ΜΑΣ ΑΝΕΦΕΡΕ ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ.

«Διά τούτο σας λέω, μη μεριμνάτε για τη ζωή σας τι θα φάτε ή τι θα πιείτε, ούτε για το σώμα σας τι θα φορέσετε… Κοιτάξτε τα πτηνά του ουρανού, ούτε σπείρουν ούτε θερίζουν ούτε αποθηκεύουν, και ο Πατέρας σας ο ουράνιος τα τρέφει… Γνωρίζει ο Πατέρας σας ο ουράνιος ότι έχετε ανάγκη απ’ όλα αυτά. Ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και τη δικαιοσύνη του και τότε όλα αυτά θα σας χορηγηθούν…» (Ματθ. 6, 25 – 34).

Τόσο απλό που θα μπορούσε να μας απαλλάξει από μύριες φροντίδες και άγχη. Τόσο δύσκολο στην πράξη, λόγω έλλειψης πίστης. Αλλά ό,τι είναι δύσκολο στην πράξη δε γίνεται εύκολο με τα λόγια, αλλά ξανά με την πράξη. Πώς; Μα δίνοντας χρήματα σε κάποιον που έχει ανάγκη. Δεν πρόκειται για, αγάπη προς τον άλλον τόσο, όσο για αγάπη προς τον εαυτό. Δίνοντας στην αρχή λίγα, όσα νομίζεις ότι αντέχεις, θα διαπιστώσεις ότι δεν συνέβη και καμιά καταστροφή και ότι έζησες όπως ζούσες και τον προηγούμενο μήνα που δεν είχες δώσει δεκάρα τσακιστή. Αν συνεχίσεις αυξάνοντας το ποσό λίγο λίγο, το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο με το αρχικό. Οι φόβοι σου θα αποδειχθούν μάταιοι και χωρίς θεμέλια. Στην πράξη δηλαδή θα φανεί η αλήθεια του ευαγγελίου. Και αφού πάρεις εκ των πραγμάτων θάρρος μπορεί ο Θεός να σε αξιώσει από το 1 ή 2% του μισθού σου να φτάσεις κάποτε στο (προχριστιανικό) 10% ή ακόμη και στο ύψος της αγιότητας που είναι το 50% (αυτός που έχει δύο χιτώνες...). Αλλά και τότε δε θα αλλάξει τίποτα στο θέμα της διαβίωσης. Όλα όσα χρειάζεσαι θα τα έχεις. Και παραπάνω. Κι ας είναι, καμιά φορά, άδεια τα ντουλάπια της κουζίνας. Άγχος δε θα έχεις, ούτε ανάγκη. Μόνο προσοχή: ξεκινάς από το 1% για να φτάσεις στο 50. Αν ξεκινήσεις από το να δίνεις με τη μία το 50% σύντομα δε θα δίνεις ούτε το 1...