Η
θεία Κοινωνία προϋποθέτει τη Σύναξη του λαού του Θεού και υφίσταται μόνο όταν
αυτή η Σύναξη είναι όντως υπαρκτή και αληθινή. Η θεία Ευχαριστία είναι σχέση
Θεού και ανθρώπων, Θεού και κτίσης, σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης. Δεν είναι
μια μαγική μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού με τις
"ικανότητες" που έχει ο ιερέας, κάτι σαν ακτινοβολία ή δύναμη που
εκπέμπεται από τα χέρια του και μεταβάλλει τα Τίμια Δώρα σε Χριστό.
Πολλοί θα
ήθελαν να συμβαίνει κάτι τέτοιο έτσι ώστε με το που θα κοινωνούσαμε να αλλάζαμε
κι εμείς αμέσως και να γινόμαστε κάτι άλλο από αυτό που είμαστε... Είναι
προφανές όμως πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο.
Έτσι υπήρξε έντονη διαμαρτυρία
στην περίοδο της καραντίνας γιατί "μου στέρησαν τον Χριστό!". Τον
Χριστό που "παρασκευάζεται", σύμφωνα με αυτή την αντίληψη στη θεία
λειτουργία και τον καταναλώνω για να σωθώ... Εμ δεν είναι τόσο εύκολα και τόσο
μαγικά τα πράγματα. Ο Θεός είναι πολύ πιο απαιτητικός, απαιτεί δηλαδή τη
συνεργασία μας και προϋποθέτει τη Σύναξη, όχι σαν τυπική σωματική παρουσία,
αλλά κάτι πολύ περισσότερο. Γι' αυτό δεν υπάρχουν ιδιωτικές λειτουργίες ή
λειτουργία χωρίς το λαϊκό στοιχείο. Δεν είναι τυπικότητα, είναι ουσιώδης όρος
για τη λειτουργία. Η λειτουργία είναι η Σύναξη του διασκορπισμένου λαού του
Θεού και για να επιτευχθεί χρειάζεται να βάλουμε την ελευθερία και την αγάπη
μας. Στοιχεία καθόλου αυτονόητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου