ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΕΝΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΒΑΡΛΑΑΜ.

Ένα περιστατικό απ’ τον βίο του Γέροντος Βαρλαάμ: κάποιος άνθρωπος είχε τρεις φίλους. Τούς δύο ειλικρινά τούς αγαπούσε, άλλα τον τρίτο τον απέφευγε αδιαφορώντας γι’ αυτόν.

Κάποτε ό βασιλιάς της περιοχής κάλεσε τον άνθρωπο να παρουσιαστεί ενώπιον του για να ξεπληρώσει το χρέος πού όφειλε. Αυτός τότε στράφηκε στον πρώτο φίλο του για βοήθεια, άλλα εκείνος τον απέρριψε και έφυγε. Κατόπιν στράφηκε στον δεύτερο φίλο, άλλα ούτε κι αύτός ήθελε να βοηθήσει. Ντροπιασμένος ό άνθρωπος πήγε στον τρίτο φίλο του, ό όποιος ευχαρίστως δέχτηκε ακόμα και να τον συνοδεύσει μέχρι τον βασιλιά. 

Ή ερμηνεία της ιστορίας είναι αυτή: ό πρώτος φίλος είναι ό πλούτος, ό δεύτερος είναι οι συγγενείς, ό τρίτος φίλος είναι τα καλά έργα τού ανθρώπου σε τούτο τον κόσμο. Ό βασιλιάς είναι ό Θεός ό οποίος, μέσω τού θανάτου, στέλνει μια κλήτευση και ζητεί εξόφληση τού χρέους.

Ένας άνθρωπος πού πεθαίνει ζητά βοήθεια απ’ τον πλούτο του, αλλά αυτός φεύγει από κοντά του και περνά στα χέρια άλλου κληρονόμου. Μετά ό ετοιμοθάνατος στρέφεται στους συγγενείς του, αλλά οι συγγενείς του τον αφήνουν να φύγει μόνος, ενώ αυτοί παραμένουν. Τότε εκείνος θυμάται τα καλά έργα του, τα οποία έπραξε και ύστερα αδιαφόρησε• αλλά αυτά ευθύς αμέσως τον συνοδεύουν στην οδό πού οδηγεί στον Βασιλέα και Κριτή!

Ό έχων ώτα άκούειν, άκουέτω. Οι μόνοι σύντροφοι της ψυχής στον άλλο κόσμο είναι τα έργα τού ανθρώπου, είτε καλά είναι αυτά είτε κακά. Όλα τα άλλα, πού τού ήταν προσφιλή και πολύτιμα, τον εγκαταλείπουν και φεύγουν μακριά του. Μόνον τα έργα του -όλα μέχρι και το τελευταίο- τον συνοδεύουν κατά την έξοδο άπ’ αύτή τη ζωή. Ό έχων νούν νοήσαι, νοείτω!

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ ΜΗΝΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.