Δύο πολύ όμορφοι νέοι ήρθαν σήμερα στην Εκκλησία. Στην αγκαλιά τους κρατούσαν ένα μικρό αρκουδάκι. Ένα κοριτσάκι ενός μήνα περίπου. Είχε χέρια στο μέγεθος των λεπίδων χόρτου. Η κούκλα κοιμόταν.
Οι άνθρωποι μου είπαν: Πατέρα, αυτή είναι ο καρπός των προσευχών της αγιότητάς σου.
Εγώ που έχω εκατοντάδες μωρά για τα οποία προσευχήθηκα, δεν ήξερα πια γι' αυτά. Μετά μου υπενθύμισαν πώς μάταια περίμεναν πολλά χρόνια, πώς τους έδωσα τον κανόνα της προσευχής, το έργο στο οποίο πάντα μου έγραφαν.
Και πώς τη λένε;
Πάτερ Εύα Ιωάννα, για τις προσευχές του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου και για την επιμονή σας. Έβαλα το χέρι μου στο μέτωπο του αγγέλου. Ένιωσα μια κρυφή χαρά, μια συγκίνηση ικανοποίησης. Μετά τους πήγα στην προσευχή. Αφιέρωσα το κοριτσάκι στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο. Ήταν τόσο μικρό που τα μαλλιά του ήταν σαν γνουδι πάνω του. Το παιδί πήρε μια βαθιά ανάσα στον ύπνο του και μετά αναστέναξε από ευγνωμοσύνη στον καλύτερο άγιο της ζωής μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου