ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΔΩΡΟ ΣΤΗΝ ΦΑΤΝΗ!.. «Ιερώνυμε, τί θα μου προσφέρης τη νύκτα αυτή που γεννιέμαι;».

ΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ ΔΩΡΟ ΣΤΗΝ ΦΑΤΝΗ!..

Ἱερώνυμον τὸν μέγαν τεθνηκότα,

μέγας μένει στέφανος οὐκ ἀπεικότως.

Δεκάτη πέμπτη Ἱερωνύμοιο ἦτορ ἔνθεν ἦραν.

Ο Όσιος Ιερώνυμος, ιλλυρικής καταγωγής, γεννήθηκε στην Στριδώνα της Δαλματίας το 345 από Χριστιανούς, εύπορους γονείς. Σε ηλικία μόλις επτά ετών τον έστειλαν για σπουδές στην Ρώμη, όπου παρέμεινε επί δεκαπενταετία. Σπούδασε θεολογία, φιλολογία, φιλοσοφία, ρητορική κοντά σε επιφανείς διδασκάλους. Βαπτίσθηκε σε ηλικία 19 ετών από τον Λιβέριο Ρώμης. Επισκέφθηκε την Γαλλία κι επέστρεψε στην Ιταλία όπου μυήθηκε στην ασκητική ζωή. Το 373 πέρασε στην Ανατολή, συγκεκριμένα στην Αντιόχεια για να συνεχίση σπουδές. Ένα χρόνο μετά εγκαταστάθηκε σε μοναστήρι της περιοχής και αργότερα προσήλθε σε σκήτη στην συριακήν έρημον, όπου το 379 χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Το 380 βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου συνδέθηκε με τον Γρηγόριο Ναζιανζηνό, Γρηγόριο Νύσσης και τον Αμφιλόχιον Ικονίου. Η παραμονή του στην Ανατολήν υπήρξε καθοριστική, τόσο για την πνευματική συγκρότηση-ανασυγκρότησή του, όσο και για την εκμάθηση της ελληνικής κι εβραϊκής γλώσσης. Επέστρεψε το 382 στην Ρώμη, όπου διετέλεσε γραμματεύς του πάπα Δαμάσου μέχρι το 384. 

Εκεί δίδαξε την ασκητική ζωήν.Υπέρμαχος της παρθενίας, την προέβαλεν ευκαίρως-ακαίρως. Επέστρεψε στην Ανατολή το 385 κι εγκαταστάθηκε στην Βηθλεέμ. Ίδρυσε ανδρώο και γυναικείο μοναστήρι. Στο πρώτο ηγουμένευσε εκείνος και στο δεύτερο η Παύλα. Στην Βηθλεέμ έκτισε ναό, ξενώνα για τους προσκυνητάς και σχολείον όπου μεταξύ άλλων εδιδάσκοντο ελληνικά και λατινικά.

Την εποχήν εκείνη βρέθηκε στο Σπήλαιο της Θείας Γεννήσεως, την ευλογημένη νύκτα-επέτειο της Γεννήσεως του Κυρίου, προσευχόμενος θερμώς. Ξάφνου ακούεται στον ιερό χώρο η θεανδρική φωνή του Κυρίου, να λέγη: «Ιερώνυμε, τί θα μου προσφέρης τη νύκτα αυτή που γεννιέμαι;»! Τα’ χασε ο Όσιος του Θεού, αναγνωρίζοντας φυσικά την φωνή Του και αμέσως με δέος απήντησε: «Κύριε, πάντα όσα είχα, εκ νεότητός μου Σου τα αφιέρωσα. Τι άλλο μένει; Δεν έχω κάτι». Ακούεται ξανά η θεανδρική φωνή:

«Ιερώνυμε, τί θα μου προσφέρης τη νύκτα αυτή που γεννιέμαι;». Κλαίγοντας ο ηλικιωμένος Άγιος, επανέλαβε μέσα στα αναφιλητά την «απολογία» του: «Κύριε, ότι είχα από τους γονείς τα διεμοίρασα στους πτωχούς. Οικογένεια δική μου δεν έκανα. Ένα ράσο έχω μόνο. Τί απομένει που δεν Σου το έχω προσφέρει;» Επαναλαμβάνεται η αυστηρή φωνή: «Ιερώνυμε, τί θα μου προσφέρης τη νύκτα αυτή που γεννιέμαι;». Σε απόγνωση πλέον, ο Γέροντας, ακουμπάει το μέτωπό του στο δάπεδο του ιερού σπηλαίου, βρέχοντάς το με τους κρουνούς των δακρύων του και λέγοντας: «Αποκάλυψέ μου, Κύριε, τί μου έχει διαφύγει και δεν Σου το έχω προσφέρει, να το πράξω ευθύς αμέσως». «Τις αμαρτίες σου, Ιερώνυμε, τις αμαρτίες της νεότητός σου»! «Τί να τις κάνης, Κύριε, τις αμαρτίες μου, Συ ο απερινόητος Θεός του παντός;». Αυτή την φοράν ακούςθηκε γλυκύτατη η φωνή του Χριστού: «Να τις συγχωρήσω, Ιερώνυμε»!

