Ο σκοπός του κεριού είναι να καεί… ο σκοπός του ανθρώπου είναι να προσεύχεται…
Ένα σβησμένο κερί είναι ένα νεκρό κερί.
Δεν καίγεται γιατί πρέπει να καεί, δεν καίγεται από υποχρέωση, αλλά γιατί αλλιώς δεν έχει ζωή.
Μια ψυχή που δεν προσεύχεται είναι σαν ένα αναμμένο κερί. Είναι μια άψυχη ψυχή.
Το κερί λάμπει σιωπηλά, χωρίς να βγάζει ήχο, χωρίς να τραβάει την προσοχή.
Όσο πιο φωτεινό γίνεται, τόσο μικρότερο γίνεται.
Δεν ανεβαίνει αλλά μικραίνει.
Ομοίως, αυτός που προσεύχεται το κάνει κρυφά και με ταπείνωση. Όσο πιο ταπεινες είναι οι πράξεις του, τόσο πιο ταπεινός γίνεται.
Όσο πλησιάζει τον Θεό μέσω της προσευχής, τόσο πιο μικρός και ασήμαντος βλέπει τον εαυτό του.
Ένα αναμμένο κερί σκορπά τη θερμότητα και το φως γύρω του. Δεν καίγεται για τον εαυτό του, αλλά πάντα για τους άλλους.
Άλλα κεριά μπορούν να ανάψουν από τη φλόγα του, χωρίς να μειώνεται το φως του.
Ακόμα και σε εκείνο το μέρος υπάρχει περισσότερο φως.
Το ίδιο συμβαίνει και με αυτόν που προσεύχεται, και που προσεύχεται για τους κοντινούς του, όχι μόνο για τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου