Ένας μοναχός κρατούσε πάντα στο ράφι, ανάμεσα στα βιβλία, έναν νεκρό αρουραίο που μύριζε απαίσια.
Ο ηγούμενος άκουσε τη φρίκη και τον επισκέφτηκε. Τον ρώτησε: Πατέρα, γιατί κρατάς το μυρμήγκι αρουραίο στο ράφι;
Άββα, είπε ο καλόγερος, όταν με πολεμάει η σκέψη της πορνείας, τον κοιτάζω, παίρνω μια βαθιά ανάσα και λέω μέσα μου: είσαι σάπιος και σάπιος σκόνη. Σκέψου ότι θα πεθάνεις.
Και μετά, αν δεν αντέχεις έναν φτωχό αρουραίο για το πόσο βρωμερός είναι, τότε πώς θα αντέξεις την κόλαση με τα τρομερά μιάσματα του;
Και έτσι αποφεύγω την αμαρτία της σάρκας και μου έρχονται σκέψεις μετάνοιας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου