Ένας γέρος ιερέας μου λέει:
"Την Κυριακή, είπα την ΑΛΗΘΕΙΑ στην εκκλησία και ο κόσμος άρχισε να γρυλίζει από δυσαρέσκεια. Αλλά δεν είναι αυτό που με ανησυχεί. Κάποιοι φεύγουν, άλλοι θα έρθουν.
Όμως η σιωπή του ιερέα στη Θεία Λειτουργία είναι η σιωπή του λαού απέναντι στην αντίχριστη τυραννία. Η έλλειψη Εξομολόγησης του ιερέα στο τέλος της Κυριακάτικης λειτουργίας είναι η έλλειψη Εξομολόγησης του λαού. Η κατηχητική δειλία του ιερέα μπροστά στο Θυσιαστήριο είναι η δειλία του λαού.
Λαέ, πώς μπορεί ο λαός να έχει την ώθηση της Αλήθειας, αν οι ιερείς σιωπούν ή υπερασπίζονται το βασίλειο του Σατανά και δεν βάζουν τον Λόγο στις καρδιές των ανθρώπων; Χρειαζόμαστε ιερείς εξομολογητικούς για να δώσουν στους ανθρώπους την ώθηση της αλήθειας, δεν είναι πρέπει τόσο πολύ, νά φοβούνται...».
Θυμάμαι με τι παρόρμηση και με τι ενθουσιασμό πήγαμε σπίτι, από τις Ακολουθίες του Ιερέα μας, πώς καθίσαμε όλοι εμπόδιο και πώς πατήσαμε όλους τους σκορπιούς που βγήκαν να δαγκώσουν τις φτέρνες μας.
Επαναλαμβάνω: από οποιαδήποτε παγίδα του διαβόλου μπορεί κανείς να βγει μόνο με την Ομολογία της Αλήθειας.
Είμαι πεπεισμένος ότι ο αντίχριστος θα ενθρονιστεί με τη βοήθεια θεολόγων με επιρροή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου