ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΙΑ

ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΙΑ

Ἐκ τοῦ κατά Ματθαῖον.

Κεφ. 3: 13-17

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, παραγίνεται ὁ ᾿Ιησοῦς ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐπὶ τὸν ᾿Ιορδάνην πρὸς τὸν ᾿Ιωάννην, τοῦ βαπτισθῆναι ὑπ᾿ αὐτοῦ. Ὁ δὲ ᾿Ιωάννης διεκώλυεν αὐτὸν λέγων· Ἐγὼ χρείαν ἔχω ὑπὸ σοῦ βαπτισθῆναι, καὶ σὺ ἔρχῃ πρός με; Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἄφες ἄρτι· οὕτω γὰρ πρέπον ἐστὶν ἡμῖν πληρῶσαι πᾶσαν δικαιοσύνην. Τότε ἀφίησιν αὐτόν. Καὶ βαπτισθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς, ἀνέβη εὐθὺς ἀπὸ τοῦ ὕδατος· καὶ ἰδοὺ, ἀνεῴχθησαν αὐτῷ οἱ οὐρανοί, καὶ εἶδε τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν, καὶ ἐρχόμενον ἐπ᾿ αὐτόν· Καὶ ἰδοὺ, φωνὴ ἐκ τῶν Οὐρανῶν, λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός: ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου

Γιορτάζουμε αὔριο τή μεγάλη Δεσποτική ἑορτή τῶν Θεοφανίων, ἀγαπητοί ἀναγνῶσται. Ὁ Χριστός μας ἔμεινε τριάντα χρόνια στήν ἀφάνεια καί στήν ταπείνωση τῆς Ναζαρέτ, ὑποτασσόμενος στούς γονεῖς Του καί περιμένοντας τήν ὥρα τοῦ Θεοῦ. Κι ὅταν ἦλθε ἐκείνη ἡ ὥρα, καὶ ἐνῶ ὁ ἅγιος Ἰωάννης μέ ἐντολή τοῦ Θεοῦ ἐβάπτιζε καί ἐξομολογοῦσε στόν Ἰορδάνη, ὁ Χριστός μας ἀφήνει τή Γαλιλαία, ὅπως λέει τό Εὐαγγέλιο τῆς Ἑορτῆς (Ματθαίου γ´ 13-17), καί ἔρχεται στόν Ἰορδάνη πρός τόν Ἰωάννη νά βαπτισθεῖ. Καί πῆγε μέ τή σειρά καί μέ τήν ἀράδα Του, «σάν ἕνας ἀπ’ ὅλους καί ἕνας γιά ὅλους», θά ἔλεγε ὁ ἅγιος Ρωμανός ὁ Μελωδός.

Καί καθώς Τόν εἶδε ὁ μεγάλος Βαπτιστής ἐξεπλάγη. Τόν θυμότανε ἀκόμη ὅταν ἦταν στήν κοιλιά τῆς μητέρας του Ἐλισάβετ, καί μέ τό στόμα ἐκείνης Τόν εἶχε ἀποκαλέσει «εὐλογημένο καρπό», δηλαδή Μεσσία καί Σωτήρα. Τώρα Τόν ἀντίκρυσε μπροστά του, καί τά ’χασε, καταπλάγηκε! Καί Τοῦ λέει: «Ἐγώ ἔχω ἀνάγκη ὡς ἁμαρτωλός νά βαπτισθῶ ἀπό Σένα, καί Σύ ἔρχεσαι νά Σέ βαπτίσω;». Τί ταπείνωση! Τί αὐτογνωσία! Τί μεγαλεῖο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου! Κι ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε: «Ἄσε τώρα. Ἄς κάνωμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά νά σωθεῖ ὁ κόσμος. Ἀφοῦ καί σύ εἶσαι ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ, κι Ἐγώ κυρίως εἶμαι, γιά νά σωθεῖ ὁ κόσμος». Γιατί ὁ Χριστός δέν εἶναι οὔτε μύθος, οὔτε παιχνίδι φολκλορικό· εἶναι ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. 

