρέθηκε λοιπόν σε Ουράνια Θεία Λειτουργία Αγγέλων. Παρατήρησε τότε μια Κυρία, πού στεκόταν κοντά στην Ωραία Πύλη, περιτριγυρισμένη από φωτοστέφανο. Στάθηκε ακίνητος ακούοντας με έκπληξη, θαυμασμό και απορία την ουράνια υμνωδία, διερωτώμενος πώς άραγε ήξιώθη να βρεθεί σε Ακολουθία Αγγέλων, και ποία να ήταν αυτή ή θαυμαστή Γυναίκα.
Ξαφνικά άκουσε να έρχεται από πάνω από την πόρτα του Σπηλαίου, θόρυβος βημάτων άλογου, καλπασμός άλογου και ένας νεαρός Καβαλάρης έφθασε έξω από το Σπήλαιο. Μόλις μπήκε μέσα τρέχοντας, πλησίασε την Κυρία, ή Οποία τον ρώτησε με δυνατή φωνή:
«Που ήσουνα Άγιε Γεώργιε και άργησες να έλθεις, εσύ που δέχεσαι τα περισσότερα δώρα από τους πιστούς;».
Και Αυτός απήντησε:
«Μητέρα του Θεού, Κυρία Θεοτόκε, μια βάρκα βυθιζότανε στο πέλαγος και ήμουν υποχρεωμένος να τρέξω να βοηθήσω τους ανθρώπους πού επικαλέστηκαν την βοήθεια μου».
Λέγοντας αυτά τίναξε τον μανδύα του πού ήτο βρεγμένος, και πιτσίλισε το πρόσωπο και τα ενδύματα του Χαλιλ Λμπουφάρχα πού ήταν παρών.
Όταν τελείωσε ή Ουράνια αυτή Θεία Λειτουργία, έλαβε Αντίδωρο από τα χέρια τής Παναγίας και όταν εξαφανίστηκαν οι Άγγελοι, ή Παναγία και ό Άγιος Γεώργιος, αυτός παρέμεινε με πειστήριον στα χέρια του το Αντίδωρο και τις σταγόνες στα ρούχα του από τον μανδύα του Αγίου Γεωργίου, προς πίστωσιν αληθινή των κατοίκων του χωριού και του Ιερέως, πού έφθασαν κατόπιν για τον Όρθρο, και τούς εξήγησε τα όσα θαυμαστώς είδε και άκουσε στο Σπήλαιο των Ποιμένων.
Απορία Φυλλάδιο του Ηγουμένου της 'Ιεράς Μονής των Ποιμένων 'Αρχιμ. Ιγνατίου του Σεπτ. 2007.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου