ΣΥΝΕΒΗ.
Βόλος 2005.
Ενας Ιερέας δεν μιλάει με ένα φίλο
μου για πολλά πολλά χρόνια.Ο φίλος μου είναι βαριά άρρωστος.Καλός χριστιανός
καθ όλα.Μου έρχεται ένας---- Π Α Ν Ι Σ Χ
Υ Ρ Ο Σ - Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ να τους συμφιλιώσω (!!!!) πριν πεθάνει ο
φίλος μου.Πάω και λέω στον παπά : Πάτερ, ο φίλος μου πεθαίνει και θέλει να σου
ζητήσει συγγνώμη.Πάω και στο φίλο μου και του λέω ο παπάς έμαθε ότι είσαι
άρρωστος και θέλει να έλθει να σε δει
και να σου ζητήσει συγγνώμη !
Αδελφοί μου, όταν πήγαμε όλοι μαζί
στο σπίτι του αρρώστου, παπάς, πρεσβυτερα κι εγώ μαζί, έβλεπα και έζησα μια
τραγωδία από την αρχαία Ελλάδα.Συγκινητικές άκρως στιγμές.Να κλαίνε απο χαρά,
να αγκαλιάζονται και να ασπάζονται ο
ένας τον άλλο,η συζυγος του αρρώστου να πετάει από χαρά και ο άρρωστος να ασπάζεται τον Ιερέα.Να
δίνουν ευχές, να κάνουν εδαφιαίες μετάνοιες άπαντες και να δοξάζουν το Θεό.Τα
κλάμματα σταμάτησαν μετά από ώρα.Μετα
από τρεις μερες ο άρρωστος εκοιμήθη !!!!!
Λίγα είπα , πολλά να
καταλάβετε.Βλέπετε πως ο Χριστός φροντίζει για τη Σωτηρία μας ; Γιατί με τη Μνησικακία ο άρρωστος δεν
μπορούσε να εισέλθει με τίποτε στον Παράδεισο.
Γι΄αυτο φροντίστε όλοι που έχετε
πρόβλημα από τωρα να ζητήσετε συγγνώμη από το πρόσωπο που σας αδίκησε και ας μη
φταίτε.Εάν ζητήσετε συγγνώμη θα πάρετε δύο ολόχρυσα στεφάνια.Ενα γιατι ζητάτε
συγγνώμη και ακόμη ένα γιατί ενω δεν
φταίτε, ταπεινώνεσθε = " Ο Θεός
αντιτάσσεται υπερηφάνοις ταπεινοίς δε δίδωσι Χάριν " Α΄Πέτρου Ε,5.
Δι ευχών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου