Η ΠΑΝΑΓΊΑ ΤΟΎ ΠΡΟΦΉΤΟΥ ΗΛΙΟΎ -ΤΣΕΡΝΙΓΚΩΦ

Ἡ Παναγία«Τοῦ Προφήτου  Ἠλιού-Τσερνιγκώφ»

 

Η Παναγία τού προφήτου 

Ἠλιού-Τσερνιγκωφ  βρισκόταν στη Μονή Αγίας Τριάδος-Προφήτου Ηλιού στο βουνό. Μπολύτεκ κοντά στην πόλη Τσερνηγχώρι. Φιλοτεχνήθηκε το 1658 ἀπὸ τὸν εἶχονογράφο μοναχό Γενάδα κατα

κόσμον Γρηγόριο Κωνσταντίνοβιτς Ντουμπενσκι.

Το 1662 ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ Τσερνιγκωφ έγιναν μάρτυρες ἑνός θαυμαστοῦ γεγονότος. Γιὰ πολλές  ἡμέρες ἀπό τις 16 μέχρι τις 24 Ἀπριλίου ετρεχαν διαρκῶς δάκρυα ἀπὸ τὰ μάτια της Παναγίας.

Αὐτὸ ἦταν τὸ πρῶτο ἀπὸ τὰ ἀναρίθμητα θαύματα τῆς θεομητορικῆς εἰκόνας «Τοῦ Προφήτου Ηλιού  Τσερνεγκώφ», ἡ ὁποία ἀπό τότε ἑορτάζεται στις 16 Ἀπριλίου. Ἀπὸ τὰ θαύματα αὐτὰ θὰ διηγηθούμε

στη συνέχεια δύο χαρακτηριστικά,

Το 1662, λίγο μετὰ τὴν ἔκκριση δακρύων ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας, οἱ Τάταροι άρχισαν να  λεηλατοῦν καὶ νὰ ἐρημώνουν τις περιοχές γύρω ἀπὸ τό Τσερνιγκώφ. Ἕνα βράδυ οἱ μοναχοί τῆς Μονής

Ἁγίας Τριάδος-Προφήτου Ηλιού πληροφορήθηκαν ὅτι οἱ ἐχθροί ἑτοιμάζονταν να τοὺς ἐπιτεθούν. Ὁ ηγούμενος Ζωσιμάς  συγκέντρωσε αμέσως τὴν ἀδελφους στο καθολικό. Άφού προσευχήθηκαν θερμά, κρύφτηκαν 

στην σπηλιά του οσίου Αντωνίου, κτίτορα

των  Σπηλαίων  του Κιέβου (1073)

Στη σπηλιά αυτή είχε μείνει για ένα διάστημα ο ὅσιος Ἀντώνιος, ὅταν, τό 1069, κατατρεγμένος ἀπό τὸν ἡγεμόνα τοῦ Κιέβου Ἰζιασλάβο, κατέφυγε στην

ἐπικράτεια τοῦ ἡγεμόνα τοῦ Τσερνιγκώφ Σβιατοσλάβου.

Τα μεσάνυχτα οἱ Τάταροι εἰσέβαλαν στο μοναστήρι. Ἀμέσως ἄρχισαν νά λαφυραγωγοῦν, νά καταστρέφουν καί νά πυρπολοῦν τά πάντα μέ θηριώδη μανία.

Ἀπό τίς εἰκόνες τοῦ καθολικοῦ, πού μετατράπηκε σέ ἐρείπια, δέν σώθηκε παρά μόνο ἡ Παναγία «Τοῦ Προφήτου Ηλιού-Τσερνιγκώφ». Ἡ Κυρία Θεοτόκος δέν ἄφησε τούς βαρβάρους ν' ἀγγίξουν τήν εἰκόνα της. Δέν τούς ἄφησε, ὅμως, ἡ πανάγαθη, οὔτε νά πατήσουν τά βέβηλα πόδια τους στή σπηλιά, ὅπου

κρύβονταν οἱ μοναχοί. Αρκετές φορές ἐπιχείρησαν νά μποῦν, πλησιάζοντας μέ ἀναμμένα δαδιά καί γυμνά σπαθιά, ἀλλά τούς ἀπωθοῦσε μιά ἀόρατη

δύναμη. Τελικά, ἐγκατέλειψαν τίς προσπάθειες κι ἔφυγαν.

Στίς 21 Απριλίου τοῦ 1679, Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου, στο χωριό Χριπόβιτς, ἕνα παιδί πού λεγόταν Τιμόθεος, καθώς ἔπαιζε μέ τούς φίλους του, ἔπεσε ξαφνικά καταγῆς κι ἔμεινε ἀναίσθητο. Πολλοί προσπάθησαν νά τό συνεφέρουν, ἀλλά μάταια.

Οἱ γονεῖς του, γεμάτοι ὀδύνη καί ἀγωνία, κάλεσαν ἀρκετούς γιατρούς. Κανείς τους, ὅμως, δέν μπόρεσε

οὔτε νά ἐπαναφέρει τον μικρό Τιμόθεο στίς αἰσθήσεις του οὔτε να διαγνώσει τήν αἰτία γιά τήν ὁποία τίς εἶχε χάσει.

Ὁ ἱερομόναχος Βαρθολομαῖος τῆς Μονῆς Ἁγίας Τριάδος-Προφήτου Ηλιού, πού ἔτυχε να βρίσκεται τότε στο χωριό, σύστησε στούς ἀπελπισμένους και

ἀπαρηγόρητους γονεῖς τοῦ παιδιοῦ νά ζητήσουν τή βοήθεια τοῦ φιλάνθρωπου Κυρίου καί τῆς σπλαχνικῆς Μητέρας Του. Τούς συμβούλεψε, μάλιστα, να

τάξουν μιάν ἐπίσκεψη στη μονή του, γιά νά προσκυνήσουν τή θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας.

Ἐκεῖνοι μέ προθυμία καί πίστη ἀκολούθησαν τήν καλή συμβουλή τοῦ π. Βαρθολομαίου. Προσευχήθηκαν ὁλόθερμα στόν Θεό καί τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο μπροστά στόν ἀναίσθητο Τιμόθεο. Καί μόλις

σηκώθηκαν ἀπό τήν προσευχή, τό παιδί βρῆκε τίς αἰσθήσεις του κι ἔπεσε στήν ἀγκαλιά τῶν ὁλόχαρων γονιῶν του. Τήν ἄλλη κιόλας ἡμέρα κίνησαν γιά τό

Τσερνιγκώφ, προκειμένου νά ἐκπληρώσουν το τάμα τους.

Γιά τά πολλά της θαύματα ἡ εἰκόνα αὐτή τῆς Παναγίας τιμήθηκε ὄχι μόνο ἀπό τούς κατοίκους τοῦ Τσερνιγκώφ καί τῶν γύρω περιοχῶν, ἀλλά ἀπ' ὅλους τούς Ρώσους. Ὅσοι πήγαιναν γιά προσκύνημα στο Κίεβο, συνήθως περνοῦσαν ἀπό τή Μονή

Ἁγίας Τριάδος-Προφήτου Ηλιού γιά νά προσευχήθοῦν μπροστά στή θαυματουργή εἰκόνα.

Το 1924, ὅταν οἱ σοβιετικοί ἔκλεισαν τό μοναστήρι, ἡ εἰκόνα χάθηκε. Ἀντίγραφά της, ὡστόσο, τιμῶνται σ' ὅλη τή Ρωσία.