Κάποτε,
ενώ λαγοκοιμόταν η τον έπαιρνε κανονικά ό ύπνος, ή προσευχή εργαζόταν μέσα του
παρακλητικά, δηλαδή προφέρονταν καθαρά τα λόγια της προσευχής μέσα στην καρδιά
του.
Άλλοτε
πάλι συνομιλούσε με άλλους γιά κάτι σπουδαίο ή έτρωγε και έπινε, καθόταν ή
βάδιζε κι ή προσευχή εργαζόταν μόνη της στήν καρδιά του παραμυθητικά.
Όταν
κάποτε ρώτησα το γέροντα πώς πηγαίνει ή προσευχή, μου απάντησε αποκαλυπτικά:
Τώρα ή προσευχή εργάζεται πάντα στήν καρδιά μου.
Αφού
δέχτηκε το χάρισμα της προσευχής από το Θεό, μια φορά θέλησε να δοκιμάσει τον
εαυτό του και προσευχόταν συνέχεια επί δώδεκα ώρες με σφρίγος και χαρά, χωρίς
διακοπή, χωρίς να σηκωθεί. Κι όχι μόνο δεν ένιωσε κάποιο βάρος, κούραση ή
ακηδία, άλλ’ ή ηδονή της προσευχής συνεχιζόταν κι ίσως να κρατούσε ακόμα περισσότερο,
αν δεν τον είχε διακόψει ή άφιξή μου. Και τότε είδα το πρόσωπό του αλλοιωμένο
από συντριβή κι αγαλλίαση.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΣ ΤΗΣ ΣΙΒΗΡΙΑΣ.
ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου