ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ    

1.Ο λύκος βρίσκει ένα πρόβατο και το κατασπαράζει τρώγοντας τη σάρκα του μαζί με το αίμα του. Ο Χριστός βρίσκει το απολωλός πρόβατο και το σώζει τρέφοντάς το με τη δική Του Σάρκα και το δικό Του Αίμα. Αυτό, γιατί, ο Ίδιος είπε, « ἐγώ εἰμι ὁ ποιμὴν ὁ καλός. ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων »(Ιω. ι΄, 11).

 

2. Ο Απόστολός Παύλος έχει πει,  «τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω.» (Α’ Κορ. θ’, 2). Εδώ  είναι προφανές  ότι  ο Παύλος, λέγοντας «τινάς  σώσω»,  δεν παρουσιάζεται ως σωτήρας ο ίδιος, αλλά εννοεί ότι  θα τους σώσει με το να τους δείξει το Σωτήρα. Έτσι θα μπορούσαν κάποιοι καλοπροαίρετοι πιστοί να του πουν π. χ. «Απόστολε Παύλε, σώσον ημάς», αφού  θα εννοούσαν με αυτό, δείξε μας το Σωτήρα. Αυτό ασφαλώς εννοούν και όσοι ζητούν από άλλους ή από Αγίους  κάτι που μόνο ο Θεός μπορεί να το κάνει.   Εάν  όμως  οι ακροατές του Παύλου νόμιζαν  ότι  ο  ίδιος  ο  Παύλος  είναι θεός  και  σωτήρας  τους,  τότε  ο  Παύλος  θα έσχιζε  τα  ρούχα  του, πράγμα  που  το  έχει  κάνει σε άλλη περίπτωση (Πρ. ιδ’, 8 - 18).

 

 

ΒΔΕΛΥΓΜΑ  

Η λέξη βδέλυγμα σημαίνει κάτι το σιχαμερό, το ακάθαρτο και απόβλητο. Για τους ανθρώπους υπάρχουν πολλά και διάφορα τέτοια σιχαμερά βδελύγματα ανάλογα βέβαια με το κατά πώς βλέπει ο καθένας  τα πράγματα. Όμως υπάρχουν και αυτά που βδελύσσεται ο Θεός. Ας αναφέρουμε μερικά στη συνέχεια:

α) Ο Θεός βδελύσσεται την αδικία στις δοσοληψίες: « Ζυγοί δόλιοι βδέλυγμα ενώπιον Κυρίου, » ( Παρ. ια’, 1 ).

β) Ο Θεός βδελύσσεται τους άδικους συλλογισμούς: « βδέλυγμα Κυρίω λογισμός άδικος, » ( Παρ. ιε’, 26).

γ) Ο Θεός βδελύσσεται την άδικη απόδοση της δικαιοσύνης: « ος δίκαιον κρίνει τον άδικον, άδικον δε τον δίκαιον, ακάθαρτος και βδελυκτός παρά Θεώ» ( Παρ. ιζ’, 15 ).

δ) Ο Θεός βδελύσσεται το ψεύδος: « βδέλυγμα Κυρίω χείλη ψευδή, » ( Παρ.ιβ’, 22).

ε) Ο Θεός βδελύσσεται την ασέβεια: « βδέλυγμα Κυρίω οδοί ασεβούς, » ( Παρ. ιε’, 9).

στ) Ο Θεός βδελύσσεται την υπερηφάνεια στην καρδιά των ανθρώπων: « ακάθαρτος παρά Θεώ πας υψηλοκάρδιος, » ( Παρ. ιστ’, 5).

ζ) Ο Θεός βδελύσσεται κάθε τι το οποίο οι άνθρωποι το υψώνουν και το θεοποιούν: «το εν ανθρώποις υψηλόν βδέλυγμα ενώπιον του Θεού.» (Λουκ. ιστ’, 15).

η) Ο Θεός βδελύσσεται τους φόνους και δολιότητες: « άνδρα αιμάτων και δόλιον βδελύσσεται Κύριος » ( Ψ. 5,7).

θ) Όμως ο Θεός αγαπά και δε βδελύσσεται τα δημιουργήματά Του: « αγαπάς γαρ τα όντα πάντα και ουδέν βδελύσση ων εποίησας∙ ουδέ γαρ αν μισών τι κατεσκεύασας » (Σ.Σολ. ια’, 24).

ι) Δεν είναι λοιπόν ακάθαρτο κανένα δημιούργημα του Θεού ούτε μπορεί κάποιο από αυτά, ορατό ή αόρατο, που οι άνθρωποι το θεωρούν ακάθαρτο, να κάνει τον άνθρωπο ακάθαρτο ενώπιον του Θεού. Αυτό το έχει διδάξει ο Ίδιος ο Κύριος με τα εξής λόγια, « ἀκούετέ μου πάντες καὶ συνίετε. οὐδέν ἐστιν ἔξωθεν τοῦ ἀνθρώπου εἰσπορευόμενον εἰς αὐτὸν ὃ δύναται αὐτὸν κοινῶσαι, ἀλλὰ τὰ ἐκπορευόμενά ἐστι τὰ κοινοῦντα τὸν ἄνθρωπον. εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω »( Μάρκ. ζ’, 14-16). Όταν ο Κύριος λέει «οὐδέν», ποιος θα διανοηθεί να πει, εκτός από τούτο, όποιο και να είναι αυτό; Κανείς, όποιος και να είναι αυτός.

ια) Αν λοιπόν κάποιος θεωρεί κάποιο δημιούργημα του Θεού, και ιδιαίτερα κάποιον άνθρωπο, βδέλυγμα και ακάθαρτο, ας ακούσει τα λόγια του Αγίου Πνεύματος προς τον Πέτρο, « α ο Θεός εκαθάρισε συ μη κοίνου » (Πρ. ι΄, 15).

Ιωάννης Χ. Δήμος  πτχ. Θεολ. & Φιλοσ. Πανεπιστημίου Αθηνών