‘Εχοντας προλογίσει όλα τα βιβλία της Αγίας Γραφής, έχοντας εκπονήσει ερμηνευτικά υπομνήματα στα περισσότερα βιβλία της, μετέφρασε έργα Πατέρων και συνέγραψε εκλεκτά έργα ο ίδιος. Συνεχώς εδίδασκε ότι η σωτηρία είναι αποτέλεσμα του έργου της χάριτος του Θεού, σε συνεργασία με την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου.

Εκοιμήθη στην Βηθλεέμ το 420. Ήτο άνθρωπος θερμοτάτης προσευχής και αυστηράς ασκήσεως.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος α´. Τῆς ἐρήμου πολίτης...

Τὴν σοφίαν τιμήσας Ἱερώνυμε Ὅσιε, παρ’ αὐτῆς ἐτιμήθης οὐρανίοις χαρίσμασι καὶ γέγονας φωστὴρ περιφανής, βιώσας ὥσπερ ἄγγελος ἐν γῇ· διὰ τοῦτο σοῦ τὴν μνήμην τὴν ἱεράν, τελοῦμεν ἀνακράζοντες· δόξα τῷ σὲ δοξάσαντι Χριστῷ, δόξα τῷ σὲστεφανώσαντι, δόξα τῷ χορηγοῦντι διὰ σοῦ, χάριν ἡμῖν καὶ ἔλεος.

Ἕτερον

Ἦχος δ´. Ταχὺ προκατάλαβε...

Σοφία καὶ χάριτι κεκοσμημένος λαμπρῶς, ὁσίως ἐβίωσας, ἐν ἐγκρατείᾳ πολλῇ, σοφὲ Ἱερώνυμε· ὅθεν τῆς τοῦ Σωτῆρος, Ἐκκλησίας ἐδείχθης, πάμφωτος λύχνος Πάτερ, ἀρετῶν ταῖς ἀκτῖσι· καὶ νῦν Χριστὸν δυσώπησον, ὑπὲρ τῶν τιμώντων σέ.

Κοντάκιον

Ἦχος β´. Τοὺς ἀσφαλεῖς…

Τὸν εὐκλεῆ, τῶν ἀρετῶν διδάσκαλον καὶ μυστικήν τῆς εὐσέβειας σάλπιγγα, Ἱερώνυμον τὸν μέγιστον, μελωδικὼς ἀνευφημήσωμεν ἐν κόσμῳ γὰρ ὁσίως πεπολίτευται καὶ μύστης τῆς σοφίας ὤφθη ἔνθεος, αἰτούμενος πᾶσι θείαν ἔλλαμψιν.

Κάθισμα

Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.

Θείου Πνεύματος, τῇ ἐπιπνοίᾳ, γλῶσσαν ἔνθεον, καταπλουτήσας, μυστογράφος ἐδείχθης τῆς χάριτος, τὴν τῶν Γραφῶν σαφηνίζων ἀκρίβειαν, καὶ ἀρετῶν ἀναπτύσσων τὴν ἔλλαμψιν ὅθεν πρέσβευε, θεόσοφε Ἱερώνυμε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Ὁ Οἶκος

Σοφίαν ἐκ νεότητος ποθήσας, καὶ ταύτην ὁλοτρόπως ἐκζητήσας, τῶν ἐν τῷ κόσμῳ ἀγαθῶν, ὡς σφαλλομένων νουνεχώς, ἐμίσησας τὴν σχέσιν καὶ τὸν ζυγὸν τοῦ Σωτῆρος ἄρας, ἀσκητικῆς ζωῆς πρὸς τελειότητα ἔδραμες, ἀπαρνησάμενος σαυτόν καὶ ἅπαν φρόνημα σαρκός, νεκρώσας θεοφόρε ἐντεῦθεν τῇ πρὸς Θεὸν μυστικὴ ἑνώσει, ἐν μετοχῇ θείᾳ ἐθεώθης, καὶ τῆς σοφίας τὸν δοτῆρα ἐθεράπευσας, τὸν δόντα σοι λόγον σοφίας καὶ γνώσεως· δι’ ὅ, σοφὲ Ἱερώνυμε, μοναστῶν ὑποφήτης καὶ ἀλείπτης γέγονας καὶ Ἐκκλησίας λύχνος ἀείφωτος, αἰτούμενος πᾶσι θείαν ἔλλαμψιν.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις ἐνάρετου βίου εἰκών καὶ τοῦ Παρακλήτου ἐνδιαίτημα ἱερὸν· χαίροις συνωνύμων, τῶν σῶν προστάτης θεῖος, καὶ πρέσβυς πρὸς τὸν Κτίστην, ὦἹερώνυμε.

EMMANOYHΛ MEΛINOΣ θεολόγος συγγραφεύς

Διευθυντής Bιβλιοθήκης Iεράς Συνόδου της Eκκλησίας της Eλλάδος

E-mail: ManolisMelinos@gmail.com Http//: www.manolismelinos.com