Κουβαλάω τους πάντες στην ψυχή μου, προσεύχομαι για όλους, αγαπώ. Δεν συμμερίζομαι τη δικαιοσύνη. Δεν καθορίζω ποιος αξίζει και ποιος όχι, ποιος αξίζει και ποιος ανάξιος. Δεν κρίνω για να μην με κρίνουν. Ή ζωή με διδάσκει να μην κρίνω, ακόμα κι αν με κρίνουν. Αγαπώ, ακόμα κι αν δεν με αγαπούν. Συγχωρώ για να λάβω Συγχώρεση. Την χάιδεψε. Αγκαλιάζω. Αφήνω τον Θεό να διαλέξει. Δεν επιλέγω στη θέση Του, ούτε στην προσευχή. Ο Θεός να μας συγχωρέσει όλους, όπου κι αν βρισκόμαστε. Είμαι ένας άλλος Αδάμ που βγήκε από τον Παράδεισο και ψάχνω τον δρόμο για το σπίτι…
«Πήγαινε και αγκάλιασε έναν μοναχικό γέρο ή ένα ορφανό. Κι αν το κάνεις αυτό ειλικρινά, θερμά, να ξέρεις ότι με αγκαλιάζεις κι εσύ, γιατί βρίσκομαι σε αυτά τα δεινά της ζωής· έχουμε όλο τον χρόνο στα στήθη μας! Γέροντες και παιδιά - τι ήμασταν και τι θα γίνουμε, παρελθόν και μέλλον, σοφία και τρυφερότητα, ισορροπία και ενθουσιασμό - πρέπει να τα προστατεύσουμε, να τα κρατήσουμε κοντά στην καρδιά μας. "Η εκκλησία είναι ένα νοσοκομείο όπου επουλώνονται οι πληγές, όχι ένα δικαστήριο !"
π. Χρυσόστομος Φιλιπέσκου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου