O Γάλλος περιηγητής De la Croix το 1695 περιγράφει:
- Karatch (χαράτσι), τεσσερις εώς δεκατρείς πιάστρες για κάθε κεφάλι και η πληρωμή άρχιζε από τα 5 εως 15. Οι rayah (ραγιαδες) υποβάλονταν ακόμα και σε ελέγχους στο δρόμο για να πληρώσουν και σε περίπτωση διαφωνιών για την ηλίκια, μετρώταν με μεζούρα το κεφάλι - στη διακριτική ευχέρια του ελεγκτή.
- Devissirme ή φόρος αρρένων, όπου το 1/10 αρπάζοταν για υπήρεσία στο σεράι για γραμματικοί, υπηρέτες κλπ αναλόγως των ικανοτήτων.
- Kurck Acchessi, για την υποστήριξη του ναυτικού.
- Sursat, για τα έξοδα του Σουλτάνου.
- Avariz, για το στρατό.
- Ave Achessi, για την υποστήριξη του ιππικού και υπηρετικού για τα κυνήγια του Σουλτάνου.
- Miri, φόρος γαίας 1/7 της παραγωγής.
- Angaria [..], υποχρέωση σε δημόσια έργα και κατάσχεση αλόγων για τον Σουλτάνο
Οι φόροι συλλέγονταν από τους Προεστούς που ελάμβαναν από τους Τούρκους τον τίτλο του Cogia Bachis (κοτσάμπαση).
Αυτοί γινόνταν από όποιον μπορούσε να αγοράσει το οφίκιο από τον τοπικό Pasca. Είχαν την δυνατότητα να μετριάσουν τα δεινά του κατακτητή, αλλά συνήθως έκαναν το αντίθετο.
Etat prescute des Nations et Eglises Grecque, Armeniene, et Maronite en Turquie, De la Croix, 1695
Οι σύγχρονοι του De la Croix Βενετοί διοικητές της Πελοπονήσσου παρατηρούν ότι οι Πελοποννήσιοι "εργάζονται μόνο για τα προς το ζην και όχι για να προκόψουν" και αναφέρονται στην αιματηρη φορολογία των Cogia Bachis και Pasca.
Καταγραφή χριστιανών για devşirme. 1558, Topkapi Palace Museum
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου