Αν και οι απόστολοι είναι οι πρώτοι των αγίων, είναι όμως και ο τελευταίος άγιος στη βασιλεία του Θεού, οδηγός για την Εκκλησία του αποστολικού θελήματος.
«Οι άγιοι», γράφει ο μοναχός Συμεών ο Νέος Θεολόγος, «που εμφανίζονται από γενιά σε γενιά, κατά καιρούς, μετά από τους αγίους που προηγήθηκαν... προσκολλώνται σε αυτούς - στους προηγούμενους - και λαμβάνοντας τη χάρη του Θεέ μου, λάμπουν σαν αυτούς. Ωστόσο, σχηματίζουν σταθερά ένα είδος χρυσής αλυσίδας, καθεμία από τις οποίες είναι ένας ειδικός κρίκος σε αυτήν την αλυσίδα, που συνδέεται με την προηγούμενη μέσω της πίστης, των καλών πράξεων και της αγάπης».
Η Εκκλησία έχει τον μεγαλύτερο θησαυρό της, την αδιάκοπη πρωτοκαθεδρία του Χριστιανισμού. Σώζεται στη «χρυσή αλυσίδα» των αγίων. Εάν είναι ζωντανό και ενεργό ανάμεσα στους εκκλησιαστικούς ανθρώπους, αυτό το συναίσθημα του πρώιμου Χριστιανισμού η σύγχρονη ποικιλομορφία των εκκλησιαστικών μορφών δεν θα είναι επαχθής, δεν θα εμποδίσει το Πνεύμα της Ζωής. «Το πνεύμα αναπνέει όπου θέλει». «Ξέρω πώς να ζω στη φτώχεια, και ξέρω πώς να ζω σε αφθονία» - αυτά τα λόγια του Αποστόλου πρέπει να επαναληφθούν από όλους τους ανθρώπους της Εκκλησίας. Αν όμως και σε αυτή την αφθονία πουν με τα λόγια: «Δεν θα γνωρίσω τίποτα παρά μόνο τον Ιησού Χριστό και Αυτόν τον σταυρωμένο»...
— Sergei Iosifovich Fudel (†1977)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου