«Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι»!

Ἡ πίστη ὅμως εἶναι καὶ μιὰ ἔκκληση

γιὰ τὸ ἀΐδιο φῶς·

μιὰ δίψα γι’ αὐτὸν τὸ φωτισμὸ

καὶ γι’ αὐτὴ τὴ μεταμόρφωση.

Αὐτὸ τὸ φῶς συνεχίζει νὰ λάμπει,

μέσα στὸ σκοτάδι καὶ στὸ κακὸ,

μέσα στὴ μουντὴ γκριζάδα

καὶ στὴ θολὴ ρουτίνα αὐτοῦ τοῦ κόσμου,

σὰν ἡλιαχτίδα πού διασχίζει τὰ σύννεφα.

Τὸ ἀναγνωρίζει ἡ ψυχή,

παρηγορεῖ τὴν καρδιά,

μᾶς κάνει νὰ νιώθουμε ζωντανοί,

καὶ μᾶς μεταμορφώνει ἐκ τῶν ἔσω.

«Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι»!

 Ἂς γίνονταν δικά μας αὐτὰ τὰ λόγια,

ἂς γίνονταν ἀπάντηση τῆς ψυχῆς μας

στὸ δῶρο τοῦ θείου φωτός,.

ἂς γινὸταν ἡ προσευχὴ μας

προσευχὴ γιὰ τὴ μεταμόρφωση,

γιὰ τὴ νίκη τοῦ φωτός!

“Λάμψον καὶ ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς

τὸ φῶς σου τὸ ἀΐδιον”.

π. Alexander Schmemman