ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ

 (ἐγράφη ἐν Ὀκτωβρίῳ 2003)

Ἕνας ὔμνος στήν Τριάδα στόν Χριστό μας εἰδικά,

πού ἀνέχεται καί σώζει τήν ζωή μας πρακτικά.

Τ΄ὄνομά του εἶν΄ ἀγάπη καί τό ἔνδυμά του φῶς

καί στό θεῖον πρόσταγμά του κλίνει γῆ καί οὐρανός.

Στή ἀφράστῳ σου προνοίᾳ, στῶν ὀρέων τούς σωρούς,

καί στόν θρόνον σου ἀφράστως τῶν Ἀγγέλων τούς χορούς!

Ἕν σου βλέμμα μόνον κλίνει πρός τήν γῆν τούς οὐρανούς,

κι΄ἕν σου πνεῦμα μόνο σβήνει τῶν ἀστέρων τούς φανούς.

Πᾶσα κτίσις συστενάζει· πότε ἤξης ἐμφανῶς,

τήν φθοράν νά καταργήσης, πού μαστίζει προφανῶς.

Ὡς μοχλός ὁ δάκτυλός σου, ἄν θελήσης, τήν γῆν σείει,

καί τό κοῖλον τῆς παλάμης τούς ὠκεανούς ἐγκλείει.

Ὅλη κτίσις ἀναμένει τῆς προνοίας σου τήν δόση

πότε ἤξη ἐν δυνάμει καί τούς κόσμους σου νά σώση;

Σύ ἐτάζεις τάς καρδίας καί τές ἔννοιες ὁρᾶς,

καί μᾶς σκέπεις ἀναξίους ἐκ τῆς ρέουσας φθορᾶς!

Σιωποῦμε μετά φόβου στά πανάγιά σου Πάθη,

π΄ἑκουσίως κατεδέχθης γιά τῆς φύσεως τά λάθη.

Μέ μετάνοιαν παρέχεις είς τούς πταίοντας τό θάρρος,

κι΄ἄν πιστῶς μετανοοῦσι, πάσης ἐνοχῆς τό βάρος.

Ἀπερίγραπτος στήν φύσι, δέχθηκες οἰκονομίαν,

καί τῇ θείᾳ σου ἀγάπῃ ἔσβυσες τήν ἀνομίαν.

Εἰς τούς κόλπους τῆς στοργῆς σου περιέλαβες τήν κτίση·

καί τήν ἀκαταληψίαν τίς μπορεί νά παραστήση;

Μετά δέους ἐξαιτοῦμεν τῶν κακῶν μας τήν συγγνώμη,

πού πιστεύουμε βαστάζουν τῆς συμπάθειας οἱ ὦμοι.

Τοῦ Πατρός σου θεία δόξα καί μορφή καί χαρακτήρας,

ἔγινες εἰς τούς αἰῶνας ὁ ἀνύστακτος Σωτήρας.

Μέ ταπείνωσι καί δέος ἱκετεύομεν καί πάλι,

ὡς λησταί πού τούς ἀφέθη τό ἀπαίσιόν τους χάλι.

Καί ὁ γράφων ἱκετεύει μιά συγγνώμη νά σωθῆ

καί ὁ ἔνοχός του βίος μετά οἴκτου ν΄ἀφεθῆ!

Γέρων Ἰωσήφ Βατοπαιδινός