“Γιατί ο π. Γεράσιμος με ξέχασε;” Ήρθε το παράπονο από τον άλλο κόσμο.

Τώρα ζωντανεύουν μνήμες θαυμαστών γεγονότων με τον π. Γεράσιμο όταν κάναμε σαραντάρι.
 “Ξέρετε, από την γειτονιά μου, από εκεί στον Αρχάγγελο αρχίζω και μνημονεύω τους κεκοιμημένους και μετά προχωρώ δρόμο δρόμο, σπίτι σπίτι. Τους θυμάμαι έναν έναν και τους διαβάζω”. 
Πράγματι  ο π. Γεράσιμος πήγαινε ώρες πριν αρχίσει η Θεία Λειτουργία και διάβαζε ονόματα στο Ιερό της Ρακαντζή. 
“Αυτό που θα ακούσετε δείχνει ότι οι ψυχές λαμβάνουν ωφέλεια από αυτή την προσευχή υπέρ αναπαύσεώς τους και κάποιες φορές δεχόμαστε την ανταπόκρισή τους ...   Εδώ είχα παράπονο από μια ψυχή που παρέλειψα να μνημονεύσω. Χθες βράδυ με πλησίασε η κυρά Κ.  και μου είπε ότι μου έχει μήνυμα από τον άλλο κόσμο. 
-- Ήρθε πολύ ζωντανά στον ύπνο μου η μακαρισμένη η Τ.  και μου είπε: 
“Γιατί ο παπά Γεράσιμος με ξέχασε”;  Μου παράγγειλε να έρθω να σε βρω και να σε ρωτήσω γιατί την ξέχασες; Την αδελφή της, είπε, την μνημονεύεις ενώ αυτή την ξέχασες.
-- Έχει απόλυτο δίκιο. Πραγματικά την ξέχασα. Από τότε που παντρεύτηκε έφυγε από την γειτονιά μου και ίσως γι αυτό δεν την θυμήθηκα.
Ακούγαμε έκπληκτοι έναν άνθρωπο καθόλου έκπληκτο, αλλά μόνο στενοχωρημένο που ξέχασε να μνημονεύσει μια ψυχή και την έκανε να έχει παράπονο. Σε τέτοια ατμόσφαιρα ζούσαμε τέτοιες μέρες.
..........
Μήνυμα από το υπερπέραν, λοιπόν. Όποιος πιστεύει καλώς πιστεύει και όποιος δεν πιστεύει μακάρι να πιστέψει, γιατί εδώ έχουμε μαρτυρία ενός ανθρώπου που έδειχνε νέους ορίζοντες, πέρα από τα στενά όρια του ορθολογισμού.   
Θεωρούμε χρέος μας να γράφουμε για τον π. Γεράσιμο όπως τον ζήσαμε, να καταθέτουμε ό,τι αντιληφθήκαμε, έστω κι αν νιώθουμε ελάχιστα ή καθόλου ικανοί να γνωρίζουμε και να αποδίδουμε τα ξένα βιώματα και τις θεοειδείς ενέργειες ανδρός που έχει “πληρωθῆ εἰς πᾶν τὸ πλήρωμα τοῦ Θεοῦ.” ( ΕΦ. Γ' 21).
Βέβαια, τα ερωτήματα θα παραμένουν πάντα αμείλικτα:
Πόσο μπορέσαμε να αντιληφθούμε το ύψος της πνευματικότητας του π. Γερασίμου στην πραγματική του διάσταση; Τον χάναμε στα σύννεφα του ακατάληπτου; Τον κατεβάζαμε στα μέτρα της δικής μας νηπιότητας; Αξιοποιήσαμε τις ευκαιρίες που ο Θεός μάς πρόσφερε φέρνοντάς τον κοντά μας; Μάλλον στο ελάχιστον.