Άγιε Παύλο, δώσε μας μια σταγόνα από τη δροσιά των δακρύων σου.

Σαούλ.  Λαμπρός στη διδασκαλία, πανούργος στην εκτροπή.  Γεμάτο νόμους της Τορά.  Κουρασμένος από τις υπεκφυγές προφητείες παραμόρφωσε μεταφορικά.  Γεμάτη με την υπερηφάνεια της επιλογής του εκλεκτού λαού.  Έμαθος ραβίνος, ειδικός στην Πεντάτευχο και την ιστορία του Ιουδαϊσμού.  Αμείλικτος με τους δύστυχους χριστιανούς.  Περιφρονώντας τον νεκρό Γαλιλαίο, και τον οποίο τώρα οι τεχνίτες λένε στο κόστος της ζωής τους ότι Τον είδαν ζωντανό.  Γεμάτο μίσος για τους Μαθητές του ευγενικού Ιησού.  Συμμετέχοντας στη δολοφονία του Στέφανου.  Σχεδιάζοντας τη θανάτωση του ανόητου προβάτου που δόξασε έναν Ναζωραίο. 

 Κάτι συμβαίνει.  Στο δρόμο για τη Δαμασκό λάμπει από τον Ουρανό από το άπειρο Φως που πονάει απείρως στην αγάπη.  Ακούει τη φωνή του Εσταυρωμένου: Σαούλ, Σαούλ, γιατί με διώκεις;  Νιώθει πώς οι πληγές των χριστιανών πληγώνουν τον Θεό.  Νιώσε το σπάσιμο του Σταυρού της Θείας Ευχαριστίας των αιώνων.  Νιώθει το μαστίγιο, και τον Σταυρό, και το δόρυ, και τη χολή, και το Αίμα. 

 Και πεθαίνει από τον πόνο.  Ερωτεύεται κλαίγοντας τον Εσταυρωμένο.  Γίνεται πηγή δακρύων για Εκείνον που υπέφερε για τον κόσμο.  Γίνε Σταυρός: Σταυρώθηκα με τον Χριστό και από εδώ και πέρα ​​δεν ζω πια, αλλά ο Χριστός ζει μέσα μου.  Δεν μπορεί πια να αντέξει την κακία του κόσμου, και την ακαθαρσία, και τη βρωμιά του ναού, και τους βρυχηθμούς του θανάτου, και την ορμή των ψυχών στην κόλαση.  Τρελός από λαχτάρα για τον Νυμφίο που Τον παρηγόρησε, τυφλώνοντάς Τον με το ψεύτικο όραμα αυτών που χάνονται.  Η ζωή του γίνεται θυσία, και φως, και πόνος, και λαχτάρα.  Δεν μπορεί πια με αυτόν τον κόσμο. 

 Ένας άντρας τριών πήχειων, με όλους τους γιγάντιους διαβόλους της Ευρώπης χαραμισμένους στα ανόητα μυαλά, δοξασμένος στους ναούς, ακολουθούμενος από το κοπάδι, ξεφεύγει.  Σπάστε με το λόγο του σπαθιού όλους τους οβελίσκους του θανάτου.  Συντρίψτε με δάκρυα την αυτοκρατορία του σατανά που εδραιώθηκε στη βία, την ευχαρίστηση και τον πολυθεϊσμό.  Σπάστε τα είδωλα από τις ψυχές.  Γράφει επιστολές με το αίμα του, μικρά βιβλία για τα οποία έχουν γραφτεί εκατομμύρια σελίδες, και ακόμα δεν έχουν ειπωθεί πολλά.  Βλέπει τον Παράδεισο παρόλο που τον χαστουκίζει ο άγγελος του Σατανά.  Γεμίζει με χάρη εκατοντάδες χιλιάδες, αν και πονούν όλα του τα μέλη.  Πεθαίνει μάρτυρας, αποκεφαλίζεται στη Ρώμη, αλλά βάζει πάνω από την Ευρώπη το κεφάλι του Χριστού, του Βασιλιά των αιώνων. 

 Γράψε τη λέξη που διαπερνά την καρδιά του Ιουδαϊσμού: Ο Θεός εμφανίστηκε στη σάρκα.  Ψαχουλεύει μέσα στους εκατοντάδες προφήτες στο μυαλό του, και βλέπει σε αυτούς τον Μεσσία, μάντη, που περιμένει παγερά στην αιωνιότητα να έρθει στην ιστορία και να πεθάνει για τον άνθρωπο.  Νιώστε με χάρη την πληρότητα της Θεότητας.  Όπου κι αν περπατήσει όλοι τον χτυπούν, τον βασανίζουν, τον μαστιγώνουν και από τον ιδρώτα, τα δάκρυα και το αίμα του, τρομερά θηρία ανασταίνουν από τους νεκρούς και γίνονται μαθητές του Χριστού.  Ακριβώς όπως αυτός. 

 Άγιε Παύλο, δώσε μας μια σταγόνα από τη δροσιά των δακρύων σου.

Πατήρ Ιωάννης Ιστρατι