Κάποτε, ο Άγιος Πέτρος δεν άντεξε άλλο και, βάζοντας την πίστη του στον Ελεήμονα Θεό, είπε:

..άκουσε, ταπείνωσε τον εαυτό σου, κάνε υπομονή και νά προσεύχεσαι ασταμάτητα...

 ..."Μπορεί κανείς να χτυπήσει την Πύλη του Ουρανού με εννέα λέξεις:

 «Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό»

  ή ακόμα και με μια λέξη:

          +++«ΙΗΣΟΥΣ»+++

 

 Ο Άγιος Ιωάννης ο Κλίμακος χτύπησε και φώναξε με μια μόνο λέξη.  ..."ΙΗΣΟΥΣ"...

 Όμως συνέχιζε να χτυπάει.

 Χτυπούσε δυνατά.  Χτυπούσε απελπισμένα.  Χτύπησε τόσο δυνατά που έσπασε τον ουρανό.

 Και μετά άρχισε να βρέχει.  Βροχή δακρύων.

  Άρχισε να χιονίζει.  Χιόνι της χάρης.

 Μετά χτύπησε την πύλη του Παραδείσου.

 Χρόνια.  Χωρίς ξεκούραση.

 Καμία αποθάρρυνση.

 Καμία πλήξη.

 Μέρα και νύχτα.  Όλοι οι άγιοι στον Παράδεισο τον άκουσαν.

 Κάποτε, ο Άγιος Πέτρος δεν άντεξε άλλο και, βάζοντας την πίστη του στον Ελεήμονα Θεό, είπε:

 - Κύριε, εδώ είναι ένας καλόγερος που εδώ και χρόνια μας χτυπάει ασταμάτητα την πόρτα.

 Τι να τον κάνεις;

 - Άνοιξε την πύλη και άφησέ τον να μπει, Άγιος Πέτρος.

 - Θεέ μου, αλλά δεν έχει φτάσει ακόμα η ώρα του.

 - Όχι σύμφωνα με την εποχή μας, αλλά η εποχή του είναι χρόνια μπροστά, άγιε Πέτρο.

 - Θεέ μου, αλλά είναι ακόμα στο σώμα.

 -Το σώμα του είναι νεκρό για τον κόσμο εδώ και χρόνια, Άγιε Πέτρο.

 - Θεέ μου, τι κάνει εδώ;

 - Είθε να βρει ησυχία και να σταματήσει να χτυπάει, άγιε Πέτρο.

  Με συγκίνησε να δακρύσω αυτή η υπέροχη ιστορία του Αγίου Ιωάννη της Σκάλας.