Καί μπῆκε στό ποτάμι ὁ Μέγας Ὑετός, στό μεγάλο ποτάμι τῆς ἀγάπης καί τῆς ἀφέσεως, ὁ Χριστός μας. Μπῆκε στόν Ἰορδάνη. Καί τόν ἐβάπτισε ὁ θεῖος Πρόδρομος. Καί ἄνοιξαν οἱ οὐρανοί. Ἄνοιξε ὁ Παράδεισος. Ἄνοιξε ἡ θεία Βασιλεία. Κι ἐφάνη τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, σέ σχῆμα περιστερᾶς. Καί ἔδειχνε τόν Μεσσία. 

Κατά τήν ἑορτή τῶν Θεοφανίων φάνηκαν ―ὅσο εἶναι δυνατόν νά φανοῦν― τά δύο μεγάλα μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας· τό μυστήριον τῆς Ἁγίας Τριάδος καί τό μυστήριον τῆς σαρκώσεως. Κι ἦλθε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο ἐπάνω στό Χριστό, γιά νά δείξει ποιός εἶναι ὁ Μεσσίας, ποιός εἶναι ὁ Λυτρωτής. Γιατί τόν Ἰωάννη οἱ περισσότεροι τόν ἐνόμιζαν ὡς τόν Μεσσία. Κι ἔχομε, λοιπόν, ἀνακήρυξη ἐπίσημη τοῦ ἔργου τοῦ Χριστοῦ. Κι ἀκούστηκε καί ἡ φωνή τοῦ Πατρός, τοῦ Θεοῦ Πατρός: «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός…» Ἔδειχνε. Μέ τί ἔδειχνε; Μέ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιο ἔδειχνε τόν Μεσσία καί Λυτρωτή. «…ἐν ᾧ εὐδόκησα». «Μέ τόν Ὁποῖον, λέει ὁ Θεός Πατήρ, εὐχαριστήθηκα ἀπόλυτα. Γιατί μέ ἀκούει σέ ὅλα. Εἶναι ἀγαπημένος πρό αἰώνων, ἀλλά καί ἀγαπημένος ὡς Μεσσίας, ὡς ὁ Νέος Ἀδάμ». Κι ἔτσι ἔχουμε ἐπίσημη ἀνακήρυξη τοῦ Χριστοῦ ὡς Μεσσία, καί ἐπίσημη ἔναρξη τοῦ ἀπολυτρωτικοῦ καί σωτηριώδους ἔργου Του. Γι’ αὐτό καί ἡ ἑορτή τῶν Θεοφανίων, εἶναι μεγίστη. Καί ἡ μέρα αὐτή εἶναι πανηγυρικώτατη. Εἶναι ἡ ἔναρξη τῆς σωτηρίας μας. Καί τό βάπτισμα; Τό εἰσοδικό Μυστήριο τῆς σωτηρίας μας. 

Ἄς μείνωμε ταπεινά μπροστά στό μέγα θαῦμα τῆς ἁγίας Τριάδος καί τῆς Θείας ἐνσαρκώσεως τοῦ Λόγου. 

Ἄς προσκυνήσωμε τόν Θεόν πού ἐφανερώθη στόν Ἰορδάνη.

Ἄς Τόν εὐχαριστήσωμε τόν Κύριο γιά ὅλα, κι ἄς προσπαθοῦμε νά εἴμαστε ἀντάξιοι τῆς μεγάλης ἀγάπης καί προσφορᾶς Του. 

Ἄς μᾶς φωτίζει ὁ Κύριος ἡμῶν καί κατά τή Νέα αὐτή Χρονιά. 

Κι ἄς μᾶς φροντίζει καί ὡς Ἔθνος καί ὡς Χριστιανούς. 

Κι ἄς φροντίζει καί τήν Οἰκουμένη ὁλόκληρη. 

Χρόνια  Πολλά στούς ἑορτάζοντες! 

Καλή  Χρονιά! 

Χίλια καλά σέ ὅλους! 

Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης,

Τὸ Κήρυγμα τῆς Κυριακῆς, Τόμος Γ´.